Als 'Person of Interest' je interesse heeft gewekt, maar je hebt het veelgeprezen sci-fi misdaaddrama van CBS in de eerste vier seizoenen nog niet bekeken, dan heb je geluk. En als je een toegewijde fan bent, wordt het in seizoen 5 nog interessanter.
Voor nieuwkomers is de door Jonathan Nolan gemaakte serie nu meer beschikbaar om te bekijken dan ooit tevoren, het begin van een gesyndiceerde run op WGN terwijl ze tegelijkertijd debuteren op Netflix. Voor de die-hards staat het vijfde seizoen op het punt een fascinerend en tot nadenken stemmend gebied te betreden, terwijl het echte problemen onderzoekt die verband houden met de komst van krachtige kunstmatige-intelligentiesystemen.
Tijdens een telefonische vergadering op maandag gingen ster Michael Emerson en uitvoerend producent Greg Plageman diep in op de brandende vragen van de serie, evenals op meer esoterische onderwerpen, waaronder precies hoe een cross-over met 'Elementary' zou kunnen werken, en of de strippagina mag wees de plek om een deel van het achtergrondverhaal van Mr. Finch en John Reese te ontdekken.
san miguel licht alcoholgehalte
Over de vraag of elk seizoen op zichzelf al compleet is:
Greg Plageman: Ik weet niet of ik in dat opzicht namens Michael spreek, maar als schrijver hier vanaf het allereerste begin met Jonah [Nolan], was één ding waar we heel stellig over waren, dat we een compleet verhaal over de show zouden kunnen vertellen . Dit is altijd een show geweest waarbij elke seizoensfinale voelde alsof het een seriefinale had kunnen zijn. En dit jaar zal dat niet anders zijn.
Michael Emerson:
Ik heb het gevoel dat we elk seizoen een soort van afronden. En dus denk ik dat we in dezelfde geest zullen doorgaan, misschien met een hint meer 'finale' gevoel. Maar tegelijkertijd denk ik dat de schrijvers het waarschijnlijk een beetje dubbelzinnig zullen laten, omdat we niet weten of dit het einde is van 'POI' zoals we het kennen of niet. Daar moeten we dus een beetje mee worstelen.
Over het lot van de Machine - en zijn gevoel voor moraliteit - in seizoen 5:
Plageman: Ik denk dat een van de redenen waarom we de Machine als een morele entiteit beschouwen, in ieder geval misschien dan Samaritaan, is omdat we weten dat Harold Finch het heeft gecodeerd. En ik denk dat Harold altijd ambivalent is geweest over de schepping van een god en er nooit helemaal op heeft vertrouwd in de zin dat als dit iets was dat hij in de wereld losliet, er een zware last op hem rust. Hij heeft alles geprobeerd om iets te creëren dat eerst geen kwaad kan.
En ik denk dat wat er nu gebeurt een opkomend debat is met het personage van Amy Acker — Root, Samantha Groves — die hem vertelt dat het niet langer genoeg is dat de machine die hij heeft gebouwd in grote moeilijkheden verkeert, tenzij ze het veranderen, in termen van reconstructie ervan. En het wordt een soort centrum waar we dit seizoen omheen draaien. En ik ben eigenlijk heel enthousiast over het doen van 13 afleveringen dit jaar, omdat we de mogelijkheid krijgen om daar echt diepgaand op in te gaan en te onderzoeken wat dat betekent. En ik denk dat we ook een kant van Harold Finch zullen zien die hij op afstand houdt, vanwege zijn ambivalentie over het creëren van een god.
Emerson: Ik denk dat je de vinger hebt gelegd op wat het grote probleem van de eerste paar afleveringen van seizoen 5 is: als we de machine willen doen herleven - en dat zouden we natuurlijk graag willen doen - wat voor soort checks and balances zal het omvatten, indien van toepassing? Moet het volledig onbelemmerd zijn als het het tegen Samaritan wil opnemen? Is dat wenselijk? Waar brengt ons dat uiteindelijk? En het is leuk. Het wordt een strijd van filosofieën tussen meneer Finch en Root, die een ander perspectief heeft. En dat wordt een van de grootste geneugten van seizoen 5.
