REVIEW: Carnage: Symbiosis Necrosis Deel 2 #5 is een prachtig brute spoedcursus in de geschiedenis van gif

Het gevecht Marvel Comics-producten Symbioten gaan door. Dylan Brock en Cletus Kasady en hun respectieve Symbiotes – Venom en zijn voortbrengsel, Carnage – zetten hun epische botsing voort. Alles begon met de concurrent, die Torunn Grønbekk schreef Venijn #31, het begin van een gebeurtenis die bekend staat als Symbiosis Necrosis. Cletus en Carnage vergaarden goddeloze macht na hun reizen door tijd en ruimte, en zijn weer gaan doen waar ze het meest van houden: dozijn moorden. Maar Carnage is er niet alleen op uit om te doden. Nu willen ze koste wat het kost Eddie Brock vinden. De enige mogelijke hoofdrolspeler is Venom, die samensmolt met Eddie's zoon Dylan en een band vormde die verder gaat dan Symbiote en gastheer, vooral na de vermeende dood van Eddie. Maar zelfs na zijn vermeende dood blijft Eddies verleden hem en Venom achtervolgen. Nu zijn zowel Cletus als Kasady vastbesloten Dylan bewust te maken van wat zijn vader precies heeft gedaan.

Geschreven door Torunn Greenbekk, geïllustreerd door Pere Pérez, met kleuren door Erick Arciniega en brieven door VC's Joe Sabino, Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 onderzoekt de psyche van een van Marvel's meest angstaanjagende en meedogenloze schurken. Het geeft ook de ultieme spoedcursus in Venijn geschiedenis, onvermijdelijk leidend tot een conclusie van kosmische proporties die zowel tijd als ruimte tart.

gouden aap recensie

Hoe werkt Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 Doorgaan met het symbiose-necrose-evenement?

Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 Onderzoekt de gebeurtenissen van Venijn #1 Vanuit het perspectief van Carnage

REVIEW: Marvel's gigantische Spider-Man #1 is enorm teleurstellend

Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 heeft veel overlap met Venijn #31, van de beelden tot de dialoog. Dit geldt vooral voor de manier waarop de strip bepaalde scènes en hun opzet opnieuw bekijkt, maar nu vanuit het perspectief van Carnage en Kasady. Het is verontrustend om het geweld zich in realtime te zien ontvouwen, net zoals het de nasleep ervan vanuit Dylans perspectief heeft gezien. Deze twee kwesties zijn zo nauw met elkaar verweven dat de ene niet kan worden besproken zonder naar de andere te verwijzen. Dit betekent dat Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 en de effectiviteit ervan is volledig afhankelijk van het feit of de lezer bekend is met de stroming Venijn loop. Hoe gedurfd, aangrijpend en angstaanjagend deze kwestie ook is, het is onmogelijk om erin te duiken zonder voorafgaande kennis. Degenen die bekend zijn – en hopelijk is dat het geval met dit veelbelovende vierdelige evenement – ​​worden beloond. Ondanks het intensieve gebruik van vertelling, overlappende innerlijke dialogen en lichte redundantie, Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 is een net zo lastig probleem als je kunt hopen in recente Marvel Comics-runs, die berucht zijn over meerdere nummers.

Een van de leuke dingen aan de huidige runs van beide Bloedbad En Venijn, en met de Symbiose Necrose gebeurtenis, is dat het onderzoekt opnieuw de relatie van elke gastheer met zijn respectievelijke Symbiotes. Grønbekk, bekend om haar hoge inzet, uitgestrekte heldendichten en diepgaande karakterstudies, was de juiste keuze om dit evenement en deze kwestie aan te sturen. Ze gaf deze kwestie een psychologische inslag door een methode te geven aan de rode, bloedige en spetterende waanzin op de bladzijden. Na de schijnbare dood van Eddie en de geleidelijke vernietiging van de familie Brock, verzachtte Venom en ontwikkelde enige oprechte vaderlijke genegenheid en bescherming jegens de nobele maar kwetsbare Dylan. Op dezelfde manier is Dylan emotioneel gehecht en zorgzaam geworden tegenover de voormalige Symbiote van zijn vader. Hun relatie is tragisch, maar niet zonder humor en hun eigen soort vreemde gezondheid. Deze dynamiek is aanwezig tijdens hun gevecht met Carnage in de noodlottige kerk, wat ook het startpunt was in het Venom-couplet.

