De roep van Cthulhu is horrorauteur H.P. Het beroemdste werk van Lovecraft, en de titulaire grote oude is verreweg het meest iconische uit zijn catalogus. Cthulu is overal in de popcultuur verschenen in liedjes, tekenfilms en kinderboeken, maar het originele verhaal van Lovecraft is niet bepaald het meest opwindende verhaal. Het is meer een kort verhaal dat de geschreven verhalen van andere personages laat zien, waarbij Cthulu pas op het hoogtepunt van het verhaal verschijnt.
Wat Cthulu's aura helpt in de bijna-eeuw, aangezien het oorspronkelijke verhaal niet iets is wat het wezen doet, maar de existentiële horror die het op de mensen die het tegenkomen, meegeeft. Elke persoon die er getuige van is, wordt onmiddellijk krankzinnig, en zelfs wanneer het in het korte verhaal wordt gekwetst door een boot, herstelt het onmiddellijk. Cthulu hoeft niets te doen omdat de mythos al een aanzienlijk effect op mensen hebben gehad, en dat is precies wat Cyanide deed met de videogame van 2018 The Call of Cthulu: The Official Game .
Vanwege het korte verhaalformaat en het gebrek aan resolutie, De roep van Cthulu is moeilijk aan te passen ondanks de populariteit van het personage. De 2018-game is niet de eerste videogame-aanpassing van het verhaal, maar het is zonder twijfel de beste Cthulu aanpassing tot nu toe, en misschien wel de definitieve H.P. Lovecraft-videogame.
boze tweeling yin
Voor degenen die het originele korte verhaal niet hebben gelezen, is het gemakkelijk om aan te nemen dat deze survival-horror een hervertelling van dat verhaal is, maar dat blijkt helemaal niet het geval te zijn. Het verhaal van de videogame vat de essentie van het origineel, met een donkere sfeer en gespannen, psychologische horror. In de game wordt de veteraan en privédetective Edward Pierce uit de Eerste Wereldoorlog wakker uit een nachtmerrie waarin hij getuige was van sekteleden in een ondergronds hol. Kunstverzamelaar Stephen Webster komt naar zijn kantoor met het verzoek een mysterieuze brand te onderzoeken waarbij zijn dochter, Sarah Hawkins, samen met haar man en zoon om het leven is gekomen.
the Witcher 3 vs Dark Souls 3
Hawkins, een schilder, was begonnen met het schilderen van gruwelijk vreemde portretten voor de brand, waardoor haar vader zich afvroeg wat de oorzaak was. Omdat dit een Lovecraft-verhaal is dat wordt geassocieerd met de zee, bevond het vuur zich in een herenhuis dat nog steeds op het spookachtige eiland Darkwater staat. Pierce, al achtervolgd door oorlog en zijn vreemde nachtmerries, arriveert op het sombere eiland waar de zon nooit schijnt en heeft interactie met duistere personages zoals de zeekapitein Fitzroy, officier Bradley en een bendeleider genaamd Cat Baker. De detective leert ook over de beroemde 'Miraculous Catch', die het eiland decennia eerder van de hongerdood heeft gered, maar in werkelijkheid een donkerdere geschiedenis heeft dan wordt voorgesteld.
Terwijl hij het landhuis onderzoekt, ontdekt Pierce onvermijdelijk de ondergrondse sekte die Cthulu aanbidt en ontdekt dat de familie Hawkins veel met hen te maken heeft gehad. Het verkennen van de underground en het onder ogen zien van sekteleden zijn niet zo eng als Pierce's ervaring in het psychiatrische instituut Riverside, geleid door de sadistische Dr. Fuller. Naarmate het spel vordert, hebben de beslissingen van Pierce een diepgaand effect op zijn psyche, tot het punt dat zelfs een drankje zijn uiteindelijke lot zal beïnvloeden. Hoe meer kennis hij opdoet over het occultisme en hoe meer onuitsprekelijke horror hij ziet, hoe meer onnatuurlijke krachten hij krijgt om in cultistische talen te spreken en getuige te zijn van gebeurtenissen vanuit de standpunten van andere personages.
kleermaker aventinus doppelbock
Het is geen videogame die de speler zal overrompelen, maar de uitdagingen vereisen veel denkwerk, en het surrealistische gevoel van horror zal Lovecraft-fans zeker tevreden stellen. Het spel behandelt de Cthulu-mythos goed door het niet voor het grootste deel van het spel te laten verschijnen, ondanks dat het altijd aanwezig is. Sommige spelers kunnen teleurgesteld zijn door een van de meerdere eindes, omdat het spel nooit het gevoel heeft dat er een duidelijke oplossing zal zijn. Die ambiguïteit en het gevoel van niet-weten zijn echter waar de Cthulu-mythos over gaan.
