De wereldpremière van 'Scooby-Doo! and Kiss: Rock and Roll Mystery' werd gepresenteerd aan Comic-Con International-bezoekers in de legendarische Hall H. Het twee uur durende evenement werd gemodereerd door schrijver en acteur Kevin Smith, die de animatiefilm aan het publiek introduceerde en vervolgens een levendig - - en soms ludiek - paneldiscussie.
Het evenement omvatte alle vier de huidige leden van de rock 'n roll-band KISS, het allereerste optreden van de hele groep op Comic-Con, evenals verschillende makers en acteurs achter de animatiefilm. Naast de KISS-bandleden Gene Simmons, Paul Stanley, Tommy Thayer en Eric Singer waren er ook acteurs Matthew Lillard (Shaggy), Gray Griffin (Daphne), Pauley Perrette, Jason Mewes, producers/regisseurs Tony Cervone en Spike Brandt. en scenarioschrijver Kevin Shinick.
De 70 minuten durende speelfilm, die grotendeels is geanimeerd in de klassieke Scooby-Doo-stijl, werd goed ontvangen door het Comic-Con-publiek. De plot betreft een themapark, KISS World, dat wordt geterroriseerd door een heksachtig wezen, ingesproken door Perrette. Om het rock-'n-roll-mysterie te doorgronden, werkt de Scooby-Doo-bende samen met KISS om het te onderzoeken.
De leden van de band stemmen allemaal hun eigen rol in de film, die vijf klassieke KISS-nummers en een nieuw nummer bevat. Veel van de concepten en namen van personages zijn ontleend aan de uitgebreide catalogus van songtitels van de groep, zoals 'Black Diamond' en 'Beth', terwijl hun iconische persona's op het podium worden gedestilleerd tot eenvoudigere karikaturen die opgaan in de wereld van Scooby -Doe. Hoewel Scooby and the Mystery, Inc.-bende er niet anders uitziet dan de oude fans ze zich herinneren, zijn er enkele moderne details. CGI-animatie geeft een beslist ander uiterlijk aan enkele van de meer spookachtige aspecten van het verhaal, en de verschillen in deze animatiestijlen zijn duidelijk een eerbetoon aan klassieke stripboekartiesten zoals Jack Kirby en Jim Steranko.
Smith begon het panel door de makers van de cartoon te vragen hoe het idee om deze twee franchises samen te laten komen tot stand kwam. 'Ik nam veel hoestsiroop en had een koortsdroom', reageerde Shinick gekscherend.
'Scooby-Doo en KISS zijn twee iconen van de Amerikaanse popcultuur die bij elkaar horen, en we wisten dat het zou lukken', zei Cervone.
KISS' Stanley steunde het idee en voegde eraan toe: 'Door twee iconen samen te voegen, kregen we de kans om iets te doen dat groter is dan wij beiden.'
Lillard herhaalde de bovenstaande gevoelens en zei: 'Als je deze iconen bij elkaar krijgt en je verhalen kunt maken waar kinderen zich mee kunnen identificeren, is dat gewoon fantastisch.'
'Toen [Warner Bros.] me vroeg of ik Scooby-Doo en KISS wilde doen, zei ik gewoon ja', zei Perrette. 'Ik wist niet eens wat ze wilden dat ik deed.'
Smith maakte een persoonlijke opmerking dat zijn favoriete Scooby-Doo-afleveringen die waren waarin de personages samenwerkten met andere franchises, zoals Batman en Robin. 'Het duurde veertig jaar voordat KISS Scooby-Doo ontmoette', zei Smith. 'Ik ben twintig jaar bezig met 'Jay & Silent Bob', dus ik hoop dat Jay en Silent Bob over nog eens twintig jaar Scooby-Doo kunnen ontmoeten.' Smith's langlopende duo verschijnt in 'Scooby-Doo! en Kiss: Rock and Roll Mystery' in zekere zin, aangezien zowel Smith als 'Jay & Silent Bob' co-ster Mewes cameo's hebben in de openingsscène als een paar pretparkarbeiders. Smith en Mewes gingen op een semi-speelse manier in op het competitieve karakter van hun korte rollen als personages die door het panel alleen werden aangeduid als Worker #1 en Worker #2.
ondeugend sausbier
'Kerel, ik mag nooit ergens over praten', zei Smith, die werker #2 speelt, tegen Mewes. 'We moeten de achtbaan gillend doen; Ik gaf een optreden waar ik trots op was, omdat ik Worker #1 wilde zijn, en toen deed jij het beter.' Griffin probeerde Smith te troosten, botweg instemmend en hem vertellend dat '#2 zijn de shit is'.
Shinick droeg een shirt versierd met meerdere patches met het bekende KISS-logo en besprak gretig zijn opwinding over het werken met de band. 'Ik speelde vroeger met een Gene Simmons-pop en liet hem bepaalde dingen zeggen', zei de schrijver. 'Nu word ik betaald om [de echte] Gene Simmons dingen te laten zeggen. Er zijn bepaalde dingen die je behalve KISS zien zeggen en doen.'
'Ik had vroeger ook een Gene Simmons-pop, maar die deed heel andere dingen,' zei Griffin. Terwijl Simmons stil zat en grijnsde in de nasleep van Griffins opmerkingen, antwoordde moderator Smith: 'Vertel het maar!'
