Final Fantasy VII wordt grotendeels beschouwd als de beste inzending in de serie en met een goede reden. Het was de eerste aflevering met veelhoekige graphics en bevatte veel slimme gameplay-toevoegingen zoals het Materia-systeem en talloze minigames. Dankzij zijn populariteit, VII ontving in 2020 een veelgeprezen remake.
Het kwam echter ook uit op een moment dat het Westen eindelijk Japanse role-playing games (JRPG's) begon te omarmen. Het is veilig om dat te zeggen VII was het toegangspunt voor meer spelers in de VS dan eerdere inzendingen op aanzienlijk minder krachtige systemen. Met het verstrijken van de jaren hebben fans het gemerkt Final Fantasy VII's meer in het oog springende nadelen terwijl Final Fantasy WIJ is gerijpt als goede wijn.
10 Final Fantasy VI vond de perfecte plek tussen uitdaging en vrijheid
Hoe baanbrekend ze ook waren, voorheen Final Fantasy vermeldingen op de 8-bits NES- en Famicom-systemen zijn echt moeilijk om naar terug te gaan - althans in hun oorspronkelijke vorm. Latere poorten op de GameBoy Advance zouden wijselijk wat gameplay-tweaks zien, maar het valt niet te ontkennen dat deze vroege titels erg zwaar waren met kronkelende zoektochten.
Omgekeerd, de inzendingen vanaf de PlayStation 2 en later zou spelers minder vrijheid geven en ze bombarderen met lange CG-tussenfilmpjes. Final Fantasy VI vond die ongrijpbare perfecte stroom waar spelers konden verkennen, maar de vijanden vormden nog steeds een geloofwaardige bedreiging.
9 De beelden van Final Fantasy VI houden opmerkelijk goed stand
Final Fantasy VII werd geprezen om zijn visuals op het moment van de eerste release. Het gebruikte de verhoogde pk's van de Sony PlayStation levert uitgebreide CG tussenfilmpjes, ingewikkeld gedetailleerde vooraf gerenderde achtergronden en volledig geanimeerde veelhoekige karakters.
Naarmate games evolueren, zien die graphics er erg lang uit. Het is geen verrassing waarom fans wilden dat deze game opnieuw werd gemaakt, aangezien de tijd niet gunstig is geweest voor de low-poly-modellen en stille achtergronden. In tegenstelling tot, Final Fantasy VI De op sprite gebaseerde kunst zag er in 1994 geweldig uit en ziet er nu nog steeds geweldig uit.
8 Spelers kunnen een trein supplexen als Sabin
In Final Fantasy VI , heeft elk partijlid zijn eigen unieke vaardigheden. Locke heeft de gave van zakkenrollen, Cyan is getraind in de kunst van Swordtech en Sabin zou de kracht van Blitz kunnen benutten. Door bepaalde knopcombinaties op te nemen, kon Sabin zijn brute kracht gebruiken en verschillende bewegingen op vijanden uitvoeren.
Suplex was precies wat er op het blik stond, omdat Sabin vijanden zou grijpen en tegen de grond sloeg. Zelfs bazen zoals de Phantom Train zijn eerlijk spel. Geen enkele andere game biedt de mogelijkheid om een gigantische trein te suplexen, en het zijn creatieve beslissingen als deze die ervoor zorgen dat Final Fantasy VI memorabeler dan andere inzendingen in de franchise.
7 Final Fantasy VI bevatte een van de beste vertalingen van zijn tijd
Ted Woolsey is een polariserende figuur in de JRPG-gemeenschap. Velen hebben hem gecrediteerd voor het verheffen van videogamevertalingen van hun gênante gameperiode in de jaren 80 en het overwinnen van veel van Nintendo's strikte censuurbeleid.
Aan de andere kant hebben tegenstanders hem bekritiseerd omdat hij te veel van het originele Japanse schrift had veranderd en de dialoog aanpaste om beter verteerbaar te zijn voor het westerse publiek. Final Fantasy VI toont een aantal van zijn beste werk omdat het de geest van het origineel behoudt, terwijl het elementen aan het bronmateriaal toevoegt die op zichzelf al iconisch zijn geworden.
6 Final Fantasy VI had een effectieve twist
De dood van Aeris wordt vaak genoemd als een van de grootste en meest schokkende wendingen in videogames aller tijden, maar het is eigenlijk niets meer dan een verheerlijkt gebruik van fridging. Het enige doel dat het dient is om haar terug te brengen tot slechts een plotapparaat om de voortgang van Cloud te bevorderen en een goedkope schokwaarde te bieden.
