Sciencefiction is waarschijnlijk het genre dat de film definieert Star Wars franchise. Die uitdrukking geeft natuurlijk niet helemaal de fantastische wereld van een Galaxy Far, Far Away weer, vooral niet als het fans zoveel meer te bieden heeft dan de gebruikelijke genre-tropen. In werkelijkheid, Star Wars: donkere droids heeft zojuist audiënties aangeboden een krachtige herinnering aan hoe goed de franchise horror aankan, en het is niet de eerste keer.
Op het oude Amaxine Station, in een baan om een lang geleden overleden ster, banen Imperial Forces zich een weg door het weelderige Drengir-bos dat het heeft ingehaald, op zoek naar alle waardevolle overblijfselen die ze kunnen vinden. Als gezien op de pagina's van Star Wars: donkere droids #1 (Charles Soule, Luke Ross, Alex Sinclair en Travis Lanham van VC), is wat de menselijke officieren ontdekken lang niet zo interessant als de entiteit die de circuits van een eenzame Imperial droid binnensluipt. Al snel verspreidt de invloed van één droid zich naar de duizenden die de Star Destroyer onderhouden die hen naar Amaxine Station bracht. Vanaf daar is het slechts een kwestie van tijd voordat ze elk organisch bemanningslid aan boord van het schip vermoorden, waardoor de deur wordt geopend voor de verspreiding van de infectie van The Scourge over de melkweg.
Star Wars: donkere droids Herintroduceert een fan-favoriete franchiseschurk
Terwijl killer droids nauwelijks iets nieuws zijn voor de Star Wars franchise, voelt The Scourge heel anders aan, zelfs als zijn voorganger er deel van uitmaakte Star Wars meer dan een jaar in Marvel Comics. Voor het eerst gezien op de pagina's van 2022 Dokter Aphra # 20, de Spark Eternal was een oude kunstmatige intelligentie gemaakt door de Ascendant, een sekte die geobsedeerd was door het opnieuw creëren van de Force door middel van technologie en deze te gebruiken om de plaats van de Sith in de melkweg toe te eigenen. Daartoe gebruikten de leden van de Ascendant methoden die de Sith als ketters bestempelden voordat ze hun voormalige usurpatoren afslachtten.
Het is niet verwonderlijk dat het werk van de Ascendant niet stierf met zijn lidmaatschap, aangezien de twee vonken die ze hadden gemaakt in de schaduw voortleefden, wachtend om weer ontdekt te worden. Toen Chelli Aphra gastheer werd van de Spark Eternal , kon ze alleen vanuit haar lichaam toekijken terwijl de entiteit haar als een vat gebruikte en opnieuw probeerde de Sith uit te roeien. Hoewel de door vonken bezeten Aphra erin slaagde om Darth Vader in de strijd te evenaren, werd hij uiteindelijk gedwongen een nieuw verblijf in te nemen in een stuk technologie op het station. Door samen te smelten met machines die door de Sith waren verzegeld vanwege hun inherente gevaar, evolueerde de Spark Eternal naar een nieuw wezen dat bekend staat als The Scourge, met een onsterfelijke honger en een moorddadig verlangen om de kracht van de Force als zijn eigen te claimen.
Hoe donkere droids Roept terug naar andere klassieke Star Wars Horror verhalen
Hoewel Donkere Droids biedt fans niveaus van horror die zeldzaam zijn in de wijdere omgeving Star Wars franchise, het is verre van de eerste horrorfilm in de franchise. Hoewel veel klassiek Star Wars verhalen zijn verbannen naar niet-canonieke status in de jaren sinds Disney de rechten ervoor kocht, die verhalen hebben nog steeds een vaste plaats in de harten van oude fans. Verschillende blijven zelfs opvallen als bewijs van wat de franchise kan bereiken op het gebied van horror, en velen van hen hebben droids in hun hart.
Een van de beste voorbeelden hiervan is Kevin J. Anderson's 'Therefore I Am: The Tale of IG-88' uit 1996's Verhalen van de premiejagers , een bloemlezing van korte verhalen rond de meest iconische huurlingen van de franchise. In het verhaal krijgt de originele IG-88A een meedogenloos gevoel van gevoel dat hem ertoe aanzet om elke wetenschapper en ingenieur binnen Holowan Laboratories, waar hij werd vervaardigd, af te slachten. Net als The Scourge uploadt IG-88A vervolgens zijn bewustzijn in vier identieke IG-88-eenheden, waardoor een groep koude, berekenende moordenaars wordt gevormd die in staat zijn om hun mannetje te staan tegen iedereen die ooit hun pad kruiste, totdat ze natuurlijk tegen Boba Fett vochten. Het origineel implanteerde zelfs zijn bewustzijn in de tweede Death Star van het Galactic Empire in een complot om de controle over de hele melkweg over te nemen, dat alleen werd gedwarsboomd toen Lando Calrissian het gevaarlijkste ruimtestation van de melkweg vernietigde.
wormtown wees hoppig
Donkere Droids Bewijst waarom Star Wars Behoeften aan genres die verder gaan dan sciencefiction
Dit soort moordende robotverhalen zijn er nauwelijks Star Wars ' waagt zich alleen in het horrorgenre, hoewel ze absoluut tot de meest memorabele behoren. Samen met die van 2009 DeathTroopers door Joe Schreiber en de aflevering 'Brain Invaders' van Star Wars: de Clone Wars uit hetzelfde jaar zijn er talloze verhalen uit de Galaxy Far, Far Away die horror of horror-aangrenzend zijn. Ze zijn misschien niet allemaal bijzonder bekend in de annalen van de popcultuur of zelfs in de bredere annalen Star Wars fanbase, maar al deze titels nemen een belangrijke plaats in binnen hun eigen hoeken van de franchise en laten zien wat er kan worden bereikt als sciencefiction slechts de achtergrond is voor iets anders.
Star Wars kan in de kern sciencefiction zijn - of misschien sciencefiction, gezien zijn liefde voor ruimtemagie - maar het universum dat het cultiveerde, is verder gegroeid dan zijn bescheiden begin en is in bijna elke hoek van de popcultuur geïnfiltreerd. Op dit moment is de beste manier van handelen voor de franchise om de actie, het mysterie en dat alles te omarmen Star Wars heeft te bieden. Net zoals hoe Schurk Een de grenzen verlegd Star Wars films door een gespannen, door oorlog verscheurd verhaal aan te nemen dat normaal gesproken een thuis zou vinden in een film met een eigentijdse setting, Donkere Droids is een herinnering dat de franchise op zijn best is wanneer het voor iets anders gaat dan de gebruikelijke lichtzwaarden, blasters en force chokes die fans gewend zijn.
