Roger Craig Smith heeft veel stemmen in zijn hoofd, maar dat geeft niet. Na jaren als stand-upcomic te hebben gewerkt, stapte Smith over naar de wereld van voice-acting en trad hij toe tot de superheldenrangen als Captain America op beide 'Ultieme Spider Man' en 'Marvel's Avengers verzamelen' evenals Bruce Wayne en Batman in 'Batman: Arkham Origins' die op 25 oktober in de winkels ligt.
Maar dat zijn niet de enige indrukwekkende credits voor Smith's naam. Voordat hij twee van de grootste helden speelde, speelde Smith allerlei rollen in videogames, tekenfilms, anime en zelfs geautomatiseerde dialoogvervanging, beter bekend als ADR. Je kent hem misschien als Chris Redfield in de 'Resident Evil'-games, Ezio uit de 'Assassin's Creed'-franchise, Sonic the Hedgehog of verschillende stemmen in de Amerikaanse versies van 'Naruto' en 'Bleach'.
CBR News had onlangs de gelegenheid om Smith te spreken in combinatie met 'Game Over', de meest recente aflevering van 'Ultimate Spider-Man' op Disney XD. In deze specifieke aflevering werkte Spider-Man samen met Captain America en Wolverine om een jongere, meer op videogames georiënteerde versie van de klassieke Marvel-schurk Arcade op zich te nemen. Smith sprak over alles, van zijn overgang naar voice-over, het ontwikkelen van de stem van Captain America en hoeveel plezier er kan worden beleefd tijdens opnamesessies.
CBR News: Voordat ik begon aan je werk als Captain America op 'Ultimate Spider-Man' en 'Avengers Assemble', ben ik benieuwd, waarom wilde je in de eerste plaats in de wereld van voice-acting komen?
prestige bier website
Roger Craig Smit: Ik denk dat het mijn eigen mislukkingen waren als stand-upcomedian. [ lacht ] Dat zou het goede antwoord zijn. Ik deed 6 of 7 jaar stand-up comedy voor, tijdens en na de universiteit. Ik deed karakters en stemmen in mijn act en ik begon af en toe meer mensen te horen vragen: 'Hé, wie vertegenwoordigt jou voor stemacteren?' of 'Heb je er ooit aan gedacht om een voice-over te doen?' Ik begon daar meer over te horen en minder over: 'Hé, waar ga je de volgende keer je geweldige stand-upcomedy uitvoeren?'
Het was nooit echt op mijn radar, ik was altijd al een gek geweest en maakte als kind gekke stemmen en mimiek, maar [had het niet doorgenomen] totdat ik begon op te staan en te horen van professionals in de industrie die zeiden: 'Hé, hier moet je eens naar kijken. Dit is iets waar je misschien werk in kunt vinden.'
Ik was eindelijk aan het proberen voor het Aspen Comedy Festival en de vrouw die er was om de gasten te bekritiseren nadat ons optreden de lijn van alle strips die er die avond waren, kwam naar me toe en zei: 'Wie vertegenwoordigt jou voor stemwerk ?' Ik ging: 'Oké, ik ga dit opzoeken.' Ik googelde toen wat dingen, volgde een paar lessen in Burbank en begon toen op het trottoir te stampen in mijn woonplaats Orange County. Ik werd er verliefd op. Het was de perfecte mix van stand-up, scenarioschrijven -- wat mijn hoofdvak was op de universiteit -- en optreden. Toen de telefoon begon te rinkelen voor voice-over, meer dan voor stand-up, zei ik: 'Dit is waar ik wil zijn.'
Je hebt in alles geacteerd, van anime, nasynchronisatie voor 'Bleach' en 'Naruto', tot videogames als 'Batman: Arkham Asylum' en tekenfilms als 'Ultimate Spider-Man'. Welke verschillende uitdagingen bieden dat soort banen?
Met Anime heb je iets dat al geanimeerd is, dus het is een soort lokalisatie. We moeten ons bewust zijn van het matchen van mondkleppen en finesse van een voorstelling in een andere taal dan waarvoor ze oorspronkelijk bedoeld was. Er is niet veel vrijheid in wat je kunt doen met de uitvoering. Je bent redelijk opgesloten in wat de acteur in de originele taal had gedaan en de animators hadden getimed.
Het is veel meer een technische en klinische benadering met Anime zoals het is met ADR. Meestal, als je ADR doet voor iets dat je al hebt opgenomen, is het een beetje makkelijker om een uitvoering te verfijnen omdat je de originele regels hebt uitgevoerd.
