Door de jaren heen is de mensheid voortdurend gefascineerd geweest door het taboe van de ondoden. Hoewel de dood op zich al een moeilijk genoeg concept is om mee te worstelen, betekenen de vele manieren waarop de wandelende doden in de loop der jaren zijn afgebeeld een groter gevecht: mensen zijn doodsbang voor wat ze niet begrijpen.
Het enige dat mensen nooit kunnen weten, is wat er na de dood komt, behalve het niets, en dus maken ze zombiefilms om mensen op zijn minst een beetje hoop te geven - of een beetje bang te zijn. Hoe dan ook, veel zombie-horrorfilms eindigen uiteindelijk met een hopeloos gevoel bij hun publiek. Dit zijn de donkerste zombiefilms aller tijden en mogen niet door bangeriken worden bekeken.
10Cemetery Man (1994) is gelijk aan gruwelijk en chaotisch
De Italiaanse film Van de dood van de liefde, of begraafplaats man, mag dan een horrorkomedie zijn, het is evenzo gruwelijk en chaotisch. Geregisseerd door Michele Soavi, een protégé van Dario Argento, Begraafplaats Man ziet Rupert Everett als Francesco Dellamorte spelen, de conciërge van de begraafplaats in het kleine stadje Buffalora, Italië.
Francesco moet voorkomen dat de doden weer opstaan en Buffalora inhalen zonder enige hulp. Zelfs de Dood verschijnt aan hem en stelt voor dat hij stopt met vechten tegen de doden en in plaats daarvan de levenden opneemt, die vreselijke dingen doen met degenen van wie hij houdt, terwijl hij probeert te voorkomen dat de zombies het overnemen. Uiteindelijk, Begraafplaats Man is een chaotisch herkauwen waarop belangrijker is: het stoppen van de doden, of het stoppen van de levenden.
9Day Of The Dead (1985) laat zien wat er gebeurt als de zombies de meerderheid worden
De derde in George A. Romero's Nacht van de levende doden serie, Dag van de Doden wordt niet vaak beschouwd als een van de meest tragische, donkerste of zelfs een van de engste zombiefilms aller tijden. Maar degenen die dat denken, letten gewoon niet genoeg op.
miller high life bier alcoholgehalte
Deze film ziet niet alleen wat er is gebeurd na de eerste zombie-uitbraak, maar laat ook zien hoe hopeloos de situatie is geworden. De karakters in Dag van de Doden komen langzaam tot het besef dat de wereld niet langer van hen is, maar van de evoluerende zombies. Levende mensen eindigden in de minderheid en vernietigden zichzelf terwijl ze probeerden de levende doden te bestrijden.
8Re-Animator (1985) herinnert kijkers aan de gevaren van het spelen van God
Leuk vinden begraafplaats man, de film uit 1985 re-animator, ook bekend als H.P. Lovecraft's re-animator, is niet alleen een zombie-horrorfilm, maar ook een soort komedie. Deze film, gebaseerd op Herbert West-Reanimator, een serieroman van H.P. Lovecraft uit 1922, Opnieuw animator werd geregisseerd door Stuart Gordon.
De film bevat Jeffrey Combs als Herbert West, het gelijknamige personage uit de seriële novelle. Hoewel de film humoristisch kan zijn, herinnert het gruwelijke en verwoestende einde de kijkers eraan dat er geen humor en geen succes te vinden is in de gruwelijke wetenschap van reanimatie.
hana awaka mousserende sake
7Zombi 2 (1979) is een van de meest grafische zombiefilms aller tijden
Toen George A. Romero maakte Dageraad van de Doden, Dario Argento maakte zijn eigen versie van de film. Dit staat nu bekend als de European Cut of Dageraad van de Doden, of gewoon als de film Zombie, dat is hoe deze versie werd uitgebracht in Italië. Na deze film koos Lucio Fulci ervoor om een origineel scenario van Dardano Sacchetti aan te passen en te regisseren Zombie2.
Deze film uit 1979 was bedoeld als direct vervolg op Zombie, en wordt nog steeds beschouwd als een van de meest gruwelijke en gruwelijk grafische zombiefilms aller tijden. Terwijl deze 'video vervelende' status en misschien zijn over-the-top walgelijke effecten voor sommigen te veel gebleken, deze film maakt een geldig punt. Als er een echte zombie-uitbraak zou zijn, zoals die in de film wordt afgebeeld, zou de wereld net zo donker, zo verschrikkelijk en, waar, zelfs zo gewelddadig worden, als de wereld in deze film.
6Rabid (1977) laat zien hoe hopeloos de mensheid zou zijn
David Cronenberg staat bekend om zijn meer out-there creaties, wilde concepten en groteske body-horrorfilms, zoals De vlieg, videodrome, en rillingen. Maar niet zoveel mensen weten van zijn zombie-achtige film uit 1977, hondsdolheid. Marilyn Chambers schittert in deze film als Rose, een vrouw die een ongeluk krijgt en zich na haar operatie moet voeden met het bloed van andere mensen om te overleven.
