Wetenschap SARU's nieuwste anime-hit het zomerseizoen 2022 met een knal maar vertrokken met nauwelijks een fluistering. Aflevering 1 van Yurei Deco was kleurrijk en stelde genoeg tot nadenken stemmende vragen dat het een boeiende anime leek te worden om naar te kijken. Naarmate de afleveringen vorderden, begon de anime echter zijn houvast te verliezen toen de wereld begon te ontrafelen.
Yurei Deco had vaak het gevoel dat het niet helemaal zeker was wat het probeerde te zijn, jonglerend met talloze hoeden maar er niet in slaagde om een van hen goed uit te voeren. Hoewel de anime zijn zeldzame momenten van emotionaliteit en glans had, werd hij uiteindelijk overweldigd door zijn eigen ambitie.
Yurei Deco's episodische benadering leidde nergens
Wat is er vreemd aan? Yurei Deco is dat de middelste afleveringen nieuwe kijkers zouden hebben laten denken dat ze dat waren kijken naar een titel uit het leven . Vanaf aflevering 4 met de geboorte van de Yurei Detective Club, mysterie van Phantom Zero nam een achterbank - hoewel de club werd opgericht om uit te zoeken wie Phantom Zero was. In plaats daarvan richtte de bende zich meer op het aanpakken van willekeurige zaken, zoals het vinden van de avatar van een man of het opsporen van een mysterieuze ramenkar.
Er is niets inherent mis met een levensechte hoek, maar Yurei Deco stelde een vraag vast die bedoeld was als de kern van het hele verhaal. De anime probeerde het uiteindelijk samen te brengen door alle personages die de Detective Club had ontmoet weer in het grotere geheel te brengen, maar het voelde goedkoop aan. Het probeerde ook Phantom Zero terug te brengen, maar het werd slecht uitgevoerd omdat de grote onthulling een geheel nieuw personage in de finale bleek te zijn. Bevel Jo's motivatie om het nulfenomeen op Hack en Berry te pinnen, voelde oppervlakkig omdat er zo weinig tijd was om haar karakter te verkennen.
Yurei Deco's sociaal commentaar is uit de lucht gegrepen
Yurei Deco besprenkelde overal interessante vragen over sociale media, censuur, geld verdienen met liefde en corruptie bij de overheid. Het was zeer ambitieus - misschien te veel, omdat de anime niet genoeg afleveringen had om de verschillende thema's goed te verkennen. Censuur was het enige thema waar het zich goed in verdiepte, met de discussie over Berry's ouders die in het Customer Center werkten en alle gegevens verwijderden die te maken hadden met Phantom Zero. Maar Yurei Deco 's oplossing voor het censuurprobleem was niet bepaald doordacht; de oplossing om censuur te bestrijden was om het helemaal te verbieden. Het is een extreem kinderachtige uitkomst, wat logisch is aangezien Jo uiteindelijk een kind de leiding gaf.
In de tussentijd, Finns achtergrondverhaal uitgelicht hoe gemarginaliseerde gemeenschappen worden onderdrukt door machthebbers. Toen bekend werd dat mensen ziek werden door het gebrek aan afvalbeheer van de overheid, was het teleurstellend om in de laatste aflevering een gebrek aan repercussies te zien. In feite werd de verantwoordelijkheid teruggegeven aan de gemarginaliseerde gemeenschap om ongedaan te maken wat het Klantencentrum had gedaan: zij waren degenen die het afval opruimden en hun drijfveer om dit te doen was om Liefde te verdienen. De cirkel was niet echt doorbroken.
Een van de interessantere discussies in het verhaal vond plaats in aflevering 12, toen Jo sprak over het feit dat vrije wil niet bestaat. Ze geloofde dat mensenlevens werden gedicteerd door algoritmen en dat menselijke harten gewoon geautomatiseerde formules waren die op stimuli reageerden. Voor Jo zijn waarheid en fictie hetzelfde als de externe context wordt verwijderd. In de digitale samenleving van Yurei Deco , het was vreemd dat dit onderwerp niet veel eerder in de serie ter sprake kwam, vooral wanneer liefde een geldwaarde had en een symbool was van sociale status.
De personages van Yurei Deco waren jammerlijk onderontwikkeld
Ondanks dat Yurei Deco 's twee hoofdrolspelers, Berry noch Hack waren bijzonder boeiend. Berry leek te vergemakkelijken tussen onvolwassen zijn en af en toe een inzichtelijke gedachte hebben. Hack was het eigenzinnige karakter uit het leerboek, met behulp van eigenaardige uitdrukkingen zoals 'Glitchy-witchy', wat schattig was totdat het te veel werd gebruikt. Hack was onaangenaam tot het punt waarop ze bijna onsympathiek leek, en is nooit verder geëvolueerd. De rest van de bemanning was nauwelijks ontwikkeld en voelde alsof ze geschapen waren, om Finns woorden te stelen , voor een enkel doel: het invullen van de cast.
Als het laatste personage dat werd geïntroduceerd - en de belangrijkste antagonist - was Jo teleurstellend. Ze werd alleen gedropt om de vraag te beantwoorden: 'Wie is Phantom Zero?' Het is jammer, want Jo had zoveel potentieel om te worden ontwikkeld tot een goed afgerond personage. Als iemand die al jaren bij Mark Twain vastzit en het systeem al zo lang bedient, droeg ze een diep trieste lucht rondom haar. Dit was iemand die alles had gezien en hoogstwaarschijnlijk alle hoop had verloren dat de mensheid ooit enige vorm van vrije wil zou hebben in een digitale samenleving. Er had zoveel onderzocht kunnen worden over wie ze was en waarom ze besloot een andere persoon te zoeken om haar rol op zich te nemen, maar Hack onderbrak het door te geeuwen en het moment was verloren.
De meest teleurstellende factor in Yurei Deco was dat als je alle vermeldingen van Tom Sawyer had verwijderd en deze had vervangen door andere namen, het verhaal helemaal niet zou zijn veranderd. Er was geen direct verband tussen de twee werken; als gevolg daarvan was het gewoon eigenzinnig zonder enig dieper doel of betekenis.
