Wanneer musicals naar het grote scherm worden gebracht, hebben studio's de neiging om ten minste een of twee grote namen aan het project te koppelen om het publiek te verleiden. De toevoeging van een beroemdheid trekt meestal kijkers die normaal niet op zoek zijn naar musicals. Voor sommige fans kan het idee van een geliefde ster die hun hart zingt ontroerend of op zijn minst enorm vermakelijk zijn.
Franciscanen donker wit
Maar soms kiezen studio's acteurs die de massa zullen interesseren, maar niet erg goede zangers zijn. Terwijl sommige acteurs genoeg persoonlijkheid aan hun uitvoeringen toevoegen om hun vocale onervarenheid te compenseren, lijken anderen helemaal niet in hun element te zijn. Deze optredens kunnen nog steeds vertederend zijn, maar soms zijn ze net pikant genoeg om een huivering van fans te rechtvaardigen.
10/10 Ralph Fiennes kan Amick Byram niet helemaal bijhouden
De prins van Egypte
Ralph Fiennes zorgt voor een gepassioneerde en intimiderend optreden als Ramses in De prins van Egypte , maar zijn hoofdrol neemt een beetje een achterbank in wanneer hij 'The Plagues' zingt. Het duet met Amick Byram onthult dat Fiennes' talenten als acteur zijn muzikale capaciteiten ver overtreffen.
Terwijl de stem van Byram prachtig vloeit, zijn de meeste regels van Fiennes eerder halfgesproken dan gezongen. Hoewel het duidelijk is dat zijn sterke punten als artiest niet te maken hebben met zingen, past zijn stijl eigenlijk verrassend goed bij het intense en dramatische karakter van het nummer. Fiennes wint misschien geen prijzen met zijn zang, maar zijn toon versterkt de donkere beelden van de negen plagen en maakt ze des te angstaanjagender.
9/10 De zang van Emma Stone is een beetje wankel
La La Land
Er is geen twijfel Emma Stone is een getalenteerde acteur, met haar optreden als Mia in La La Land ze won zelfs een Academy Award voor Beste Actrice. Ondanks dat het een ongelooflijk dynamische artiest is, voelt het alsof Stone zich buiten haar comfortzone bevindt tijdens de meer muzikale momenten van de film.
Hoewel Emma Stone een deuntje kan dragen, mist haar stem enige echte kracht. Dit wordt het meest merkbaar in haar dramatische solo 'Audition (The Fools Who Dream).' Haar vocalen missen de nadruk van de bitterzoete teksten, maar haar gepassioneerde acteerwerk zorgt nog steeds voor voldoende emotie om het nummer de rest van de weg te dragen.
8/10 Meryl Streep is gegroeid als zangeres
Oh mama
Meryl Streep verblindt het publiek als de heks binnenkomt In het bos, maar de meermaals bekroonde acteur heeft eigenlijk meer bescheiden muzikaal begin in Oh mama . Streep is geenszins een vreselijke zangeres, maar haar vertrouwen in haar kunnen lijkt veel lager dan in de... Disney muzikale bewerking.
De vocale inconsistentie van Meryl Streep komt veel voor in nummers als 'Money, Money, Money' en 'The Winner Takes It All'. Streep's bereik als acteur blijft indruk maken, maar haar zangstem is een beetje wankel, wat haar gebrek aan een muziektheaterachtergrond onthult. Toch is ze enorm gegroeid als zangeres, en haar energieke vertolking van Donna weet al haar muzikale onzekerheden goed te maken.
7/10 De uitvoering van Gerard Butler is niet helemaal operaniveau
Het spook van de opera
Er is geen vraag Gerard Butler beveelt de juiste intensiteit van de Phantom in Het spook van de opera, maar zijn soms pikante zang kan af en toe afbreuk doen aan zijn prestaties. Butlers stem, hoewel ongetwijfeld ontroerend, is ook inconsistent als hij zingt.
In zijn solo 'The Music Of the Night' zijn zijn zachte lijnen bijvoorbeeld zacht en mooi, maar wanneer hij de climax van het stuk bereikt, lijkt hij de melodie te verliezen en komt hij eerder luid over dan gestemd. Hoewel er veel gevoel achter de woorden van Gerard Butler zit, is het ook moeilijk te geloven dat zijn karakter Christine traint om te zingen als hij zelf een beetje vals klinkt.
ballastpunt vat gerijpt overwinning op zee
6/10 De leuke uitvoering van Dwayne Johnson maakt zijn zang goed
Oceaan
Dwayne Johnson heeft er geen geheim van gemaakt dat hij niet de beste zanger ter wereld is, en gaat zelfs zo ver dat hij zijn eigen muzikale vaardigheden op de proef stelt bij de 2017 Academy Awards. Hoewel zijn talenten ergens anders liggen, zijn prestaties in Oceaan is zo enorm vermakelijk dat hij het goedmaakt.
