Aanbeden door miljoenen over de hele wereld, Sailor Moon wordt met recht beschouwd als een klassieke manga. En, zoals elke klassieker, is de serie in de loop van de decennia verschillende keren opnieuw uitgebracht. Voor diegene diehet verhaal in het Engels wilt lezen, zijn er drie hoofdversies om uit te kiezen. Maar welke release is het beste voor diegenen die de avonturen van Pretty Guardian voor het eerst willen lezen?
TOKYOPOP heeft de eerste Engelse vertaling uitgebracht van Sailor Moon . Deze releases zijn echter berucht in de Sailor Moon fandom. Dit komt omdat TOKYOPOP de pagina's omdraaide zodat ze van links naar rechts konden lezen.Hoewel dit begrijpelijk was in de jaren negentig, toen manga zeldzaam was in de VS, is het voor het moderne oog duidelijk dat er iets niet klopt. De omslag gooit de paginasamenstelling weg en laat de kunst er vreemd uitzien, met als extra bonus dat de actiescènes moeilijk te volgen zijn. Bovendien had deze serie ook afdrukken van lage kwaliteit, waardoor alles er vervaagd uitzag. Op het eerste gezicht zou het je vergeven zijn te denken dat deze serie een bootleg-fotokopie is in plaats van een officiële release.
Deze release is ontworpen om aan te sluiten bij DiC's kopie van de anime . Hierdoor gebruiken de personages allemaal hun dubnamen. Hoewel de dub voor velen nostalgisch is, negeert het ook de roots van de serie. TOKYOPOP verloor de rechten om de Sailor Moon manga in 2005, waardoor het erg moeilijk te vinden deze volumes vandaag. Vanwege het omgedraaide artwork zijn ze echter alleen echt aantrekkelijk voor mensen met heimwee naar de begindagen van geïmporteerde manga of degenen die echt van de DiC-dub houden. Als je nieuw bent Sailor Moon , dit is niet de plek om te beginnen.
In 2011 bracht Kodansha Comics een nieuwe versie van de manga uit. Deze versie werd uitgebracht in 12 delen en was gebaseerd op de herdrukken die in 2003 in Japan werden uitgebracht. Deze versie behoudt de oorspronkelijke leesrichting van rechts naar links en bevat enkele van de originele kleurenpagina's.In tegenstelling tot de TOKYOPOP-versie was deze uitgave een vertaling in plaats van een aanpassing. En hoewel er academisch niets mis is met de vertaling, bekritiseren fans bepaalde delen ervan.
Een van de grootste klachten is dat de vertaling te letterlijk is. Hierdoor klinkt veel van de tekst stijf en hoogdravend. Hierdoor klinken de Senshi meer als leraren Engels dan als echte tieners. Deze serie heeft ook enkele inconsistenties in de vertaling, vooral als het gaat om eretitels. Dit is vooral flagrant in de vroege drukken van de eerste delen waar Motoki Furuhata herhaaldelijk wordt aangeduid als 'bro.' Hoewel dit logisch is vanuit het oogpunt van vertaling, klinkt het niet echt als iets dat de Sailor Senshi zou zeggen.
Deze versie werd ook bekritiseerd vanwege de manier waarop het met geluidseffecten omging. Sommige zijn in het Japans achtergelaten, andere zijn vertaald. De vertaalde zijn echter meestal fonetisch geschreven, waardoor ze vaak moeilijker te begrijpen zijn dan wanneer ze gewoon onvertaald waren gelaten. De Kodansha Comics-versie mist ook de bonusinhoud die bij de Japanse herdrukken werd geleverd. Hoewel dit geen invloed heeft op het hoofdverhaal, is het jammer dat deze zijn weggelaten.
Kodansha Eeuwige edities
In 2018 bracht Kodansha Comics Engelse versies uit van de herdrukken van het 20-jarig jubileum en noemde ze de 'Eternal Edition'.Het eerste wat opvalt aan de Eternal Edition is dat de boeken groter zijn dan normaal, wat de serie in lijn brengt met de andere deluxe edities van Kodansha Comics. Voor de release waren sommige fans bang dat deze nieuwe maat zou betekenen dat de kunst zou worden uitgerekt. Gelukkig is dat geen probleem. De kunst is helder en gedetailleerd en het nieuwe, grotere formaat maakt het gemakkelijker om elke centimeter ervan te bewonderen. En deze release bevat alle kleurenpagina's, waardoor de hele ervaring een visuele traktatie is. Als bonus zijn deze volumes ook iets langer dan andere releases, wat betekent dat het hele Sailor Moon het verhaal wordt behandeld in tien boeken, in tegenstelling tot de twaalf van de vorige uitgave van Kodansha Comics. Dit zorgt voor een meer kosteneffectieve manier om de hele saga in handen te krijgen.
Maar denk niet dat dit slechts een grotere versie is van de vorige release van Kodansha Comics. De Eternal Editions zijn eigenlijk een geheel nieuwe vertaling van het verhaal. En hoewel de 2011-versie goed was, tilt deze het naar een heel nieuw niveau.Deze versie corrigeert bijvoorbeeld de stijve dialoog. Alles stroomt mooi en de Senshi praten als echte tieners. Dit maakt de serie veel gemakkelijker te lezen en geeft de personages een meer driedimensionaal gevoel. Deze vertaling is echter niet zonder controverse. Een van de meest fel bediscussieerde veranderingen is het hernoemen van Usagi's Moon Stick als de Moon Wand. Hoewel sommigen misschien beweren dat dit de beste manier is om het te vertalen, kun je niet ontkennen dat Moon Wand veel natuurlijker klinkt voor een Engelstalige lezer. Eternal Edition is ook de eerste Engelse vertaling van de Sailor Moon manga om een officiële digitale release te ontvangen, waardoor het de enige keuze is als je wilt lezen Sailor Moon op je tablet of telefoon.
Over het algemeen is de Eternal Edition verreweg de beste manier om de manga te lezen. De 2011-versie is zeker niet onleesbaar en als het je eerste kennismaking met de serie is, zal het het verhaal niet voor je verpesten. Maar de nieuwe vertaling maakt de Eternal-versies in alle opzichten superieur, waarbij alle karakters van de originele Japanse tekst worden vastgelegd en tegelijkertijd gemakkelijk te begrijpen is voor Engelssprekende lezers.