De mensen waar Rose zich mee voedt, raken geïnfecteerd en muteren; de mensen die ze beet geïnfecteerd raken en muteren, enzovoort, enzovoort. Van Rose, die zou kunnen worden beschouwd als patiënt nul in de apocalyps die binnenkort zal komen, tot heel Canada en waarschijnlijk voor de wereld, onderzoekt Cronenberg precies hoe zombies zouden kunnen ontstaan - en hoe hopeloos mensen zouden zijn om ze te stoppen als dat deden ze.
5Rec (2007) is een van de best gevonden films
De Spaanse horrorfilm uit 2007 Aanbeveling, soms gestileerd als [• OPNAME], is misschien wel een van de beste films in het found footage-genre. Geregisseerd door Jaume Balagueró en Paco Plaza, Rec vindt volledig plaats in één flatgebouw in Barcelona, Spanje, nadat een virus uitbreekt en zich begint te verspreiden.
Franciscaanse gist wit
Het virus is natuurlijk dat van de levende ondoden en verandert iedereen die ermee besmet is in een zombie die de mensen eromheen wil opeten. Deze film heeft zijn eigen hele serie voortgebracht, hoewel een kijker zou het niet kunnen vertellen alleen gebaseerd op de eerste film, die op zo'n gruwelijke manier eindigt dat het publiek weinig hoop heeft.
4Trein naar Busan (2016) is een claustrofobische nachtmerrie
Een recentere horrorfilm is de Koreaanse horrorfilm uit 2016 Trein naar Busan, geregisseerd door Yeon Sang-ho. Leuk vinden Rec, trein naar Busan is een flessenverhaal en speelt zich (bijna) volledig af op één locatie. In dit geval is dat een hogesnelheidstrein die van Seoul naar Busan rijdt.
Ook, zoals het geval is in Aanbeveling, aan boord van de trein breekt een virus uit, dat snel door de passagiers raast. Al snel moeten de opgesloten reizigers het opnemen tegen de zombies die op dezelfde manier naast hen in de trein vastzitten. Erger nog, de film neemt een verwoestende wending en het einde biedt als het ware nauwelijks een glimp van licht aan het einde van de tunnel.
Marvel Ultimate Alliance 3 dlc-personages
3Maggie (2015) verkent een wereld waar het zombievirus onder controle is
Een van de meest hopeloze en verwoestende films die in de recente geschiedenis zijn uitgebracht, is de horrorfilm Maggie, uitgebracht in 2015. Geregisseerd door Henry Hobson in regiedebuut, en met in de hoofdrol Abigail Breslin als de titulaire Maggie Vogel en Arnold Schwarzenegger als haar vader, Wade, Maggie speelt zich af in een post-apocalyptische wereld die er echt in is geslaagd om krijgen hun zombie-uitbraak enigszins onder controle.
Hier is geïnfecteerd zijn zoiets als het krijgen van een terminale ziekte - en Maggie vangt het op. Door de manier waarop deze film eindigt, zou iedereen zich diepbedroefd en hopeloos voelen, en niet in de laatste plaats omdat Arnold Schwarzenegger de uitvoering van zijn leven levert terwijl hij dat doet.
tweeI Am Legend (2007) laat zien hoe eenzaam een bijna lege wereld zou zijn
De meest verwoestende donkere zombiefilm aller tijden wordt nauwelijks als een horrorfilm beschouwd, maar dat is het ongetwijfeld. De film uit 2007 Ik ben een legende, geregisseerd door Francis Lawrence en gebaseerd op de gelijknamige roman, Ik ben een legende, gepubliceerd door Richard Matheson in 1954, toont het publiek een wereld nadat een apocalyps al heeft plaatsgevonden - en eindigde.
Will Smith speelt Dr. Robert Neville, die alleen in New York woont. Ondanks het feit dat Robert denkt dat hij helemaal alleen is, blijft hij vechten om een remedie te creëren die de mensheid zou kunnen redden. Hij weigert de mensheid te laten uitsterven, ook al is dat, zoals deze film suggereert, het ultieme eindspel voor de mens als soort.
1Night Of The Living Dead (1968) Vragen wie de echte monsters zijn
De eerste in George A. Romero's Nacht van de levende doden serie is dezelfde film die de serie zijn naam gaf. De film uit 1968 Nacht van de levende doden werd geregisseerd, mede-geschreven, gefotografeerd en bewerkt door George A. Romero; John Russo schreef samen met hem het script.
De cast-grootte is even klein, met eigenlijk maar twee primair hoofdpersonen: Duane Jones, als Ben, en Judith O'Dea, als Barbra. Ben vecht de hele nacht door, verslaat de zombies, houdt zichzelf in leven - en leert maar al te laat dat de mensen die hij het meest had moeten vrezen nog in leven waren.
Killians bier alcoholgehalte
