Stefan Koning heeft zijn werken al tientallen jaren laten aanpassen en heeft zelfs zelf scenario's geschreven, maar zijn film- en tv-aanpassingen zijn altijd wisselvallig geweest. Terwijl Stanley Kubrick's De glans een icoon is geworden in horrorfilms, had King zelf een hekel aan deze versie en gaf hij de voorkeur aan de tv-miniserie uit 1997. Toen Mike Flanagan regisseerde Gerards spel voor Netflix in 2017 gebeurde er een prachtige combinatie van creatieven. Flanagan leek de elementen te begrijpen die King in zijn schrijven stopte en die met hem op het scherm te brengen in plaats van alleen het verhaal.
King's verleden met drugs en alcohol is op dit moment reguliere kennis, maar niet alle kijkers weten dat Flanagan ook ervaring heeft met het bestrijden van verslaving. Ze hebben ook allebei een religieuze achtergrond, wat een terugkerend thema is in de werken van King, en Flanagan heeft deze ook aangestipt. Deze diepgewortelde thema's van beide makers en het vermogen van Mike Flanagan om zich in te leven en zich te verhouden, zorgen ervoor dat zijn werken zich emotioneel onderscheiden van andere bewerkingen.
Stephen King en Mike Flanagan hebben allebei met een verslaving te maken gehad
Stephen King is heel open over zijn worsteling met alcoholisme en drugsverslaving eerder in zijn carrière. Hij was het grootste deel van de jaren '70 en '80 verslaafd aan cocaïne en een alcoholist, zoveel boeken in die periode, waaronder Vuur starter , Mis , De Tommyknockers , En De glans , zijn onder die invloed geschreven. Hij zei dat hij zich niet eens herinnert dat hij had geschreven Van wie . In zijn boek, Over schrijven King vertelt hierover en hoe hij alcoholist werd voordat hij drugs begon te gebruiken, waarmee hij via feestjes kennis maakte nadat hij een beroemde auteur was geworden. Hij filterde zijn alcoholisme erin De glans 's plot vrij prominent door het karakter van Jack Torrence. Een van de redenen waarom King een hekel had aan Kubricks aanpassing van De glans was omdat hij Jack Torrence tot de slechterik maakte. King schreef Torrence om mee te sympathiseren, aangezien hij werd overgenomen door de invloed van de echte slechterik, het huis, dat de gepersonifieerde verslaving was. Eind jaren tachtig zocht hij hulp voor zijn verslaving Noodzakelijke dingen Er wordt gezegd dat dit het eerste boek is dat hij schreef nadat hij volledig nuchter was geworden. Hij is tot op de dag van vandaag nuchter op het gebied van drugs en alcohol. Het is duidelijk dat hij zijn schrijftalent had vóór zijn verslaving, en zijn ongelooflijke lijst met werk gaat vandaag de dag nog steeds door, waaruit blijkt dat hij het al lang nadat hij herstelde, had.
Nu al fan van King's werk, de metaforen van De glans en Jack Torrence's strijd met alcohol zou voor Flanagan niet verloren gaan. In zijn vervolg, Dokter Slaap Het verhaal volgt een volwassen Danny Torrence die wordt achtervolgd door zijn verleden, een hospice-verpleegkundige wordt en anderen probeert te helpen die de gave hebben om te 'schijnen'. Helaas werd hij net als zijn vader alcoholist, maar hij is aan het herstellen en gaat naar AA-bijeenkomsten, zoals vermeld staat. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom Flanagan zich aangetrokken zou voelen tot regisseren Dokter Slaap voor het grote scherm als hij de kans krijgt. Hoewel hij niet zo openhartig is als King over zijn alcoholisme, zei hij dat hij tijdens het filmen besefte dat dit zijn leven belemmerde Dokter Slaap . Flanagan crediteert voor het werken aan de film zijn eigen herstel van alcoholisme , wat hij schokkend cold turkey deed. Door eraan te werken, kon hij zijn eigen strijd en reis naar herstel doorwerken.
Flanagans veelgeprezen Netflix-serie Middernachtmis gaat ook op grote schaal om met verslaving, waarbij het hoofdpersonage, Riley Flynn, vertegenwoordiger is van Flanagan zelf. Middernachtmis volgt Riley als hij thuiskomt uit de gevangenis nadat hij iemand heeft vermoord terwijl hij onder invloed reed. Het specifieke incident komt niet rechtstreeks uit Flanagans leven, maar de karakteranalyse en metaforen in de serie gaan over het omgaan met zijn herstel van alcoholisme en atheïsme. Vampieren zijn niet de enige verschrikkingen waarmee Riley wordt geconfronteerd, aangezien hij wordt achtervolgd door flashbacks van het gezicht van het meisje dat hij heeft vermoord. Er is een ander personage genaamd Joe Collie, de alcoholist en dronkaard van het eiland. Hij is verantwoordelijk voor een schietongeval onder invloed waarbij een stadsbewoner genaamd Leeza Scarborough betrokken was, waardoor ze zonder haar benen aan een rolstoel vastgebonden was. In een andere hartverscheurende maar krachtige monoloog, bezoekt Leeza Joe in zijn huis nadat ze op wonderbaarlijke wijze haar benen weer kon gebruiken van pater Paul. Ze drukt eindelijk al haar pijn en woede op hem uit vanwege wat hij haar heeft aangedaan, maar dan vergeeft ze hem. Dat moment zorgt ervoor dat Joe zijn weg naar herstel van alcoholisme begint, die helaas wordt afgebroken omdat hij wordt leeggezogen door een vampier. Deze monoloog vertegenwoordigt de versie van Flanagan die aan de andere kant van het herstel zit en probeert zijn alcoholische zelf te laten zien hoeveel pijn zijn verslaving andere mensen schaadt en niet alleen hemzelf.
