laten we zeggen een Kerkers en Draken partij bestaat uit een barbaar, tovenaar en monnik. Natuurlijk, er is een behoorlijke vuurkracht in dat trio, maar er is geen genezer om het feest levend te houden. En hoe sterk tovenaars ook kunnen zijn, het hebben van een andere caster in de mix is een goede manier om een feest in evenwicht te brengen. In plaats van een ander partijlid toe te voegen, kunnen spelers multiclassing overwegen.
Geloof het of niet, spelerspersonages zijn nooit beperkt tot één D&D klasse. Technisch gezien kunnen spelers letterlijk één niveau in elke klasse nemen als ze dat willen, hoewel het helemaal niet aan te raden is. Meestal kunnen spelers naar goeddunken van de Dungeon Master hun personages laten afpellen in de rijken van een geheel andere klasse. Neem de eerder genoemde monnik; misschien hebben ze de tovenaar nauwkeurig bestudeerd en hebben ze nu besloten om de wegen van magie te leren, zodat ze een monnik/tovenaar worden. Dit is zowel een geweldige manier voor spelers om andere klassen te ervaren als om personages uit te werken met unieke ontwikkelingsbeslissingen.
Laten we eens kijken hoe multiclassing werkt, wanneer het geschikt zou kunnen zijn voor spelerspersonages om te multiclassificeren, wat de risico's en voordelen zijn om dit te doen en een paar voorbeelden te bekijken.
Hoe werkt multiclassificatie?
Multiclassing in D&D vijfde editie is vrij eenvoudig, en het werkt zoals het klinkt. Uitgeschreven in de Spelershandboek zijn uitgebreide richtlijnen voor hoe spelers hun personages kunnen multiclassificeren. Om een personage naar meerdere klassen te laten gaan, moeten ze aan een bepaalde vaardigheidsscore-vereiste voldoen om naar de klas van hun keuze te gaan. DM's kunnen dit negeren, hoewel het logisch is om zich eraan te houden, omdat de gegeven scorevereiste vaak betrekking heeft op belangrijke aspecten van de gekozen klasse. Het is natuurlijk nog steeds aan de DM of een speler al dan niet multiclass kan, maar er zijn niet veel redenen om het legitiem te weigeren.
Daarna volgen spelers hun unieke klasseniveaus (bijvoorbeeld monnik vier/tovenaar twee), evenals hun karakterniveau (in dit voorbeeld is de monnik/tovenaar een algemeen personageniveau zes). Dit is een belangrijk onderscheid, want hoewel de klassenniveaus bepalen welke vaardigheden je op elk niveau zult verwerven, bepaalt het algemene niveau de vaardigheidsbonus van een personage. Bovendien, als een personage meerdere spellcasting-klassen heeft, helpt het ook om gemakkelijker spell-slots te bepalen.
Het idee achter multiclassing kan zo simpel zijn als gewoon willen dat een personage zich in het territorium van een andere klasse verdiept. Het is echter leuker om een in-game reden te bedenken voor de verandering van stijl van een personage. In plaats van dat een druïde plotseling een geestelijke wordt om meer helende spreuken op te pikken, doen ze dat misschien omdat ze gunst vonden bij een natuurgod, en daarom fungeren ze nu als een geestelijke van het natuurdomein naast hun typische druïde-praktijken .
De risico's en voordelen van multiclassing
Spelers die geïnteresseerd zijn in multiclassing moeten zeker de voor- en nadelen hiervan overwegen. Hoewel multiclassing nieuwe opties voor personages opent, beperkt het hen ook om het meeste uit hun klassen te halen. Natuurlijk, de geestelijke die een paar niveaus in schurkenstaat behaalt, biedt hen wat meer bewegingsopties op het slagveld, maar nu zullen ze waarschijnlijk nooit kunnen genieten van die zoete bonus van niveau 20 van een gegarandeerde goddelijke interventie.
Positief is dat multiclassing een uitstekende manier is om nieuwe lagen aan personages toe te voegen, zowel wat betreft rollenspel als letterlijke gameplay. Nogmaals, dit sluit precies aan op hoe spelers een multiclass starten. Natuurlijk kan het leuk zijn om gewoon in een nieuwe klas te springen, maar het is oneindig veel meer de moeite waard als het voortkomt uit een verhaal of een personagegestuurde keuze of moment. Misschien begint een treurige jager die met een feest reist plezier te hebben van de bard, dus de jager begint een paar lessen op te pikken en wordt ook een bard.
michelob amber bock abv
De nadelen van multiclassing zijn dat ze mogelijk de hogere vaardigheden van de door een speler gekozen klassen mislopen. De jager kan bijvoorbeeld een paar spreuken uitspreken en over het algemeen veelzijdiger zijn, maar ze kunnen ook snellere verbeteringen in de vaardigheidsscore of extra aanvalsboosts missen. Het is aan de speler om te beslissen wat het belangrijkst is voor zijn personage, zowel individueel als als lid van een groep.
Bewezen voorbeelden van meerdere klassen
Voor degenen die een beter idee willen krijgen van het potentieel van multiclassing en hoe het spelers ten goede kan komen, zijn er tal van bewezen multiclass-opties om eerst naar te kijken. Multiclassing als een bedrieger, samen met een spellcasting-klasse, is bijvoorbeeld een geweldige manier om de boel op te schudden. Hoewel de mysterieuze bedrieger-subklasse bestaat voor schurken, is deze vrij beperkt. Door het te negeren, kunnen spelers een andere bedrieglijke subklasse kiezen, terwijl ze zich ook verdiepen in een aantal potentieel nuttige spreuken uit een tweede klasse. Het hangt er gewoon van af wat voor soort spreuken spelers willen gebruiken. De schurk/geestelijke mix-up is verbazingwekkend nuttig.
Een monnik / tovenaar is ook een geweldige mashup. Warlocks hebben de minste magie van alle spellcasting-klassen, dus nemen ze vaak hun toevlucht tot cantrips en wat melee-gevechten om in leven te blijven. Dat koppelen met de monnik is ideaal, omdat de eigenschappen van beide klassen buitengewoon goed op elkaar afketsen. Bovendien kan het contrast tussen een monastieke levensstijl en een potentieel gevaarlijk tovenaarspact zorgen voor geweldige karakterontwikkeling en rollenspelmogelijkheden.
Dan is er natuurlijk de barbaar (barbaar/barbaar). Dit lijkt misschien vreemd, omdat barbaarse woede betovering verbiedt, maar eerlijk gezegd zijn beide klassen gek genoeg dat ze eigenlijk buitengewoon goed met elkaar combineren. En het feit dat barbaren niet precies spreuken kunnen uitspreken, betekent niet dat ze geen gebruik mogen maken van alle andere bard-vaardigheden. En barden krijgen veel van coole dingen, zelfs op lagere niveaus. Spelers mogen zich nooit beperkt voelen als het gaat om multiclassing. Immers, het hele punt van D&D is de keuze van de speler. Dit zijn slechts enkele voorbeelden om spelers een idee te geven waar ze zouden kunnen beginnen.
