Toen Amazon Prime uitkwam Verhalen uit de Loop , maakten veel fans kennis met Simon Stålenhag , de Zweedse 'keuken-sci-fi'-kunstenaar wiens digitale schilderijen de show inspireerden. Reeds verlengd voor een tweede seizoen, Verhalen uit de Loop speelt zich af in een alternatieve geschiedenis in Ohio, waar een 'Loop' ondergronds is gebouwd om 'de mysteries van het universum te ontdekken', en daar beginnen inderdaad vreemde dingen te gebeuren.
In 2017 bracht de Zweedse gamemaker Fria Ligan Publishing een Verhalen uit de Loop tabletop role-playing game ook geïnspireerd door de werken van Stålenhag. Sindsdien hebben ze de wereld vergroot met een tweede kernboek, een gepubliceerd avontuur en een toolkit voor het creëren van een unieke Loop-setting. Nu Stålenhags nieuwste, een verhalend kunstboek genaamd book het labyrint , staat op Kickstarter. Met een nieuw boek en een nieuw seizoen van de show die uitkomt, is het nu een goed moment voor fans om naar de game te kijken.
Verhalen uit de Loop roept het wilde verlangen en het ijdele zoeken van de adolescentie op en plaatst ze in een prachtige wereld van fantastisch mysterie. Het gamebook zelf is prachtig, en dat komt niet alleen door de kunst van Stålenhag. De harde kaft is liefdevol ontworpen met een gedempt fiesta-ware palet opgebouwd uit de tinten van Stalenhag. Het biedt spelers twee unieke instellingen: de Mälaren-eilanden in Zweden en Bouldertown, Colorado. Beide instellingen krijgen een heel hoofdstuk met details, met meerdere locaties en ideeën voor problemen waar de kinderen mee te maken krijgen.
In tegenstelling tot de show gaat het spel over 'Kids'. Spelers creëren 'Kid'-personages tussen de 10 en 15 jaar oud: hoe ouder een kind, hoe meer ervaringspunten ze kunnen gebruiken om vaardigheden toe te passen. Hoe jonger een kind, hoe meer geluk ze moeten gebruiken. Kinderen in het spel zijn precies dat: jonge mensen zonder speciale krachten of vaardigheden, geen connecties met andere werelden, geen magie. Kinderen hebben in plaats daarvan een 'Drive' en een 'Pride', en elk is een 'Type' Kid. De typen zijn ongeveer zo archetypisch als maar kan: computernerd, jock, hick en weirdo.
Helaas ontbreekt het aan representatie van het spel, aangezien Ståhlenhags weergaven van het Zweden uit de jaren 80 nauwkeurig de homogene bevolking van die tijd weergeven. Terug in de tijd reizen om te spelen in de jaren '80 (of zelfs de jaren 1880) klinkt misschien leuk, maar veel ontwerpers vinden geen manier om gemarginaliseerde identiteiten in die tijd op te nemen. Er is geen eenvoudige manier om het feit te overwinnen dat homo zijn in de jaren '80 of '90 heel anders was dan het nu is of dat er in die tijd heel weinig gekleurde mensen in Zweden waren. Niettemin, zo'n biedt voldoende ruimte voor maatwerk, zelfs als de weergave een beetje slap is.
Tomas Hårenstam's Year Zero-game-engine is een beetje knapperiger dan Powered by the Apocalypse-games, maar niet veel. De hele regelset is veel eenvoudiger dan zoiets als D&D . Het kernmechanisme lijkt meer op Shadowrun . Wanneer een kind wordt geconfronteerd met problemen (een uitdaging die een kind moet overwinnen), stelt een kind een dobbelsteenpool samen met relevante vaardigheden en capaciteiten, en gooit vervolgens voor een 6. Over het algemeen heeft een speler slechts één succes (een gerolde 6) nodig om het probleem te overwinnen. Geen succes betekent complicaties, of een kind kan een aandoening krijgen, zoals bang, gewond of gebroken.
einbecker mai ur bock
Kinderen lijden eerder aan deze aandoeningen dan aan wonden, en een kernprincipe van het spel is dat 'Kinderen niet kunnen sterven'. Voor beide instellingen wordt het spel gespeeld in scènes en 'Mysteries'. Beide kernboeken bieden uitgebreide richtlijnen voor het construeren van nieuwe mysteries en het uitvoeren van de drie mysteries die bij elk boek worden geleverd. Alles bij elkaar zorgen de mysteriestructuur en de omstandigheden voor een ander tempo dan andere TTRPG's.
Bij de meeste spellen gaan spelers een mysterie aan en werken ze vervolgens om het op te lossen. Ze hervatten hun leven zodra het mysterie is gedaan. In Verhalen uit de Loop , worden mysteries onderbroken door wat de game 'Everyday Life' noemt. Op deze manier, Verhalen uit de Loop lijkt erg op de show. Terwijl de kinderen een mysterie proberen op te lossen, gaat hun leven verder. Ze moeten nog steeds kinderen zijn en worstelen met alles wat daarbij komt kijken: afwezige ouders, onverschillige volwassenen en relaties met leeftijdsgenoten.
Verhalen uit de Loop is niet bedoeld om in deze zin te zijn zoals andere RPG's. Het wil iets anders zijn. Veel games hebben karakters die een mysterie oplossen, maar zo'n is een spel waarin de regels zijn gebouwd om een personage te verkennen en dat personage te zien groeien terwijl het oplossen van een mysterie. De twee kunnen niet echt van elkaar worden gescheiden, wat sommige spelers zou kunnen frustreren die gewend zijn om erin te duiken en niet naar boven komen voor lucht totdat een mysterie is opgelost. Maar voor spelers die mechanica willen die interpersoonlijke conflicten ondersteunt, evenals het verhaal groot geschreven, Verhalen uit de Loop en Dingen van de zondvloed een mooi, mysterieus pakket bezorgen.
