Het is moeilijk om een tijd vóór die van Peter Jackson te herinneren In de ban van de Ring trilogie, want deze films werden instant klassiekers in de bioscoop en lieten precies zien waartoe het fantasygenre in staat is. Terwijl J.R.R. De verhalen van Tolkien zijn al een hele tijd populair, het valt niet te ontkennen dat de franchise niet zou zijn waar het nu is zonder de filmtrilogie. Dus met hoe gestold In de ban van de Ring is tegenwoordig in de popcultuur, het is fascinerend om terug te kijken naar de ontvangst van de originele romans bij de release.
Er is een enorm aantal fans die voor het eerst kennismaakten met Midden-aarde via de bioscoop, maar dat betekent niet dat er niet genoeg mensen waren die opgroeiden met lezen De Hobbit en In de ban van de Ring . Een goed voorbeeld is Saruman's acteur Christopher Lee , die de boeken elk jaar lazen lang voordat ze de rol kregen. Het maakt echter niet uit aan welke kant van het spectrum een fan valt, er is een steeds kleiner aantal dat zich de originele release herinnert.
De Hobbit vrijgegeven aan universele lof
Tolkiens schrijfcarrière gaat helemaal terug tot de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog, waar hij begon met het schrijven van een groot deel van de mythologie die zou op een dag Midden-aarde worden . Maar Tolkien wilde niet schrijven De Hobbit tot het begin van de jaren dertig na de iconische regel 'In een gat in de grond woonde een Hobbit.' schoot in zijn hoofd. In 1932 het eerste exemplaar van De Hobbit vond zijn weg naar een uitgever met de naam George Allen & Unwin, gevestigd in het Verenigd Koninkrijk. En met een positieve indruk gemaakt op de eigenaar en zijn jonge zoon, De Hobbit werd uiteindelijk gedrukt voor publicatie.
1500 exemplaren van De Hobbit werden voor het eerst vrijgegeven voor het publiek op 21 september 1937 en waren binnen een paar maanden uitverkocht. Lovende kritieken overspoelden onmiddellijk de scène en riepen De Hobbit een van de beste moderne kinderboeken die er zijn. In de loop van de volgende jaren werden in Groot-Brittannië en Amerika nieuwe edities van het boek verkocht, die constant positief werden onthaald. Door de komst van de Tweede Wereldoorlog vertraagde de publicatie echter aanzienlijk. Dus terwijl het boek werd gevierd, was Tolkien nog lang niet de populaire figuur die hij nu is.
The Lord of the Rings zag gemengde recensies
Met het succes van De Hobbit , werd Tolkien gedwongen om aan een vervolg te werken - dat hij 'A New Hobbit' noemde. Dit zou later worden In de ban van de Ring , maar hij voelde duidelijk geen behoefte om dingen te haasten, aangezien hij gedurende de Tweede Wereldoorlog de trilogie talloze keren heeft opgesteld en opnieuw heeft opgestart. Eindelijk, in 1950, was hij klaar om te publiceren en wilde hij In de ban van de Ring ernaast worden losgelaten zijn andere roman, De Silmarillion . Maar met hoe anders In de ban van de Ring werd vergeleken met De Hobbit , het was al moeilijk te verkopen aan uitgevers, dus de toevoeging van het complex Silmarillion viel niet in goede aarde.
Hoe dan ook, In de ban van de Ring werd in de loop van 1954 als drie boeken uitgebracht en de recensies waren veel meer gemengd dan voorheen. Kritieken varieerden van het een van de beste verhalen van de twintigste eeuw noemen tot anderen die het niets meer noemden dan een verhaal over jongens die optreden als volwassen helden. Deze gemengde meningen werden overgedragen aan het grote publiek, waar sommigen het ongelooflijk vonden en anderen het te ambitieus vonden. Toch weerhield dat de verkopen er niet van om binnen te komen, zoals In de ban van de Ring is constant over de hele wereld naar buiten geduwd, van de release tot de moderne tijd.
Ontvangst voor In de ban van de Ring trilogie werd in de loop van de tijd geleidelijk positiever en de populariteit van de boeken in Amerika schoot omhoog. Tolkien zelf werd bekender en merkbaar in het openbaar, waardoor hij gedwongen werd te verhuizen en zijn naam uit het telefoonboek te halen. En tegen de tijd dat hij in 1971 stierf, werd hij bestempeld als een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw.