De werken van Stephen King en Mike Flanagan bekritiseren religie
Stephen King is Methodist opgevoed en hoewel hij zichzelf niet langer als religieus beschouwt, heeft hij gezegd dat hij nog steeds in God gelooft. Aan de andere kant werd Flanagan katholiek opgevoed en is hij nu atheïst. Hoe dan ook, beiden waren religieus opgevoed en liepen weg van hun geloof, maar het weegt nog steeds door in hun werken. King zet overdreven religieuze karakters vaak af als dwaze of antagonistische karakters. Mevrouw Carmody van De mist geloofde dat de wezens bedoelden dat ze zich in de eindtijd bevonden en dat God wilde dat ze mensen zouden opofferen. In Carrie , sluit haar gewelddadige moeder haar herhaaldelijk op in een kast wegens ‘zondige’ daden, zoals ongesteld worden, en steekt haar neer omdat ze bezeten is, alles in de naam van God. King is zich ervan bewust dat er een donkere kant aan religie zit en kan in zijn schrijven beide kanten hiervan in gelijke mate onderzoeken.
denkt Flanagan na Middernachtmis om zijn meest persoonlijke passieproject te zijn, omdat het geïnspireerd is door zijn eigen religieuze trauma. Hij groeide op met een voorliefde voor horror en vond het idee dat een vampier kon worden aangezien als het wonder van het getuige zijn van een heilige engel door een religieus persoon zowel fascinerend als duister humoristisch. De religieuze figuur van de show, pater Paul, wiens geloof leidt tot zijn wending naar de vampirische duistere kant, leidt AA-bijeenkomsten voor Riley terwijl hij op het eiland is, waardoor kijkers Riley's hartstochtelijk herkenbare en bevestigende monoloog krijgt over waarom hij een atheïst is voor kijkers die ook zijn gebracht alleen religieus worden om het als volwassenen achter te laten. Flanagan roept ook dezelfde ijver op kerkdame-personage King heeft in veel werken geschreven met Bev Keane, die de vampirische daden van pater Paul aanmoedigt, zelfs als hij vindt dat het verkeerd is, en iemands hond vergiftigt omdat ze het vervelend vindt. Andere voorbeelden van de negativiteit van religie worden geportretteerd in zijn meest recente show, De val van het Huis van Usher , door de moeder van de Usher-broers en zussen, die zo toegewijd religieus is dat ze niet in medicijnen gelooft om haar dodelijke ziekte te helpen.
Flanagan was ingesteld om King's roman uit 2014 aan te passen Opwekking voor film, maar uiteindelijk werd het project om onbekende redenen gesloopt. Opwekking gaat over de relatie tussen een jongen genaamd Jamie Morton en de nieuwe minister van de stad, Charles Jacobs, in de loop van hun leven. Na een tragisch ongeval hekelt Charles God en wordt hij verbannen als minister van de stad. Later groeit Jamie op tot een muzikant die verslaafd is aan heroïne. Hun levens blijven verweven rond de interesse die ze deelden in elektriciteit, wat leidt tot een einde dat door veel fans wordt uitgeroepen tot het meest angstaanjagende einde dat ze ooit hebben gelezen. Veel fans vergeleken Middernachtmis naar Opwekking , maar Flanagan verklaarde dat hij het idee van de show jaren voordat het boek werd gepubliceerd had bedacht en er geen inspiratie uit had gehaald. Het was een geval waarin grote geesten hetzelfde dachten. Hij zou echter wel willen dat hij beide had kunnen regisseren.
Flanagan is niet de enige regisseur die kwaliteitsbewerkingen van King's werken heeft gemaakt. King prees Frank Darabont, die ook verschillende King-verhalen voor het witte doek heeft verfilmd, voor zijn nihilistische verandering in het einde van De mist . Hij hield ook van de recente bewerking van De boeman en zei dat het hem bang maakte. Flanagan heeft echter die persoonlijke relatie met King die hem meer diepgang geeft in de ideeën achter King's verhalen en personages. Dat is wat zijn aanpassingen naar een hoger niveau tilt. Precies zoals King had kunnen schrijven HET zonder Pennywise en de lezers zouden nog steeds net zo diep voor de levens van The Losers hebben gevoeld, zou Flanagan dat met zijn personages kunnen doen.
Vervolgens zal Flanagan zich aanpassen Het leven van Chuck , een van King's korte verhalen uit de bloemlezing Als het bloedt . Tom Hiddleston zal samen met anderen de hoofdrol spelen Flanagan en horrorfilmfavorieten . Hij is ook bezig met het regisseren van een tv-serieversie van De Donkere Toren , een van King's meest geliefde series. Flanagan gaat niet langzamer met zijn King-aanpassingen, wat geweldig nieuws is voor King-fans die de beste versies van zijn werken op het scherm tot leven wilden zien komen.