Over het collaboratieve karakter van de ontwikkeling van Mr. Finch gedurende vijf seizoenen:
Plageman: Vanaf het allereerste begin heeft Michael enorm met ons samengewerkt bij het ontwikkelen van het achtergrondverhaal van zijn personage en zelfs in het ontginnen van alle flashbacks waar we in zijn gegaan, en ook alles van zijn blessure en zijn relatie met Grace in de show.
Emerson: Het leek me altijd duidelijk hoe meneer Finch was. Ik denk niet dat er veel geëxperimenteerd moest worden. Ik had er gelijk in toen we de piloot neerschoten. Ik moest goed nadenken over de fysieke handicap, want ik wist dat als de show een succes was, ik het nog heel, heel lang zou doen. Maar het personage leek me vrij duidelijk op de pagina, en het is natuurlijk rijker en genuanceerder geworden naarmate we erover nadachten en erin leefden en ermee rondliepen. Dus het was voor mij een gelukkige acteurservaring ... [De flashbacks zijn] ook geweldig. Ik geniet echt van ze. Ik vind het geweldig om de kinderschoenen van de Machine te zien. En ik vind het heerlijk om meneer Finch in gelukkiger dagen te zien...
Bijna alles op de show bekruipt me. Ik weet een beetje wat er in het script staat dat op dit moment wordt gefilmd en niet veel meer, niet veel meer dan dat. En het is een beetje zoals ik het leuk vind. Ik voel me comfortabel bij het reageren op de scripts als ze komen en gefocust zijn op die afleveringen, en niet te veel in het verbinden van de punten naar de toekomst.
Over wat ze nog steeds intrigerend vinden aan Mr. Finch:
Emerson: Omdat het personage in de loop van vier seizoenen is geëvolueerd, denk ik dat er nog steeds veel is dat we niet over hem weten. En ik ben geïnteresseerd in die reis, vooruitgaan. Ik ben geïnteresseerd in het soort probleemoplossing dat het verhaal aan meneer Finch oplegt: persoonlijke problemen, filosofische problemen, praktische problemen. Er lijkt een vrij onuitputtelijke lijst van te zijn, en het is leuk om aan te pakken. En ik denk dat we op geen enkele manier zonder materiaal komen te zitten.
Plageman: Ik denk dat het interessante voor ons, in termen van het schrijven van Harold Finch, is dat toen Michael naar de show kwam, mensen hem zoveel verschillende ideeën opdringen, omdat hij een schurk speelde in een andere show waarvan je misschien hebt gehoord. Maar zijn karakter was nooit dat karakter in deze show. Het was in feite een personage dat probeerde iets te doen om de wereld te verbeteren, om de wereld te helpen veranderen.
En ik denk dat het in zekere zin een last voor hem is geworden. Ik denk dat het een extreem zware mantel is om te dragen, vooral toen hij Ingram verloor en hij zoveel mensen verloor die dicht bij hem stonden, inclusief een persoonlijk leven. Zijn verloofde, hij heeft haar niet meer kunnen zien. En ik denk dat het een enorm gewicht is geworden voor het karakter van Harold Finch. En ik denk dat we dit seizoen vooral willen onderzoeken wat er gebeurt wanneer iemand een deel van die last op anderen kan overdragen, maar ook wanneer er iets zo dramatisch gebeurt dat er een verschuiving in het karakter kan plaatsvinden die we niet hebben al gezien.
Over de donkere, meer tot nadenken stemmende en soms verontrustende elementen van de show:
Plageman: Ik denk zeker dat er een donkere kwaliteit van de show is waarmee we proberen de show te doordringen. Ik denk dat het eronder zit. De mechanica van de show stemt tot nadenken, maar ik denk nooit dat we zijn afgedwaald van een vermakelijke show. En eerlijk gezegd denk ik dat we veel mensen in de uitzending hebben verbijsterd, want vaak als het gaat om een uitgezonden televisieshow, wordt het een zekere hoeveelheid troostmaaltijd voor mensen, en ze raken gehecht aan de personages en ze willen dat ding elke week. En als we dan dingen doen zoals het doden van een personage of een duik nemen in iets donkerder terrein, schrikt het mensen op een manier die ik denk dat je wegkomt met veel meer kabel.