Videogames bieden het grootste verschil, alleen omdat je met een scriptserie of een scriptfilm weet wat de schrijvers bedoelden en hoe het geanimeerd gaat worden. Je hebt een structuur zodat de sessies zeer gecontroleerd kunnen worden. Omdat bij videogames zoveel van wat er in een game gebeurt, de speler het verhaal naar voren verplaatst of alle actie uitvoert, moet je alle variabelen behandelen die in de loop van een game in een videogamepersonage kunnen voorkomen. Er is dus veel meer werk aan het dekken van alle grunts, inspanningen en acties die de speler je personage zou laten doen.
Naar mijn mening is er soms niet veel ruimte om te improviseren of reclame te maken met videogames, omdat je zo'n ingewikkelde verhaallijn hebt dat je ervoor moet zorgen dat je al je bases afdekt. Het is interessant om te zien hoe de schrijvers werken in videogames. Het is bijna als een gigantische kaart die ze moeten uitzetten en ervoor moeten zorgen dat je personage niets zegt dat niet logisch zou zijn gezien de tijdlijn van de dingen.
Er is veel meer dekking nodig voor videogames, terwijl het met 'Marvel's Avengers Assemble' net een gigantisch hoorspel is. We nemen op als een ensemble-cast en het is heel leuk omdat we ons daardoor kunnen voeden met elkaars energie. Met videogames zitten we erg geïsoleerd in een hokje alleen. Het is zeldzaam dat je de kans krijgt om met een andere acteur samen te werken. Het is niet minder leuk, maar er valt wel wat te zeggen voor als je met je castgenoten naar een show kunt gaan. Er is een ongrijpbare energie die kan worden vastgelegd die door de uitvoeringen komt. We voeden ons echt met elkaars energie.
Had je voordat je auditie deed voor de rol van Captain American een vast idee van hoe het personage zou moeten klinken of ontwikkelde het zich tijdens het proces?
Als ik binnenga met een vrij rigide vooropgezette idee van wat ik ga doen voor dit personage of wat ik denk dat dit personage zou moeten zijn, negen van de tien keer, word ik uitgeschakeld door de regisseur, de schrijver, de producent, wie er ook mag zijn. Ik weet niet per se wat de betrokken creatievelingen hebben wat betreft de bedoeling voor dit personage in deze versie van wat het ook is dat we aan het doen zijn.
Er zijn LEGO-versies van deze dingen geweest, meer cartoonachtige benaderingen, dingen die scheef zijn voor een jonger publiek en voor een ouder publiek, dus ik probeer zo blind mogelijk naar binnen te gaan en te zeggen: 'Oké, wat willen we deze versie van Captain America om op te lijken? Wat willen we met deze versie van de held?' Soms vertellen ze je ronduit dat ze een eerdere uitvoering willen vastleggen die is gedaan door een acteur op de camera of terug willen naar een meer klassieke benadering.
Zij zijn degenen die je de feedback geven voor zover ze willen doen en van daaruit gooi ik iets tegen de muur en kijk of het blijft plakken. Het is een kwestie van samenwerken om de versie van het personage te bedenken waaraan we gaan werken. Ik heb niet de neiging om veel onderzoek te doen, omdat ik er niet te veel over wil nadenken. Ik wil in de stand en de directeur en iedereen die met de creatieven van het bedrijf werkt, vertellen me de sfeer, leeftijdscategorie en leveringsmethode. We werken allemaal heel nauw met elkaar samen om dit personage te creëren. Ik ben het niet die binnenkomt en zegt: 'Ik heb mijn onderzoek gedaan en daarom is dit de versie van Captain America die jullie allemaal zullen ontvangen.' Niemand die ik ken krijgt die luxe. We werken allemaal samen om deze personages te creëren.
Herinner je je enkele van de belangrijkste vocale elementen die ze echt wilden vastleggen als het ging om deze versie van Captain America?
[Casting director] Collette Sunderman en ik hebben een regieaanpak aangescherpt wat betreft de sfeer die we van Cap wilden krijgen. Ik denk dat ze het 'vuisten op de heupen' noemde, waar het die heroïsche oude militaire pose is van de man met zijn vuisten op zijn heupen. Zo begonnen we Cap te sturen. We wilden niet dat deze versie van Cap te eigentijds zou klinken. Ook al is dit een animatieserie, we wilden niet dat hij zou klinken alsof hij uit de jaren 2000 komt. We wilden spelen op het feit dat hij uit een ander tijdperk komt. Dat gezegd hebbende, we wilden niet dat hij zo hoogdravend en zo gespannen zou klinken dat mensen geen relatie met hem zouden hebben of dat hij zou klinken als iemand die geen plezier kon hebben met zijn tegenhangers zoals Hawkeye en de snarky Iron Mens.