Doet Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 Symbiontkennis uitbreiden?

Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 is Gelijke delen karakterstudie, horrorshow en Venom History-les

Marvel's Other Carnage kan zichzelf niet beheersen – en het is een serieus probleem

Met Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 wordt verteld vanuit het standpunt van Kasady en Carnage, Grønbekk legt de focus op hun Symbiont- en gastheerrelatie. Vergeleken met de tragische ouder-kinddynamiek van Venom, was Carnage gebouwd op een wederzijdse behoefte aan wraak, vernietiging en egoïsme. Kasady en Carnage verlangen allebei naar macht en wraak . Beiden zien de ander als een middel om een ​​doel te bereiken. Tot het einde van dit nummer waren hun wensen, behoeften en persoonlijkheden op elkaar afgestemd. Pas totdat ze letterlijk beginnen te ontbinden, valt hun relatie uiteen, waardoor een diepe machtsongelijkheid en wantrouwen aan het licht komen, wat een goed voorteken is voor de volgende twee kwesties. Wat nog belangrijker is, dit had duidelijk enorme gevolgen voor het karakter van Carnage. Een groot deel van de aantrekkingskracht van dit evenement ligt in de aandacht voor detail, met name over de geschiedenis van het Venom-vers. De oorsprong van Venom – de eerste ontmoeting van de hongerige, impulsieve alien Symbiote en de suïcidale en wraakzuchtige Eddie Brock in de jaren negentig – is de kern van deze kwestie en de gebeurtenis. De respectievelijke opvattingen van elke Symbiont en gastheer over het evenement en hun eigen verleden krijgen ook de juiste tijd. Hoewel niet beginnersvriendelijk, is de Sybmiose Necrose is een schat aan herinneringen en kennis voor de doorgewinterde Marvel-fan.

Colorist Erick Arciniega is een van de beste en meest gerespecteerde namen in de branche en toont zijn meesterschap in Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5. Elke pagina heeft een tint of een vleugje rood. Deze karmozijnrode bloemen waren te zien in de buitenaardse vorm van Carnage, het vurige haar van Cletus Kasady en natuurlijk tonnen bloed en ingewanden. Zelfs de letterer, Joe Sabino van VC, kleurde de innerlijke monologen van de personages met rood, wat aangeeft of de alien of de gastheer aan het woord is. Dit was een leuke bijkomstigheid die een extra laag leesbaarheid toevoegde aan zijn toch al goed gecoördineerde en onopvallende letters. Elke pagina is paradoxaal genoeg donker en warm van kleur, beklemmend en groots. De gedurfde en assertieve kleuren van Arciniega passen goed bij de zware en even gewaagde lijntekeningen van kunstenaar Pere Pérez. De omgevingen van de strip hebben een harde, grafische kwaliteit. Er zit ook een levendige en bijna expliciete kwaliteit in de grotesk verwrongen gezichten, het bloedvergieten en de pijn van zijn personages. De Symbiotes zien er bijzonder olieachtig en vloeiend uit, waarbij vooral Carnage een visueel misselijkmakende aanwezigheid is gezien het geweld dat hij op elke pagina ontketent.

Met zoveel drama, geschiedenis, karakterontwikkeling en nagelbijtend geweld dat culmineert in de langverwachte terugkeer van de Time Garden, is het bijna jammer dat Symbiose Necrose is slechts =vier nummers lang. Dat gezegd hebbende, weten wanneer je moet eindigen en op een goede toon moet vertrekken, is een teken van een goede strip. Bloedbad: Symbiose Necrose Deel 2 #5 doet precies dat, met bloed en lef in overvloed.

Carnage: Symbiosis Necrosis Part 2 #5 is nu overal verkrijgbaar waar strips worden verkocht.