Dus we zijn een soort show die zich op dit moment in een zone bevindt waar we het gevoel hebben dat we een heleboel enigszins subversieve ideeën hebben binnengeslopen in wat mensen als procedureel kunnen beschouwen. En procedureel is voor mij geen vies woord. Ik ben opgegroeid met het schrijven van 'NYPD Blue' en was er trots op het een procedure te noemen. Maar er was ook een geserialiseerde component aan die show waarvan ik dacht dat het zeer tot nadenken stemde, en ik denk dat we hebben geprobeerd hetzelfde te doen.
Een van de redenen waarom ik denk dat we er erg enthousiast over zijn dat dit naar WGN of Netflix gaat, is simpelweg omdat dit een show is die een zekere mate van ondoorzichtigheid kan hebben als je het niet bijhoudt, als je dat niet doet. niet begrijpen wat er aan de hand is. En daar hebben we ons altijd prettig bij gevoeld. We hebben liever dat het een show is die aan je ribben blijft plakken dan iets dat alleen maar troostmaaltijd is. En ik weet niet of dat iets is dat mensen moeilijk bij kunnen houden, maar ik denk dat beschikbaarheid zeker een obstakel is geweest. En nu zal het niet meer.
Over de problemen uit de echte wereld die steeds reëler worden:
Plageman: Ik denk dat Michael en ik hier al een paar jaar mee te maken hebben, waarbij de eerste vragen over de show gingen over het feit dat de sciencefiction-premisse enigszins vergezocht was. En voor je het weet waren we op CNN of gingen we naar het Smithsonian, waar ze ons vroegen: Hoe wist je dat? Wij dachten iedereen wist.
Dragon Ball Super Toernooi van Power Characters
Zeker, de Snowden-onthullingen kwamen langs. En misschien is het verontrustender, denk ik, dat de collectieve geeuw van het publiek in termen van weten dat de overheid alles wat ze schrijven en zeggen digitaal in de gaten houdt en vastlegt, maar vrijwillig hun informatie opgeeft. En, weet je, dus nadat dat soort dingen gebeurde, denk ik dat wat voor ons nog dwingender werd, het praten over kunstmatige intelligentie was. En er zijn veel echt interessante mensen met wie we hebben gesproken die ons ervan bewust hebben gemaakt dat we veel dichter bij het creëren van iets als dit zijn dan je denkt.
Interessant is dat er nog een show op WGN is die ik graag zou willen bekijken en bijpraten, en dat is 'Manhattan'. Omdat ik denk dat de creatie van de atoombom, als er iets vergelijkbaars in de geschiedenis is waarnaar ik zou kunnen zoeken, voor Harold Finch, het waarschijnlijk Oppenheimer zou zijn en de ambivalentie die hij had over het creëren van iets dat zo'n enorm existentieel risico is in de wereld en hoe die last is, met het besef dat als wij het niet doen, iemand anders het wel doet. En ik denk dat dat voor mij het meest overtuigende is aan de show en aan Harold en wat hij heeft gemaakt, en wat hij ermee gaat doen in de toekomst.
Emerson: Ik denk dat dat een interessante vergelijking is om met Oppenheimer te maken, en een toepasselijke. Ik moet bekennen dat wanneer ik dingen lees of hoor over ontwikkelingen bij Google's A.I. laboratorium of zoiets, ik vind het een beetje huiveringwekkend om te weten dat we op het spoor zijn van iets dat zo levensveranderend of soortveranderend is.
Over WGN syndicatiepartner 'Elementair' – en een mogelijke crossover:
Emerson: Ik moet je zeggen dat ik een grote fan ben van 'Elementary', niet alleen omdat we een avond delen op WGN, maar omdat dat om de een of andere reden de show is geweest waarvan ik elke aflevering heb kunnen zien.
