Keiichi Sigsawa begonnen Kino 's Reis in 2000 en het is een van de langste, doorlopende lichte romanseries geworden met 22 volumes die vanaf 2020 zijn gepubliceerd. De serie volgt een jonge reiziger genaamd Kino en haar pratende motorfiets Hermes terwijl ze een uitgestrekte en mystieke wereld verkennen, nooit op één plek blijven voor meer dan drie dagen en onderweg getuige zijn van talloze vreemde verhalen. Deze succesvolle serie heeft twee aanpassingen aan de anime-serie gekregen, de eerste in 2003 door A.C.G.T. en een reboot serie in 2017 door Studio Lerche.
oprichters honderdjarige ipa calorieën
Hoewel ze gebaseerd zijn op hetzelfde bronmateriaal, hebben de twee series zeer verschillende visuele en verhalende stijlen die hun publiek een heel verschillende kijkervaring bieden. Laten we, door de kwaliteit van de animatie en de vertelstijlen van elk te vergelijken, uitvinden welke aanpassing de betere serie is.
Kino's reis: de verschillende visuele stijlen
Door technologische vooruitgang, zoals CGI en 3D-animatie, ziet de 2017-versie er objectief mooier uit dan de 2003-versie. Studio Lerche staat bekend om het hebben van een sterke visuele flair met zijn producties, geïllustreerd door 2020 Toiletgebonden Hanako-kun .
De 2017-versie benadrukt op briljante wijze het verschil tussen landen, aangezien het productieteam opzettelijk verschillende bedrijven heeft ingehuurd om achtergrondkunst te maken voor elke aflevering. Deze zorgvuldige aandacht voor detail schijnt door de prachtig weergegeven beelden met levendige kleuren, zelfs tot in de kleinste onderdelen van de motorfiets.
De versie uit 2003 heeft een heel andere benadering van animatie dan de versie van 2017. Regisseur Ryutaro Nakamura is het meest bekend om zijn werk aan het sci-fi meesterwerk Andere experimentreeksen - waar zijn gedempte maar surrealistische visuele stijl wordt overgedragen naar Kino's reis . De visuals zijn vaak simplistisch en vergezeld van aardse kleuren, wat een sombere en sfeervolle toon toevoegt. Deze unieke kunststijl geeft de 2003-versie een donkere, dromerige fantasiekwaliteit in plaats van de meer geaarde, conventionele stijl van de 2017-versie. Hoewel het er misschien niet zo prachtig uitziet, laat het zeker een diepe indruk achter.
De vertelling en het verhaal van elke versie vergelijken
Beide versies volgen de geserialiseerde vertelstructuur van de roman, waarbij individuele verhalen onafhankelijk zijn en buiten de volgorde kunnen worden verteld. Toch zijn er duidelijke bedoelingen achter verhaalselecties en de volgorde waarin ze worden getoond. Het contrast is duidelijk bij het vergelijken van de overlappende verhalen van beide series, vooral met The Land of Adults en A Kind Land.
Het land van volwassenen is het oorsprongsverhaal van Kino en het beschrijft hoe Kino haar naam kreeg, hoe ze Hermes ontmoette en hoe ze een reiziger werd. In A Kind Land ontmoet Kino een jong meisje genaamd Sakura dat Kino herinnert aan haar eigen ervaringen voordat ze een reiziger werd. Het land dat ze hier bezocht is ook een van de eerste plekken waar Kino langer dan drie dagen wilde verblijven. Weinig weet Kino, dit is de laatste keer dat ze dit land en zijn vriendelijke burgers ooit zal zien.
drievoudig blad
A Kind Land is misschien wel een van de meest trieste verhalen van de serie, niet alleen vanwege hoe het eindigt, maar ook vanwege de connectie van Kino en Sakura. De versie uit 2003 kiest ervoor om de anime af te sluiten met A Kind Land', waarmee de serie op een melancholische toon wordt afgesloten. Het publiek heeft The Land of Adults al gezien in aflevering 4 en zal een extra gevoel van verdriet voelen bij het zien van wat er met Sakura gebeurt.
In de 2017-versie is A Kind Land de tiende aflevering, terwijl The Land of Adults onmiddellijk daarna volgt - dus het publiek kan een latent gevoel van realisatie krijgen, maar niet dezelfde soort emotionele impact. Hoewel er meer verhalende details zijn in de 2017-versie, zijn de kalme reacties van Kino aan het einde niet te vergelijken met de emotionele onderbuik van de 2003-versie. Overigens is Sakura uit 2003 de debuutrol voor stemacteur Aoi Yuki, die Kino vertolkt in de versie van 2017. Deze casting eert de 2003-versie en geeft de reboot-serie een zoet gevoel van voortzetting.
2003 versus 2017: Welke Kino's Journey-serie is beter?
Elke aanpassing van Kino's reis bevat tot nadenken stemmende en fantasierijke verhalen met prachtige wereldopbouw en geweldige personages. Maar de twee versies bieden ook verschillende manieren van tolken Kino ’s slogan, De wereld is niet mooi. Daarom is het. De versie uit 2003 verkent de schoonheid en menselijkheid in een vaak wrede en gevoelloze wereld, terwijl de versie uit 2017 een prachtige wereld presenteert die vaak de wreedheden van de mensheid omvat.
Als we alleen beoordelen op basis van de getrouwheid van de aanpassing, wint de 2017-versie omdat het de roman dichterbij volgt en een levendiger beeld geeft van hoe deze wereld aanvoelt met verbluffende animatie. De anime uit 2003 biedt echter een unieke en emotionele ervaring die niet zo krachtig is in de versie van 2017. Het niveau van empathie in de 2003-versie voor zelfs enkele van de meer gemene personages - in tegenstelling tot de sombere toon van de animatie - biedt een surrealistische maar verontrustende kijkervaring die ongeëvenaard is door de meeste anime. Daarom is de 2003-versie over het algemeen de betere anime.