Als ik tijdens het lezen een beetje te ontspannen begin te klinken, zal Collette zeggen: 'Hé, onthoud, vuisten op de heupen bij deze.' Dus we hebben de grens verlegd tussen wanneer hij die heldhaftige leider is en wanneer hij gewoon plezier heeft als lid van het team. Het klinkt grappig als je een bepaald stemtype of een bepaalde benadering zegt, omdat het meer een fysieke benadering was. Ik zal letterlijk mijn vuisten op mijn heupen leggen. Het loopt uit je borst als een Buy War Bonds-sticker uit de jaren '40. Hij is zeker een lid van de Avengers, maar hij heeft altijd een andere benadering dan de meeste andere jongens. Dat is waar zijn militaire opleiding en zijn militaire achtergrond doorkomen. Ik denk ook dat dat is waar dat vervlogen tijdperk van integriteit en dingen doen volgens het boekje [binnenkomt]. Hij is daar altijd in geworteld, maar is ook altijd bereid anderen met hem te laten werken.
Het is interessant om hem in beide shows met jongere helden te zien. Hoe benader je de relatie tussen Captain America en Spider-Man?
Ik denk dat Cap altijd op zoek is naar het goede in de meeste mensen, met uitzondering van Red Skull. Ik denk dat Cap altijd op zoek is naar de troeven van een persoon, wat ze voor een team brengen. Ik denk dat hij het ook heel leuk vindt om zijn kennis en zijn training door te geven en anderen te helpen een betere manier te vinden om dingen te doen. Daarom maakt hij het iedereen altijd moeilijk met trainen. Trainen is alles voor hem.
In Spider-Man herkent hij zoveel talent, ook al is er enige bravoure en een klein element van te snel naar binnen rennen en niet zo goed nadenken als Cap zou denken. Hij is daar heel bekend mee met de manier waarop hij naar Tony Stark kijkt. Hij heeft de neiging om te denken dat Tony een beetje een ego heeft dat hem meer dan wat dan ook leidt.
Maar met Spider-Man kijkt Cap naar elke mogelijkheid om een jong lid van het team aan te pakken, niet anders dan op 'Avengers Assemble' hoe hij het doet met Falcon. Hij kijkt naar al deze jongens, kijkt naar welke aspecten ze brengen, wat hen speciaal maakt en begeleidt hen misschien op een manier die hun capaciteiten verbetert. Hij bekijkt het alsof het een mogelijk mentorschap is en hij staat te popelen om Spider-Man een kans te geven. Dat is de inherente aard van Cap, hij probeert altijd het goede in dingen en de positieve kant van iets te vinden en [uitvinden] hoe hij ieders sterke punten naar de tafel kan brengen om de overwinning te behalen. Zijn relatie met Spider-Man is niet anders. Misschien kan hij hem helpen een andere benadering te vinden die zal leiden tot meer succes in zijn streven.
Je doet Captain America voor twee verschillende series' die zich in hetzelfde universum afspelen. Heb je een andere benadering tussen de twee shows?
Het is niet aan mij om te beslissen of ik een levering ga veranderen. Ik denk dat we misschien wat meer spelen met het plezier dat je op 'Ultimate Spider-Man' vindt, maar dat gezegd hebbende, we hebben afleveringen gehad met 'Marvel's Avengers Assemble' die zich lenen voor een beetje meer van die kameraadschap en die broederlijke relatie tussen alle leden van de Avengers.
Het klinkt saai om het naar een werkelement te brengen, maar dat is waar ik zo sterk afhankelijk ben van de creatievelingen die bij de show betrokken zijn. Daarom vertrouw ik erop dat de regisseur, de schrijvers en alle betrokkenen zeggen: 'Dit is de sfeer waarmee we willen gaan.' Ik weet niet of er veel verschil is. Met deze versie van Cap proberen we alleen die 'vuist op de heupen'-autoriteitsfiguur te krijgen, maar we willen niet dat hij een stok in de modder is. Als hij het heeft over jongere superhelden zoals hij doet met Spider-Man, denk ik dat er een beetje meer is van: 'Dat klopt jongens. Ik weet wie ik ben. Ik ben Captain America.' Hij geniet ervan in die positie te verkeren van niet zozeer gezag, maar respect. Daar geniet hij in 'Ultimate Spider-Man' iets meer van dan in 'Avengers Assemble' omdat hij zoveel nauwer samenwerkt met tijdgenoten.
Nogmaals, ik denk niet: 'Dit is de 'Ultimate Spider-Man'-versie van Cap versus de 'Avengers Assemble'-versie van Cap.' Ik ga naar binnen en werk heel nauw samen met iedereen achter het glas. Zo vaak weet ik niet wat we gaan doen of wat de sfeer is of dat deze aflevering iets anders opzet. Ik heb de neiging om gewoon te vertrouwen op de mensen die zoveel meer over deze serie weten dan ik.
