Van alle personages op 'Fear the Walking Dead' is Chris Manawa gemakkelijk het onderwerp geweest van de meeste klachten van fans. Vanaf het begin is hij zeurderig, zelfingenomen, angstig en moeilijk geweest. Met andere woorden, hij was de typische Amerikaanse tiener, of in ieder geval het algemene stereotype ervan.
Maar zijn gebrek aan sympathie heeft een nieuw niveau bereikt in het tweede seizoen van de show, waar zijn broeierige karakter snel is gemuteerd in schijnbare sociopathie. Of heeft het? Dat is een deel van het probleem; zijn dreigementen aan het adres van Alicia in 'Sicut Cervus' escaleerden veel te snel om de overgang geloofwaardig te maken. Voor het eerst leken zijn gewelddadige neigingen niet uitgelokt. Het werd nog erger in 'Do Not Disturb', waar hij meedogenloos een boer neerschoot.
Ik bleef me afvragen of hij het excuus van zelfverdediging zou gebruiken als hij zijn daden aan zijn vader uitlegde, en dat is precies wat hij doet in 'Date of Death'. Maar in plaats van dat ik Chris meer ga haten, geeft hun gesprek hem eigenlijk een beetje meer duidelijkheid als personage, zelfs als ik het niet eens ben met zijn beslissing om een moordenaar te worden. Het blijkt dat Chris niet zozeer een sociopaat is als wel een bijproduct van het pacifisme van zijn Travis bij het opvoeden van hem. Via een monoloog van Chris ontdekken we dat de oudere Manawa zijn zoon altijd aanmoedigde om te proberen op te gaan in de menigte die hem constant pestte, in plaats van op te staan tegen hen. Als gevolg van de emotionele onderdrukking verhardde zijn medeleven in de loop der jaren tot woede, die sindsdien plaats heeft gemaakt voor de doden-of-worden-gedood-mentaliteit die zoveel overlevenden in het 'Walking Dead'-universum inhaalt.
Dat is een veel geloofwaardiger (en begrijpelijker) standpunt voor Chris dan dat hij gewoon een onnodig wrede psychopaat wordt. Dat wil niet zeggen dat we hem steunen als hij Douchebag 1 en Douchebag 2 helpt bij het doden van Douchebag 3, zodat ze hem terug naar San Diego kunnen brengen. Maar we zien in ieder geval waar hij vandaan komt. Hij doet wat zijn vader hem altijd heeft gezegd: hij mengt zich erin.
Op dit moment heeft Chris niet te maken met een echt moreel dilemma. Hij heeft de beslissing genomen om te doen wat nodig is om te overleven. Hetzelfde kan niet gezegd worden van Travis, en daar ontleent 'Date of Death' de meeste spanning aan. Hij bevindt zich in een steeds complexere situatie als hij het leven van Douchebag 3 probeert te redden, terwijl hij probeert de zoon terug te brengen die hij ooit kende. Hoe bestrijd je de vijand als je een van hen helpt? En hoe beschouw je ze nog steeds als de vijand als een van hun partijen zo kwetsbaar is? Liggend op de vloer van de schuur -- trillend, bloedend en berouwvol -- is James niet langer een alfamannelijke smeerlap voor Travis. Hij is gewoon een bang kind.
Zijn strijd, samen met de perfecte weergave van Cliff Curtis van een rationele man in een irrationele wereld, blijven Travis het sterkste personage van de show maken. Zelfs in de zwakkere momenten van 'Fear the Walking Dead' is het altijd intrigerend om te zien hoe hij zijn uiterste best doet om zich aan zijn morele code te houden, ook al maakt de chaos om hem heen het moeilijker om dat te doen. Wanneer Chris en de toeristen hem in de steek gelaten hebben, zich een weg baant naar de poorten van het Rosario Beach Hotel, is hij een verslagen man. Het is geen verrassing dat hij bij zijn hereniging met Madison meer bezorgd is over zijn falen als ouder dan over enige vorm van intimiteit.
Het enige nadeel van 'Date of Death' is dat het Travis niet lang genoeg over zijn beslissingen laat sudderen. De serie zou in de loop van de tijd een aanzienlijke dramatische uitbetaling kunnen opleveren als hij en zijn zoon minstens een paar afleveringen gescheiden waren gebleven - verdomme, misschien zelfs een heel seizoen, zoals met Daryl en Merle in 'The Walking Dead' - maar Chris en zijn twee metgezellen begeven zich op het laatste moment naar de hotelpoorten, wat duidt op een gewelddadige confrontatie. Hoewel dat ongetwijfeld zal zorgen voor een aantal harde beslissingen en brute actie in de laatste twee afleveringen van seizoen 2, zou de confrontatie tussen de twee Manawa's veel zwaarder wegen als de schrijvers er de tijd voor zouden nemen.
