Het doorstaan van de emotionele achtbaan die het tienerleven op school is, is moeilijk genoeg voor mensen, maar dit cruciale coming-of-age-moment is nog ingewikkelder voor Machine Boy, de gelijknamige hoofdrolspeler van de nieuwe Afbeelding Strips originele grafische roman Everyday Hero Machine Boy . Gepubliceerd via Image's Skybound-entertainment imprint, het gezinsvriendelijke stripverhaal is gemaakt door Tri Vuong en Irma Kniivila. Nadat hij in een stad met een koepel is aangekomen en wordt opgenomen door een oudere krijgskunstenaar, zweert Machine Boy de grootste held van zijn geadopteerde huis te worden, terwijl hij zijn schoolstudie en sociale leven in evenwicht houdt.
In een exclusief interview met CBR deelden Vuong en Kniivila de oorsprong van Everyday Hero Machine Boy , onthulde de klassieke invloeden achter dit coming-of-age-verhaal over superhelden en legde de hartverwarmende thema's achter hun verhaal uit.
CBR: Wat is de oorsprong van? Everyday Hero Machine Boy ?
Irma Kniivila: Everyday Hero Machine Boy begon als een kort verhaal dat we als vrienden maakten, dat uitgroeide tot de huidige vorm van een graphic novel. Tri had een scène in zijn hoofd rondzweven van een karate-opa die het hart van een machinejongen tot leven wekte, en van daaruit vroeg ik me af hoe hij als jongen door het leven zou gaan, voor het eerst naar school zou gaan of leren autorijden. Wat voor leven komt er na een moment van geweld?
Tri Vuong: Ik had een heel duidelijk beeld in mijn hoofd over het hart van een robotjongen dat gewekt werd door de karatestoot van een oude man ten koste van zijn eigen leven, maar verder zat ik echt vast over wat ik met dat idee moest doen. In die tijd deelden Irma en ik een studio en zaten we naast elkaar en praatten we de hele tijd over strips en verhalen. Ik bewonderde echt haar vertelinstincten en vroeg of ze interesse had om dit idee uit te werken. Ze nam dat kernidee en werkte het op echt verrassende en prachtige manieren uit, vooral door een zachte toon aan het verhaal te introduceren om de actie in evenwicht te brengen.
Waar ging het om het mixen van een Super Sentai-verhaal met coming-of-age-inzet dat je aansprak?
Kniivila: Als je opgroeit, voelt het alsof alles zo belangrijk is. Het kan net zo goed het einde van de wereld zijn als je jezelf voor schut zet voor de hele school of ruzie krijgt met je vriend. Heck, zelfs als volwassene voelt het soms nog steeds zo. Uiteindelijk gingen we terug door onze eigen levens en ervaringen en ontdekten dat veel kleinschalige worstelingen een afspiegeling zijn van cartooneske grootschalige gebeurtenissen. De taak om op een verantwoorde manier een huisdier op te voeden, verandert ergens in een gigantisch stadsvernietigend probleem.
Vuong: Aangezien Irma sprak over de coming-of-age-kant van het verhaal, zal ik me concentreren op het Super Sentai-gedeelte. Mijn vroegste herinnering aan strips was toen ik 4 jaar oud was en in Hong Kong woonde, waar ik werd blootgesteld aan veel Japanse strips en animatie. Ik kon op die leeftijd niet lezen, maar de grote gedurfde kleuren en ontwerpen van dingen als Ultraman , Super Sentai , Kikaider , kwam ruiters , enz. waren echt in mijn hersenen geschroeid. Ik was niet lang aan dat spul blootgesteld omdat ons gezin kort daarna naar Canada vertrok. Ik kende de namen van deze personages pas veel later. Ze bestonden gewoon heel lang als echt iconische ontwerpen in mijn hoofd. Ik denk dat Machine Boy in zekere zin een uitdrukking is van die ontwerpen, maar ik heb de lege plekken ingevuld omdat ik eigenlijk niet veel wist over de overlevering van die personages.
Hoe wilde je, gezien het unieke karakter van de hoofdpersoon, de actiescènes choreograferen en illustreren?