Maui's lied 'You're Welcome' is een beetje ruw in de oren wanneer Dwayne Johnson die hoge tonen raakt, maar de chauvinistische stijl speelt precies in op de sterke punten van de acteur. Er zit zoveel persoonlijkheid in elke regel dat het voor kijkers een uitdaging is om te voorkomen dat ze met hun voeten op de melodie tikken. De brug van het nummer is vooral pakkend, met Johnson's snelle scherts die past bij het pittige tempo, beat voor beat.
hoeveel afleveringen van Dragon Ball Super zijn er
5/10 De solo van Christopher Walken is bizar en vermakelijk
Het Jungle Boek 2016
Terwijl Christopher Walken net zo The Jungle Book's King Louie is een eigenaardige castingkeuze, zijn rol schittert met zijn uitvoering van 'I Wanna Be Like You', zelfs als Walken niet echt een deuntje kan dragen. Zijn intimiderende en bizar hilarische weergave van de excentrieke orang-oetan, gecombineerd met zijn hoogdravende zangstem, is ongelooflijk leuk om te zien.
Hoewel Christopher Walken niet klassiek geschoold is als zanger, halen zijn unieke stem en komische timing alle pikante delen van zijn optreden in. Zijn nummer laat het publiek achter met een unieke kijk op een geliefd Disney-nummer.
4/10 De stem van Maya Rudolph is niet vrolijk genoeg om een kerstverhaal te dragen: live
Maya Rudolph is een gerenommeerd komiek met een divers portfolio, dus het is begrijpelijk als haar muzikale vaardigheden niet tot de top van haar sterke punten behoren. Haar optreden als Mother Parker in Een kerstverhaal: live zit boordevol humor en persoonlijkheid, maar haar zangkwaliteiten laten veel te wensen over.
Haar uitvoering van 'What A Mother Does' is behoorlijk ruw, terwijl ze worstelt om een consistente melodie te vinden. Ter verdediging van Maya Rudolph is optreden in een live televisiemusical geen sinecure, zelfs niet voor professioneel opgeleide zangers. Hoewel de uitvoering wankel kan zijn, heeft Rudolph nog steeds genoeg charme om het publiek te overtuigen als Ralphie's moeder.
3/10 De stem van John Leguizamo steekt er zeker uit
charme
Met een getalenteerde vocale cast in Disney's charme, De zang van John Leguizamo steekt zeker uit als een zere duim in het muzikale avontuur. Hoewel zijn rol als Bruno vooral wordt gebruikt voor komedie, zijn de tekortkomingen van de acteur als zanger vooral duidelijk in het nummer 'All of You'.
Hoewel zijn rol in het muzikale nummer een snel tempo heeft, wordt het overduidelijk dat John Leguizamo geen Broadway-artiest is wanneer hij een regel probeert te repliceren die doet denken aan Idina Menzels 'Let It Go'. Ondanks deze realiteit is zijn zang een korte ondertoon van een verder plezierig optreden.
2/10 Emma Watson's stem kan geen kaarsje vasthouden aan Paige O'Hara
Belle en het beest (2017)
Terwijl fans van Schoonheid en het beest mee eens zijn Emma Watson is een perfecte castingkeuze om Belle te spelen, ze belichaamt niet dezelfde muzikale aanwezigheid als Paige O'Hara's vertolking van de geanimeerde versie. Watson is een aangenaam verrukkelijke acteur met een vriendelijke intelligentie die het meest geschikt is voor Belle, maar haar muzikale momenten zijn waar ze tekortschiet.
het zesde glas bier
Bij haar introductie in 'Belle', en later, tijdens haar solo in 'Belle's Reprise', is Emma Watson's zang gelaagd met zware auto-tune. Het geluid leidt af en voorkomt dat het publiek volledig wordt ondergedompeld in het magische sprookje. Zonder een zelfverzekerde stem om te zingen over de strijd van haar personage, dient Watson als een redelijke Belle met misschien net iets minder sprookjesachtige magie dan de versie uit 1994.
1/10 Russell Crowe is een ongelooflijke acteur, maar een matige zanger
ellendig
Russell Crowe is een gevestigde acteur met een ongelooflijk bereik, maar helaas strekken zijn beste talenten zich niet uit tot musicals. In ellendig, Crowe's vocale bereik als inspecteur Javert is beperkt, met veel fans die zeggen dat hij klinkt alsof hij in de meeste van zijn nummers aan het dreunen is.
Russell Crowe's beperkingen als zanger worden het meest merkbaar in zijn grotere nummers, zoals 'Stars'. De solo mist de kracht en de juiste toon die nodig is, verbleekt in vergelijking met zijn Broadway-vertolking. Terwijl Crowe doorgaat met het illustreren van stellaire emotie met zijn acteerwerk, is hij beperkt in een rol waarin bijna al zijn dialogen via zang worden overgebracht.
