Spokenjagers zijn een populaire trope in horror, en het is allemaal terug te voeren op de explosie in realityshows van spokenjagers. Vanaf het begin van de jaren 2000 werden realityshows met paranormalisten steeds populairder. Deze explosie breidde zich ook uit naar film, waar films van houden Verraderlijk en, in mindere mate, Paranormale activiteit gekenmerkt door een realityshow-benadering en waren enorm succesvol. Hoe populair ze ook zijn, een van de beste films met deze opstelling was de film uit 2011 Ernstige confrontaties .
Geregisseerd door de Vicious Brothers, Ernstige confrontaties is een found footage-film over een realityshow op spokenjacht bemanning die zichzelf 's nachts opsluit in een verlaten psychiatrisch ziekenhuis. Terwijl gastheer Lance Preston en zijn team op verkenning gaan, blijkt het ziekenhuis meer te zijn dan alleen maar rondspoken en vecht de groep voor hun leven in een hel. De film zelf levert met succes zijn premisse op en creëert een gruwelijke omgeving en grote schrik, maar Ernstige confrontaties bereikt grote status met een simpele ondermijning.
Grave Encounters is een metakritiek op Ghost Hunters
Hoewel de scepticus het echte ding ontmoet, is trope gebruikelijk, Ernstige confrontaties ondermijnt dit door een hele groep te creëren wiens show is gebaseerd op verzinsels. De bemanning bestaat niet uit onderzoekers of sceptici die erop uit zijn te bewijzen dat paranormale verschijnselen niet echt zijn; ze zijn een entertainmentshow. Ze huren een nep-paranormaal begaafde in om de stemming te verhogen, om werknemers te betalen verzin ontmoetingen met geesten , en het ziekenhuis dat ze onderzoeken openlijk belachelijk maken. Dit geeft de crew een meer ontspannen houding, wat kostbaar blijkt te zijn tijdens de evenementen van de film.
Terwijl de bemanning zich voorbereidt op een routinenacht, worden ze opgesloten en gevonden typisch donkere gangen en ratten. In ghost reality-shows worden deze momenten meestal gespeeld voor een dramatisch effect, en de cast doet dit voor een komisch effect. In tegenstelling tot de spookshows, beginnen er echt dingen te gebeuren, te beginnen met een grote deur die vanzelf sluit. Gedurende de nacht bouwt paranormale activiteit zich op totdat iemand vermist wordt. Terwijl de bemanning door de voordeur probeert te ontsnappen, leidt dit hen alleen maar verder het ziekenhuis in. Vanaf hier gebeuren er steeds meer gruwelijke dingen met elkaar totdat er niemand meer over is. Misschien wel het meest gruwelijke aspect hiervan is dat de film technisch gezien niet over één nacht plaatsvindt.
Grave Encounters gebruikt een extra gruwelijke draai
Wat maakt Ernstige confrontaties verontrustender is dat ze meerdere dagen in het ziekenhuis worden opgesloten. De eigenlijke spokenjacht zou van de ene op de andere dag duren, maar nadat ze hebben ontdekt dat het ziekenhuis naar zichzelf leidt, komt de zon nooit meer op, maar hun horloges laten zien dat er dagen zijn verstreken waarin honger en angst iedereen teisteren. Gevangen met echte geesten terwijl je verdwaald bent in een eindeloos ziekenhuisdoolhof Ernstige confrontaties vol afgrijzen naar nieuwe hoogten.
Ernstige confrontaties was niet het begin van de spokenjagers in films trend, maar het maakte er verreweg het beste van. Het was geen held-tegen-schurk-verhaal zoals Het toveren , maar het was een angstaanjagende film waarin jagers vochten om te overleven. De film voegt een broodnodig aspect toe aan spookjagerfilms waarvan de geestrealiteit laat zien dat het niet kan: de jagers vinden geesten.