Plageman: Nu Michael me net heeft laten weten dat hij geen aflevering van 'Elementary' heeft gemist, denk ik dat ik [een crossover] moet overwegen.
Emerson: Het zou echter lastig zijn om een mashup van onze show en een andere show te doen, omdat het verschillende werelden lijken te zijn. In welke wereld zou die mashup plaatsvinden? In de wereld van 'POI'? In de wereld van 'Elementair'? En dan heb je karakters die op materie en antimaterie lijken. Ze zouden zomaar kunnen imploderen als ze bij elkaar in de buurt komen... Het zou lastig zijn, want ik heb het gevoel dat Sherlock Holmes de Sherlock Holmes van 'Elementary' is, en Harold Finch de Sherlock van Holmes van 'Person of Interest'. En ik weet niet wat ze samen zouden doen. Ik denk dat ze op de een of andere manier zouden moeten samenwerken, of misschien zijn ze op de een of andere manier samengesmolten tot één personage met twee gezichten.
Over het concept om 'Person of Interest' op een niet-traditionele manier voort te zetten, zoals miniseizoenen of terugkerende tv-films:
Emerson: Ik denk dat het interessant zou zijn om dit verhaal in een ander formaat voort te zetten, weet je, misschien een korter seizoen of, zoals je zei, minder maar langere afleveringen. Ik bedoel, al die platforms veranderen zo veel en alles is meer gefragmenteerd. Het is misschien verkwikkend om niet elk jaar in de loop van 23 afleveringen te staren.
Of het einde van 'Person of Interest' vanaf het begin is gepland:
Plageman: Ja. Jonah en ik hebben erover gesproken, en we weten wat het einde van de show is. ... Op televisie heb je nooit een andere dag gegarandeerd, dus je moet deze dingen dienovereenkomstig regelen. En ik denk dat het uitgangspunt van deze show groot genoeg is dat, weet je, we voor meer seizoenen zouden kunnen gaan dan deze. Maar, weet je, gezien de situatie waar we nu naar kijken, moeten we bereid zijn om wendbaar te zijn en het verhaal te comprimeren als we het gevoel hebben dat het tijd is om het af te ronden. En we hebben het einde dat we willen vertellen.
Over het vooruitzicht om meer van de 'Person of Interest'-wereld en het achtergrondverhaal te ontdekken in het stripboekformaat:
Plageman: Wauw. Dat is echt intrigerend. Dat is best spannend. Er is zeker een genre-aspect aan de show dat we altijd hebben omarmd - je zou zelfs een superheldenkwaliteit kunnen zeggen tegen John Reese. En het uitgangspunt van de show werd ooit als sci-fi beschouwd, maar blijkbaar niet meer. Het kan heel cool zijn. Ik denk dat wat deze show is geëvolueerd van een soort paranoïde thriller over de bewakingsstaat in procedurele kleding, nu meer een commentaar is geworden, bijna op de ontluikende kunstmatige superintelligentie waarvan we denken dat die de komende jaren in de wereld kan verschijnen. Het kan dus heel veel verschillende dingen zijn, en ik denk zeker dat dat een interessante mogelijkheid zou zijn.
malafide voodoo donut bier
Emerson: Ik denk dat dat leuk zou zijn. Weet je, ik ben een grote fan van strips en graphic novels, omdat ik vroeger illustrator was, dus ik vind het geweldig om te zien hoe mensen dingen tekenen. En ik heb echt het gevoel dat onze show zich echt zou lenen voor een soort grafische vormgeving, omdat ik vind dat onze personages een bepaald uiterlijk hebben dat op een goede manier op papier kan worden vertaald. We gebruiken soms geïllustreerde storyboards wanneer we afleveringen opnemen, en ik kijk er graag naar, omdat ik hou van de manier waarop ze onze personages tekenen, hoe ze ze in een paar slagen vastleggen. En ja, ik denk dat er op die manier een heleboel coole dingen kunnen worden gedaan.
Person of Interest wordt doordeweeks uitgezonden in syndicatie als onderdeel van WGN's Prime Crime-line-up. De serie keert volgend jaar terug voor het vijfde seizoen op CBS.