Kniivila: Het meeste hiervan zal Tri's heerschappij zijn, maar ik heb er echt van genoten toen de actie meerdere lagen had — zoals wanneer twee personages een vriendschap beginnen door middel van coöperatieve gevechten, ha.
Vuong: Ik heb altijd van alles over vechtsporten gehouden. In de popcultuur, strips, film, en zelfs alleen in de daadwerkelijke training ervan. Machine Boy is voor mij een soort liefdesbrief aan vechtsporten, en ik wilde het echt een beetje authentiek weergeven in de context van deze fantastische wereld. Ik had het gevoel dat de actie in ons verhaal zich zou moeten afspelen als een logische opeenvolging van gebeurtenissen in tijd en ruimte in plaats van slechts een illustratie van een gevecht dat zich in een vaag vacuüm afspeelt. De gevechten zouden geen onderbreking van het verhaal moeten zijn, maar een voortzetting. Ik had graag gezien dat elk gevecht drie keer zo lang was als het gaat om het aantal pagina's, maar ruimte is altijd een probleem. [ lacht ]
Wat wilde je met deze bijzondere kunststijl aan dit verhaal toevoegen?
Kniivila: Ik weet niet zeker of we het met opzet hebben gedaan, maar ik hou ervan dat de dingen heel helder en cartoonachtig zijn, maar soms ook behoorlijk zware kwesties behandelen. Ik huil veel gemakkelijker bij echt vrolijke en positieve dingen, dus misschien had dat een onbedoelde invloed. Maar het is ook gewoon leuk om rond te rennen in een wereld vol bovennatuurlijke boybands en dierenmensen.
Vuong: We hadden ook veel heimwee naar de popcultuur waaraan we werden blootgesteld toen we opgroeiden, namelijk 16-bits videogames, anime uit de jaren 80 en 90 en willekeurige stukjes muziek en films waar we van hielden. Het was nooit een bewuste keuze om iets in het bijzonder na te streven. We kwamen min of meer organisch tot een look die goed aanvoelde voor het verhaal dat we probeerden te vertellen.
Hoe is jullie creatieve steno bij elkaar?
Kniivila: Ik denk niet dat we een betrouwbare steno hebben om over te spreken! We hebben het proces een paar keer moeten aanpassen. In het begin van het proces schreven we bijvoorbeeld volledig in lay-outs, maar later schakelden we over op scripts omdat ze veel sneller en gemakkelijker te bewerken zijn als iets niet is uitgedacht.
Vuong: Het was zeker een leerproces. We hebben wel één routine bedacht, die we 'blarfen' noemden en die we elke keer zouden gebruiken als we vast kwamen te zitten in het verhaal. Het gaat meestal om het maken van lange wandelingen terwijl een constante stroom van woorden uit mijn mond stroomt terwijl ik pontificeer op elke weg die het verhaal zou kunnen nemen. Irma zal dit woord kotsen in ijzige stilte aanhoren tot ze verklaart dat ze het niet meer aankan en naar huis gaat. Enkele dagen later komt ze terug met een veel beknoptere kijk op het verhaal, nadat ze de stapel gedachten waaraan ik haar heb onderworpen, heeft doorzocht.
Waar kun je de lezers nog meer mee plagen? Everyday Hero Machine Boy ?
Kniivila: Er is meer in zijn hart dan op het eerste gezicht lijkt! We willen graag meer ontdekken over de wereld van Machine Boy -- de stad waarin hij woont, zijn afkomst, de mensen om hem heen.
linnen bal honing wit
Vuong: Er leven veel verhalen in onze hersenen, niet alleen over Machine Boy, maar over de hele cast (van wie je er veel nog niet hebt ontmoet). Er is het mysterie van de driehoek op de borst van Machine Boy en zijn vreemde connectie met Tony en Mega Boy. Maar even belangrijk zijn de kleinere vragen als: Leert Machine Boy opa's auto rijden? Waar gaat Bea wonen? Zullen CJ en DJ ooit ophouden eikels te zijn? Deze en meer vragen beantwoorden we graag!
Everyday Hero Machine Boy, geschreven en getekend door Tri Vuong en Irma Kniivila, is nu te koop bij Skybound Entertainment.