Omgekeerd, Final Fantasy VI de grote draai helpt de doordringende thema's van het spel te dienen, namelijk het behouden van hoop, zelfs in de donkerste tijden. De grote slechterik van de game slaagt erin om de wereld in een ruïne te veranderen, waarbij talloze levens worden geëist. Zelfs na jaren in deze apocalyps krijgen de helden de kracht om opnieuw te beginnen.
5 Final Fantasy VI heeft zoveel gedaan met beperkte technologie
De Super Nintendo had niet de pk's die nodig waren voor stemacteren, CGI-tussenfilmpjes of volledig veelhoekige personages, maar Final Fantasy VI slaagde er toch in een emotioneel geladen en krachtig verhaal af te leveren. Tijdens de 16-bits dagen was Square's verhalende karbonades in console-gaming ongeëvenaard met titels als Final Fantasy VI en Chronotrigger waardoor veel spelers in tranen uitbarsten.
Tegenwoordig zijn titels als Final Fantasy XIII, Kingdom Hearts III, en Vreemdeling in het paradijs lokken meer tranen van gelach uit omdat ze flitsen en angst voorrang geven boven herkenbare personages en thema's. Tetsuya Nomura is verantwoordelijk voor het ontwerpen van iconische personages, maar hij moet waarschijnlijk uit de buurt van een toetsenbord worden gehouden.
4 Final Fantasy VI verlegde de grenzen van zijn hardware
WIJ was de laatste numerieke invoer om op sprite gebaseerde afbeeldingen te gebruiken, aangezien verdere afleveringen voorzichtige stappen zouden zetten naar de derde dimensie. De game haalde alles uit de kast op de Super Nintendo-hardware om een echt filmische ervaring te bieden.
Van de openingsreeks met de Magitek-pakken tot de secties waar spelers rondvliegen in het Blackjack-luchtschip, het spel maakt met groot succes volledig gebruik van de Mode 7-mogelijkheden van het systeem. Hoewel volledig ingesproken personages te inspannend zouden zijn geweest voor de op cartridges gebaseerde console, maakte de game veel gebruik van geluid, waarbij Kefka's lach opviel.
mia pizza bier
3 Kefka was de beste schurk van de Final Fantasy-serie
Kefka is die zeldzame schurk die zowel grappig als bedreigend weet te zijn. Hij is de kakelende hofnar die een moorddadige god is geworden die erin slaagt te slagen waar verschillende slechteriken in videogames voor en na hebben gefaald - hij vernietigt de wereld. Hij staat in schril contrast met de broeierige en boosaardige slechteriken die deze serie hebben bevolkt, zoals Sephiroth of Seymour.
In tegenstelling tot de schurken van andere Final Fantasy games, heeft Kefka geen tragisch achtergrondverhaal of misplaatste idealen waardoor hij een monster werd. Hij is gewoon een wreed, nihilistisch wezen dat niet in staat is tot liefde.
twee Final Fantasy VI met de beste soundtrack van de serie
Final Fantasy VI 's operaklank zou niets zijn zonder de ongeëvenaarde score van de legendarische componist Nobuo Uematsu. Spelers zullen versteld staan van deze krachtige composities die uit die 16-bits SNES komen.
De interactieve opera, 'Maria & Draco', is een van de meest iconische momenten in videogames geworden met meerdere titels zoals Undertale er hulde aan brengen. Terwijl VII's 'One Winged Angel' is een iconisch nummer geworden, het heeft niets op 'Dancing Mad' - een dynamisch stuk met verschillende delen die naadloos overgaan in het laatste gevecht met Kefka.
1 Final Fantasy VI heeft nog steeds het beste verhaal
Final Fantasy VI voelde echt als het einde van een tijdperk voor de serie. Het was de laatste numerieke invoer die op een cartridgesysteem werd uitgebracht, de laatste hoofdversie op een Nintendo-platform en de laatste game die volledig in-game-items gebruikte voor de tussenfilmpjes.
Vanuit dit perspectief is het geen verrassing dat de heersende thema's van Final Fantasy VI zijn dood en wedergeboorte. Gedurende het spel verliezen veel van de castleden mensen die dicht bij hen staan. Hoewel ze er niet in slagen de wereld te redden die ze ooit kenden, vechten ze nog steeds om te redden wat er nog over is en een nieuw begin te bewerkstelligen. Het einde is zowel streng als hoopgevend.
