door te ontdekken het geheim van onsterfelijkheid, de X-Men hebben een blik wormen geopend en de ultieme overtreding begaan in de ogen van de Eeuwigen. Geboren uit de ruimtegoden die bekend staan als de Celestials, hebben de Eternals één doel in het universum: corrigeren en elimineren van alle afwijkingen in het Marvel Universum. Helaas voor Mutantkind is opstanding de ultieme afwijking, en nu moeten ze de ultieme prijs betalen.
Geschreven door Al Ewing, getekend door Stefano Caselli, gekleurd door Federico Blee, en geletterd door VC's Ariana Maher, X-Men: Rood #5 markeert de komst van Laatste Oordeel voor de X-Men. Ondanks dat ze zichzelf de goden van de planeten noemen, met hun aantal en de kracht om zichzelf te doen herleven, moeten de mutanten het opnemen tegen een echte god -- de bloeddorstige Uranos .
Vanaf het moment dat Mutantkinds gebruik van opstanding algemeen bekend werd op aarde en daarbuiten, was het duidelijk dat er consequenties zouden zijn. Maar weinigen konden anticiperen op de aanval die wordt afgebeeld in X-Men: Rood #5. Aansluitend bij de catastrofale Dag des Oordeels, de brutaliteit van deze kwestie kan niet worden onderschat. De terugkeer van Uranos, de oudste vijand van de X-Men en een formidabele Eeuwige, vernietigt elk gevoel van vrede dat de Mutants nog hadden en zet de gemuteerde wereld op zijn kop, met verwoestende gevolgen.
Uranos is terug en aan de top van zijn spel in X-Men: Rood #5, met een imposante, Terminator-achtige efficiëntie waar zijn kleinzoon Thanos trots op zou zijn. Uranos bewijst zijn goddelijkheid en ploegt gemakkelijk door talloze personages ondanks dat hij in de minderheid is. De vertelling die vanuit zijn oogpunt wordt verteld, benadrukt zijn koude, berekenende en onmenselijke onkwetsbaarheid, gedachten lezen en koeltjes sturende helden. Hoe eng het ook is om te zien hoe iconische personages zo zonder pardon worden neergemaaid, het is een sensatie om Uranos aan het werk te zien. Zelfs voor de X-Men, vooral in het altijd onstabiele Krakoa-tijdperk, waar vijanden overal zijn en loyaliteiten in een oogwenk veranderen, heeft Uranos zich altijd onderscheiden met zijn lange geschiedenis met de X-Men, zijn kosmische kracht en onbewogen vertrouwen. Hoewel er nog genoeg personages over zijn om het tegen hem op te nemen, heeft Uranos opnieuw bewezen dat hij meer dan een waardige tegenstander is voor de X-Men.
Met zoveel vernietiging, terreur en bloedbad te hebben, is het ironisch dat X-men: Rood #5 heeft zulke elegante, soepele, weelderige kunstwerken. Vooral het kleurgebruik van Federico Blee is indrukwekkend. Het vormt een aanvulling op de filmische toon en esthetiek van dit nummer. De vernietiging van de rode planeet Arakko en de pure wanhopige vastberadenheid van de strijdende mutanten tegen de kalme, kosmische godheid Uranos wordt perfect vastgelegd door een contrasterend palet van vurig rood en oranje tegen koude, serene, maar toch huiveringwekkende en onnatuurlijke elektrische tinten blauw. De pure kosmische kracht van Uranos wordt weergegeven door het gebruik van verblindende kleuruitschakelingen, waardoor het effect van verblindende lichten en energie wordt gecreëerd.
X-Men: Rood #5 staat voor het aanbreken van een nieuw tijdperk voor de X-Men, een tijdperk dat angstaanjagend, boeiend en ontzagwekkend is. Dit nummer zet de dag des oordeels in een hogere versnelling. De mutanten hebben geprobeerd om als goden te spelen, maar zijn daar niet in geslaagd, en de gevolgen zijn beladen, vurig en diep verontrustend. De helden nemen het op tegen wezens die hun krachten en kansen te boven gaan, maar lezers verwachten niets minder dan dat de X-Men de uitdaging aangaan in het volgende nummer.