Smith vroeg de vier leden van de band hoe het was om hun eigen stemacteren voor de film te doen, en ze waren allemaal positief over de ervaring. 'Ik voel me altijd op mijn gemak voor een microfoon, want ik ben niet de ham, ik ben het hele varken,' legde Stanley uit, tot het lachen van de menigte. 'Maar ik vond het anders omdat ik de geanimeerde versie van Starchild anders wilde maken dan ik op het podium sta, dus het had een iets ander timbre.' Decennia als frontman van KISS gaven Stanley ongetwijfeld het vertrouwen om zijn koorden te testen bij stemacteren, en die ervaring bracht hem er ook toe om kort voor het panelpubliek te werken op dezelfde manier als hij talloze keren heeft gedaan tijdens de concerten van de band. Stanley gebaarde naar elke sectie van de zaal H-menigte en spoorde hen aan om op commando te juichen. Stanley leunde toen in de microfoon en pochte zelfverzekerd: 'Ik kan ook de rode zee scheiden.'
Stanley wees erop hoe de vroege betrokkenheid van de band bij het komische medium de weg vrijmaakte voor deze samenwerking. Verwijzend naar de eerste KISS-strip, 'Marvel Comics Super Special' #1, die een omslag had die opschepte dat hij 'in echt KISS-bloed was gedrukt', dacht Stanley terug aan de betrokkenheid van de band bij deze creatieve inspanning. 'We vlogen naar de staat New York en goten plechtig ons bloed in het vat met rode inkt [bij de drukker]; en ik was heel blij dat ze niets om het geel vroegen.' Toen het gelach van de menigte verstomde, ging Stanley verder. 'KISS heeft altijd geprobeerd om ons hart en ziel te leggen in alles wat we doen. We zijn altijd KISS geweest, maar we zijn ook opgesplitst in een iconische entiteit.' Het was die iconische status die volgens Stanley deze samenwerking mogelijk maakte.
Simmons verwees naar diezelfde vlucht en de band's - of in ieder geval zijn eigen - liefde voor strips en animatie. Simmons zei dat hij 'geekier opgroeide dan jullie allemaal', waarop Stanley zwijgend bevestigend knikte. Simmons sprak over de band en hun management die de vlucht deelden met Marvel's Stan Lee. Simmons zei dat zijn door sterren getroffen jongere zelf zijn voet in zijn mond stopte toen hij een onbedoelde minachtende opmerking maakte over Lee's overleden broer, Marvel-kunstenaar Larry Lieber. Simmons was niet gecharmeerd van de stijl van Lieber, maar ondanks die faux pas stuurde Lee vervolgens een bemoedigend briefje naar een opkomende Simmons.
coor licht abv
Smith liet deze schijnbare ondankbaarheid niet onbeantwoord en merkte op: 'Stan heeft je een ansichtkaart gestuurd waarin staat dat je geweldige dingen zult doen, en je zei dat je slecht bent in je werk!' Simmons corrigeerde Smith door opnieuw te stellen dat het Lieber was die hij niet zo geweldig vond, waarop Smith terugvuurde: 'Stop met dat te zeggen!' Een enigszins verontruste Simmons probeerde het debat om te buigen door op te merken dat de discussie onzinnig was sinds Lieber dood was. Smith kwam in het laatste salvo door te concluderen: 'Het is het pijnlijk voor de hand liggende uur met Gene Simmons.' Het publiek genoot van de hele uitwisseling en Simmons was in staat om tot zijn punt te komen over hoe makers van kunst de volgende generatie moeten inspireren, zoals Lee voor hem had gedaan.
Simmons vervolgde zijn verhaal over de betrokkenheid van de band bij andere media. 'Onze relatie met Hanna Barbera gaat terug tot de jaren '70. Ze produceerden 'Kiss Meets the Phantom of the Park',' zei hij, terwijl hij het publiek deed denken aan de beruchte en vaak verguisde televisiefilm uit 1978. 'Dit was een film op het niveau van 'Gone With The Wind',' voegde Simmons er sarcastisch aan toe.
'Meer als 'Passing Wind',' voegde Stanley eraan toe.
'In de jaren '70 waren we ook voor het eerst met Scooby-Doo te zien,' vervolgde Simmons, verwijzend naar een oudere aflevering waarin de bands wel op de gelijkenissen stonden, maar niet op hun karakters. 'Sindsdien zijn we trots op 'SpongeBob', 'Family Guy'... Toen Hanna-Barbera en Warner Bros. zeiden dat we een echte Super Scooby-klassieker gingen maken, wilden we de deuren van de tijd en ga waar geen band eerder is geweest. We hebben [de essentie van KISS] beschermd, maar afgezien daarvan hebben de creatieve genieën aan deze tafel de beste 'Scooby'-film aller tijden gemaakt.'
Omdat het panel bijna geen tijd meer had, wendde Smith zich tot Simmons en verklaarde dat hij de microfoon zou openen voor vragen, en voegde er gekscherend aan toe: 'Tenzij je nog een keer op Stan Lee's broer wilt schijten.'
Een fan complimenteerde alle betrokkenen met de film, maar zei dat hij vond dat het een soortgelijk plot had als 'Phantom of the Park'. Simmons en Stanley verwierpen deze gelijkenis, maar Shinick merkte op dat er enkele overeenkomsten waren op een ander niveau. 'Een pretparkomgeving was logisch in de Scooby-Doo-wereld, dus we hadden een tweede kans om te doen wat misschien ontbrak in die eerdere film.'
Cervone pikte die gedachte op door toe te voegen: 'Sommige visuele en geluidseffecten waren dezelfde als die in 'Phantom of the Park'. Het waren KISS-paaseieren die we in onze film hebben begraven.'
Stanley wendde zich tot Shinick en vroeg schijnbaar serieus: 'Als je een fan bent, kun je me dan alsjeblieft vertellen waar 'KISS Meets the Phantom' over gaat?' Ook schijnbaar serieus, antwoordde Shinick: 'Ongeveer een uur te lang.'
'Scooby Doo! and Kiss: Rock and Roll Mystery' is nu digitaal en op Blu-ray en DVD verkrijgbaar.
