GOUD is een goed genoeg geconstrueerde horror-/overlevingsgame die tot doel heeft jongere spelers een voorproefje te geven van de mechanica die typisch donkere titels zoals de Stille Heuvel serie. Een emotioneel resonerend verhaal vertellen met een uitgebalanceerde visuele stijl, GOUD werkt grotendeels goed genoeg om aan te bevelen aan nieuwkomers en jongere spelers. Maar het relatieve gebrek aan diepgang en het algehele gemak van de game zorgt ervoor dat het de energie mist die het zou kunnen helpen opvallen in een druk genre.
SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Voor het eerst uitgebracht als exclusief voor Google Stadia in 2019, Tequila Werkt GOUD plaatst spelers in de rol van Sally, een pre-tienermeisje dat in een klein bergstadje woont. Sally maakt kennis met het ophangen van flyers waarin ze om hulp vraagt bij het vinden van haar vermiste neef Emily. Nadat ze door lokale pestkoppen het bos in is gejaagd en een vreemde man tegenkomt die een kaartje voor de lokale tram eist, bevindt Sally zich in een schimmige en grimmige kopie van haar eigen stad. Sally ziet Emily en volgt haar -- en al snel doet ze haar best om de mysterieuze en monsterlijke schaduwwezens te ontwijken die de omgeving besluipen.
Vanuit een verhalend perspectief, kort maar krachtig GOUD is vooral gericht op zijn titulaire emotie en de impact die het heeft op zijn centrale karakter. De relatie tussen Sally en Emily ontvouwt zich langzaam in het spel en onthult een verrassend oprecht en somber tienerverhaal. De enigszins cartoonachtige kunststijl helpt om het jeugdige perspectief te onderstrepen. Het is in feite een Stille Heuvel -achtig avontuur voor een jonger publiek, waarin de slepende donkere geschiedenis van het hoofdpersonage wordt blootgelegd met een wanhopige poging om een spookachtig scenario te overleven. De plot is prima genoeg, zij het een beetje ondergebakken om tegemoet te komen aan de jongere spelers voor wie de game duidelijk is ontworpen.
Verguld de gameplay is redelijk eenvoudige horroroverleving , waarbij spelers worden belast met het verkennen van gevaarlijke gebieden en het ontwijken van vijanden. De monsters zelf zijn niet al te angstaanjagend of griezelig, maar ze dragen bij aan de algehele sfeer van kindvriendelijke horror van het spel. De leukste aanpassingen van de game aan de mechanica komen met de manieren waarop spelers de wezens kunnen bestrijden. Hoewel ze gevaarlijk genoeg zijn om een echte bedreiging voor Sally te vormen, vinden spelers uiteindelijk manieren om haar zaklamp en brandblussers als wapens te gebruiken om ze te overweldigen en zelfs te vernietigen. Het past binnen de reeds gevestigde mechanica van het spel om donkere gangen te verkennen met niets anders dan een zaklamp ter bescherming en het is een slimme manier om enkele van de meer twijfelachtige aspecten te vermijden die komen kijken bij het verstrekken van een dodelijk wapen aan een jong meisje. Het doet denken aan de strijd in zoiets als Stille Heuvel , waar de tekortkomingen van de personages overkomen als een bewuste ontwerpkeuze om de spanning van ontmoetingen te versterken. De focus van het spel ligt echter op niet-zijn te verontrustend of moeilijk ondermijnt zichzelf uiteindelijk, aangezien de uitdagingen niet zo moeilijk zijn, en het ronduit ontlopen van bedreigingen wanneer ze worden blootgesteld, blijft een haalbare optie voor een groot deel van het spel.
Er zit een beetje echte uitdaging in GOUD buiten de inherente spanning van verkenning in een horrorspel, en dit maakt het uiteindelijk minder beangstigend en gedenkwaardig. Het is uiteindelijk een enigszins basaal overlevingsverhaal, met spelers die taken krijgen, stealth-missies en omgevingspuzzels die moeten worden opgelost om de plot vooruit te helpen. De game kan goed genoeg worden afgehandeld en de wereld zelf is intuïtief genoeg om ervoor te zorgen dat de spelers met een behoorlijke clip vooruitgaan. De gameplay zelf kan soms vervallen in die oude avonturengame-truc om gewoon net breed genoeg te zijn om een strategie te rechtvaardigen om gewoon in cirkels te lopen en alles in te drukken wat de speler te pakken kan krijgen.
GOUD heeft duidelijk iets te zeggen over isolement, pesten en vooral het schuldgevoel dat kan worden gevoeld bij het overleven - of vermijden -. De soundtrack en de gezinsvriendelijke horrorbeelden doen veel stilistisch zwaar werk terwijl spelers zich een weg banen door lastige situaties. Maar over de hele linie is er een wat oppervlakkig gevoel bij alles wat afbreuk doet aan het eindproduct. Er is niets noodzakelijkerwijs actief mis mee GOUD , maar het mist de diepte die het tot iets bijzonders zou kunnen verheffen. Zoals het er nu uitziet, is het een welkome introductie voor jongere spelers die geïnteresseerd zijn in het horror/survival-genre, met een aangrijpend verhaal en een goed gevoel voor sfeer. Maar daar zijn andere vermeldingen in het genre die meer bereiken met minder, en het maakt GOUD - een perfect functioneel en over het algemeen effectief spel - bleek in vergelijking.
GYLT is nu beschikbaar op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en Windows
