Vuurembleem: Drie Huizen creëerde een aantal van de meest direct populaire helden van de serie, tot het punt dat ze de mobiel spel populariteitswedstrijd in 2020. Binnen de epische strategie-RPG van Intelligent Systems is aartsbisschop Rhea echter de meest onbegrepen en controversiële figuur.
Veel van de kritiek op Rhea komt uit Edelgard , de leider van het Black Eagles-huis van het spel. Edelgard beweert dat Reha de gelovigen uitbuit om de wereld te beheersen. Als je echter de geschiedenis van het spel bekijkt, blijkt dat Rhea een veel complexere en tragischere figuur is dan de meeste personages in het spel (of degenen die het hebben gespeeld) volledig beseffen.
In Drie Huizen , is het continent Fódlan verdeeld tussen de Adrestrian Emprie, het koninkrijk Faerghus en de Leicester Alliance. Deze landen hebben allemaal gemengde relaties met Rhea's Church of Seiros. Adrestia heeft bijna de politieke banden ermee verbroken en de anderen, hoewel nominaal loyaal, zijn niet per se vroom. Hun leiders hebben allemaal bedenkingen over zowel zijn rol in de wereld als zijn traditionele Crest-systeem, dat beweert dat aristocraten de macht moeten behouden omdat ze merken dragen die zijn geschonken door de godin van Fódlan.
Het Crest-systeem is: Vuur embleem manier om het goddelijke recht van koningen te gamificeren, het idee dat monarchen door een god worden aangesteld om te regeren, en het is een integraal onderdeel van het complot van Drie Huizen . Nobles hebben vaak Crests die gameplay-voordelen bieden, zoals verbeterde kracht of genezing, en kunnen goddelijke wapens gebruiken die Heroes' Relics worden genoemd. Dit geeft hen niet alleen rijkdom en titels, maar expliciet bovennatuurlijke krachten, waardoor de kloof tussen arm en rijk nog groter wordt dan in een alledaagse wereld. Het implementeren en handhaven van dit systeem is waar Rhea het meest voor wordt bekritiseerd, maar haar motivaties zijn meer tragisch dan despotisch.
Laat in het spel wordt onthuld dat Rhea een van de weinige overgebleven Children of the Goddess is, een ras van vormveranderende draken. De rest van haar volk werd afgeslacht door de bandietenkoning Nemesis, wiens volgelingen hun bloed namen om halfgoden te worden en hun botten tot wapens vormden. Dit stukje overlevering onthult dat de kuifdragende adel afstammelingen zijn van die oude bandieten, en dat hun heldenrelikwieën weinig meer zijn dan griezelige trofeeën.
Rhea eiste, begrijpelijk, wraak op Nemesis. Het duurde echter tot de Gesmolten schaduwen DLC dat haar redenen voor het cultiveren van het Crest-systeem werden onderzocht. Door toegang te krijgen tot de Shadow Library, een verzameling oude en gecensureerde boeken, kunnen spelers records ontdekken van een krijger die loyaal is aan de bandietenkoning. De onbekende soldaat vermeldt dat, hoewel Rhea ze zal opjagen, hun clan werd gespaard voor overgave. Dit houdt in dat ze alleen wraak nam op degenen die haar ras persoonlijk vermoordden, waardoor onschuldige of berouwvolle familieleden in leven bleven.
Omdat Crests via bloedlijnen worden doorgegeven, kan Rhea een religie creëren om haar moeder te aanbidden en tegelijkertijd de overgavende kinderen van de bandieten te verheffen, misschien een weemoedig verwrongen manier om hun herinneringen levend te houden. Het feit dat ze de volgende duizend jaar probeerde om haar moeder nieuw leven in te blazen (met wisselende resultaten op basis van de keuzes van de speler) versterkt het idee dat ze vasthoudt aan een verleden dat haar gewelddadig is ontnomen.
Helaas had Rhea's angst om iets anders te verliezen rampzalige gevolgen. Tegen de tijd van Drie Huizen , is Fódlan een elitaire en insulaire samenleving waarvan de klassen- en Crest-gebaseerde verdeeldheid het continent in oorlog dreigt te storten. Hoewel Rhea niets doet om dit te stoppen, suggereert de geleidelijk afnemende macht van de kerk dat de situatie uit haar controle is geraakt. Ze ziet het handhaven van het systeem misschien zelfs als het minste van twee kwaden. Zelfs na millennia is ze nog steeds diep getraumatiseerd door het verlies van haar mensen, tot het punt dat ze de wetenschappelijke vooruitgang onderdrukt, zodat de mensheid nooit meer machtig genoeg wordt om de weinigen die overblijven te bedreigen.
Wat Rhea pas beseft als het te laat is, is dat proberen te voorkomen dat mensen de overlevende kinderen doden, ervoor zorgt dat ze wanhopig genoeg worden om het te proberen. Edelgard rebelleert op elke route tegen de kerk en als de speler zich bij haar aansluit, kunnen ze de overgebleven draken uitroeien uit een misplaatst verlangen om de wereld te bevrijden. Ironisch genoeg zorgt de dood van Rhea er alleen maar voor dat de mensheid wordt beheerst door een andere valse geschiedenis.
Rhea is verre van heilig. De game zelf vindt haar methoden verkeerd, of op zijn minst jammerlijk misleidend. Ze sterft tenslotte of geeft de macht op aan het einde van het spel ongeacht welke route spelers nemen . Ze is echter niet het monster dat haar vijanden van haar maken. Zoals de meeste karakters in Drie Huizen , Rhea worstelt om een traumatisch verleden los te laten . Alleen door dit te leren en het personage van de speler haar oude rol te laten aannemen, kunnen haar wonden - en de verwondingen die ze heeft toegebracht - eindelijk beginnen te genezen.