Hoe zit het met de sfeer en sfeer van de eigenlijke opnamesessies? 'Ultimate Spider-Man' heeft een wat jongere cast. Verandert dat de sessies überhaupt?
Het is slopend. Niemand van ons kan met elkaar overweg. Niemand van ons kan elkaar uitstaan. Het is een vijandige werkomgeving. [ lacht ] Nee, tussen beide shows is het een knaller. We hebben elementen gehad waarbij Drake [Bell, die de stem van Spider-Man inspreekt] komt en ons vergezelt op 'Avengers Assemble' en vice versa. Het is gewoon te leuk.
Dit is een droom die uitkomt, een superheld spelen in geanimeerde vorm die je opgroeide met kennis van en dol op al dit soort shows. Om als volwassene in een kamer te zitten met een stel andere volwassenen van verschillende leeftijden die allemaal deze gekke dagtaak krijgen, is geweldig.
Ik denk niet dat er een andere dynamiek is tussen 'Avengers Assemble' en 'Ultimate Spider-Man', omdat iedereen in de kamer inherent weet dat dit een droom is die uitkomt. Het is zo'n eer om achter de microfoon te staan en deze iconische personages te mogen uitspreken. Hoe heb je een slechte dag? Iedereen die een slechte sfeer in zo'n situatie brengt, bewijst zichzelf en alle anderen in de kamer een slechte dienst omdat het gewoon zo leuk is. Het schrijven is fenomenaal en de sessies gaan als een gigantisch hoorspel. We zijn allemaal sukkels, dus we hebben zo'n geweldige tijd om het werk gedaan te krijgen.
Nee, ik denk niet dat er een verschil is qua sfeer. Ik neem misschien op met iemand die misschien jonger is, maar ik denk dat iedereen in de kamer een collectieve mentaliteit heeft van ongeveer een 10-jarige. Het maakt niet uit of je in de 40, 50, tiener of 20 bent, iedereen daar herkent hoe groot de kans is om iconische superhelden tot leven te brengen. We hebben allemaal een hoop lol.
Dat lijkt een veelvoorkomend thema te zijn in de voice-overwereld, dat de meeste acteurs en actrices een gevoel hebben van hoe cool en leuk hun werk is dat misschien niet zo veel bestaat in de wereld van de camera.
Als stemacteurs houden we van de vraag: 'Heb je er ooit aan gedacht om echt te acteren?' Het is altijd zo grappig. Hoe neem je jezelf serieus? Ik ben zo ver verwijderd van de fysieke belichaming van een van de personages die ik heb geportretteerd. Ik ben klein, ik heb grijzend haar, ik ben ongeveer net zo ver weg van Captain America als je fysiek kunt krijgen, maar ik kan hem vocaal portretteren.
Ik denk dat iedereen daar herkent hoe ongelooflijk [de baan is]. Je komt opdagen voor een baan waarbij je op het punt staat een paar uur voor een microfoon te blaffen. Dan gaan een paar ongelooflijk getalenteerde mensen deze audio nemen, dit personage animeren, je optreden nemen en het in dit ongelooflijke ding veranderen en je bent gewoon mee voor de rit. Hoe ontwikkel je een ego of breng je die vibe?
Ik sta versteld van de wereld op de camera, die erg wreed kan zijn. Ik denk dat het komt omdat je alles moet zijn voor dat personage, de vocale, de esthetiek, de fysieke belichaming van het personage, terwijl ik alleen de stem ben. Ik hoef geen Cap te zijn die door de kamer springt en stunts doet. Ik sta in korte broek en een T-shirt voor een microfoon en mijn sukkelige zelf mag deze ongelooflijke, iconische superheld portretteren. Ik heb geen zin om iets te doen in de wereld van de camera en beschouw mezelf zo enorm gelukkig dat ik alle mensen met wie ik werk vrienden mag noemen en alleen maar om deel uit te maken van deze kant van het bedrijf is een droom die uitkomt. We zijn allemaal erg blij met elkaars succes. Negen van de tien keer zien we dezelfde mensen bij de audities. Je zou kunnen weglopen met de gedachte: 'Ik was daar verschrikkelijk in, maar godzijdank heeft Travis [Willingham] die rol geboekt. Of Troy [Baker], of Laura [Bailey],' of een van de betrokkenen.
'Ultimate Spider-Man' en 'Marvel's Avengers Assemble' worden uitgezonden op Disney XD terwijl 'Batman: Arkham Origins' debuteert op 25 oktober.
