Jamie Lee Curtis staat bekend om memorabele schermrollen in verschillende genres, van komedies als 'Trading Places' en 'A Fish Called Wanda' tot actiekaskrakers als 'True Lies' tot familiegerechten als 'Freaky Friday'. Maar het publiek ontmoette haar bijna vier decennia geleden als een van de meest vooraanstaande schreeuwkoninginnen van horror.
'Halloween', 'The Fog', 'Prom Night', 'Terror Train' en 'Road Games' waren de eerste vermeldingen in Curtis' filmografie, de projecten waarop de jonge actrice haar tanden sneed, een aanhang vond en een opkomende ster. Maar zelfs nadat ze mainstream succes had behaald, keek Curtis nooit in haar neus naar haar horrorwortels, en waardeerde ze de blootstelling en kansen die haar vroege werk bood.
iets doorvertellen
Nu komt ze de cirkel rond en verschijnt ze in het midden van Ryan Murphy's nieuwste tv-angstfeest (met een duistere komische draai), Fox's toepasselijke titel 'Scream Queens'.
Als decaan van een universiteit waar een moorddadige dreiging van 20 jaar eerder een bloedige heropleving maakt, kampt Curtis met iets dat misschien nog huiveringwekkender is dan psychotische slashers: de gemene meisjes van de bevoorrechte Kappa-studentenclub. En terwijl ze aan Spinoff Online onthult, geniet ze van elk bloedstollend moment.
Spin-off: Vanaf de eerste dag heb je de titel 'scream queen' gehad. Je bent er altijd trots op – je moeder Janet Leigh is duidelijk een van de beste van allemaal in 'Psycho'.
Jamie Lee Curtis: Ja, ver weg. Dank u. Mis haar.
sam winter pils
Wat is er leuk om het opnieuw te bekijken?
Ik heb altijd geprobeerd het idee vast te houden dat we allemaal proberen voet aan de grond te krijgen in de showbusiness; Het maakt me niet uit wie je bent. En als je jong begint, probeer je voet aan de grond te krijgen in de showbusiness. En voor mij landde ik als 20-jarige op een bergtop. En wat me steunde was een genre dat ik niet echt leuk vind. Ik ben geen fan van horrorfilms, maar het genre ondersteunde mijn werk. Dus zolang ik werk, begrijp ik dat ik zonder hen geen carrière zou hebben. En ik ben dankbaar. Ik ben deze ongelooflijk loyale, toegewijde schare fans dankbaar, deze vriendelijke schare fans. Dus voor mij is het een terugkeer naar hen, en het is alsof ik weer naar huis ga. Het is alsof je thuiskomt bij je hele grote, gekke, luidruchtige, leuke, uitgebreide familie die van je houdt. En zo voel ik me.
Vertel iets over 'Scream Queens' de serie.
Het is een wild rit, en het heeft geen reflectie op een klassieke horror-trope. Het is waanzinnig grappig en diep donker en een beetje gewelddadig en super-fashion-y. En alles wat je over een personage denkt, klopt niet. Zoals, je denkt dat je Dean Munsch kent, en aan het einde van de aflevering denk je, ' Oh .' Het is helemaal geen klassieke horror-trope.
beste dale afleveringen koning van de heuvel
Wat vond je interessant om met deze jonge actrices te werken – Lea Michele, Emma Roberts, Abigail Breslin, Keke Palmer en de anderen? Ze hebben gezegd dat je ze tot op zekere hoogte onder je hoede hebt genomen.
Ik bedoel, tussen haakjes, ik ben 56 jaar oud. Ik heb een 28-jarige dochter en een 19-jarige zoon die op Comic-Con rondloopt verkleed als Trafalgar Law uit 'One Piece'. Geloof me, ik ga nestelen met mijn vogeltjes. Oké, dus de eerste scène die ik heb is met Emma Roberts in mijn kantoor, en dat was de eerste scène die we opnamen. En het is een dialoogscène van zes pagina's, een pingpongwedstrijd tussen ons tweeën. En ik zeg je, we hebben zoiets van: 'Hallo, ik ben Jamie, ik ben Emma.' We zitten. Ryan zegt: 'OK, laten we dit opnemen.' En het was als, 'OK, boem! Raak het.' En dit meisje begint pingpongballen naar me te slaan, en ik heb zoiets van, 'Who, verdomme! Ik kan hier maar beter opletten.' Zoals, geen warming-up. Zoals, ze vuurt azen op me af, en ik denk: 'Ik moet hier echt mijn best doen.' Zoals 7:15 in de ochtend in New Orleans, de eerste dag. Ik heb zoiets van, 'Wauw.'
En zo is het met elk van hen gegaan. Elk van deze meisjes heeft deze mensen bewoond. Ze hebben ze gegeten. En ze zijn gewoon... het is als knoflookadem. Ze geven het je gewoon elke seconde terug. Het is echt buitengewoon. En ik denk dat het gewoon een bewijs is van professionaliteit dat jonge mensen echt iets hebben dat we als vanzelfsprekend beschouwen. Ik denk dat het echt spreekt tot Ryan Murphy en Brad Falchuk en Ian Brennan, die dit soort driemanschap van talent hebben gecreëerd dat heel duidelijk is: 'Ik zal het je geven. Je moet het teruggeven.' En daarom betekent het: geef het terug, ken je shit en lever het af. En zo heb ik een ervaring gehad met al deze meisjes.
Als dochter van Janet Leigh en Tony Curtis weet je heel goed hoe het is om een Hollywood-speler van de tweede generatie te zijn. Je werkt met Hollywood-vrouwen van de tweede en derde generatie aan deze serie. Wat vind je van dat unieke perspectief?
Ik heb me al die jaren afgevraagd - ik bedoel, dit is dom, waarom ze niet bij de Oscars of de Emmy's zeiden: 'We gaan al deze acteurs van de eerste, tweede en derde generatie naar buiten brengen om laten zien hoeveel impact gezinnen hebben in deze branche.' En dan heb ik het over regisseurs, schrijvers, acteurs, kostuumontwerpers. En dat heb ik nog nooit zien gebeuren. En het lijkt alsof je helemaal gelijk hebt. Emma Roberts is het doden in de voorstelling. Ze is geweldig. Ze is gek 21. Wat bedoel je, het is haar moment? Ze is eenentwintig ! Ze is als de Jordan Spieth van haar generatie acteurs. Ze vermoordt het gewoon. Ze is als een laserstraal. En Billie Lourd [de dochter van Carrie Fisher en de kleindochter van Debbie Reynolds] ook, maar Emma omdat zij de ster is, is zij de vertegenwoordiger van de toekomst, net als Billie. Dus ik vind het geweldig om met hen in de show te staan.
Hebben jij en je moeder ooit een gesprek gehad over het genre en zitten jullie er allebei in?
avery pale ale
Nee nooit. [Maar] ze was er altijd dankbaar voor. En ik ben er dankbaar voor.
'Scream Queens' gaat vanavond in première om 8 ET/PT op Fox.
