Het Marvel Cinematic Universe, of de MCU , is een uniek popcultuurfenomeen geworden. Het is veel meer dan een samenhangende trilogie van films als In de ban van de Ring of het origineel Star Wars- dit is een enorm web van onderling verbonden films en later korte tv-programma's die een uitgestrekt universum van entertainment vormen. Maar het moest allemaal ergens beginnen.
2008 zag de geboorte van de MCU met Ijzeren man en De ongelooflijke Hulk , gevolgd door een aantal meer zelfstandige functies en tot slot, 2012 De Wrekers om fase één van de MCU te vormen. Het was toen een wilde rit, maar nu deze films opnieuw bekijken, is een ernstig geval van afnemende meeropbrengst. Op verschillende manieren, de meeste van hen, is Phase One lastig om vandaag in het begin van de jaren 2020 opnieuw te bekijken. De MCU is verder gegaan, en zijn fans ook.
10 De Bruce Banner van Edward Norton voelt niet op zijn plaats
Het is niet ongehoord voor tv-shows of filmfranchises om de ene acteur voor een andere te ruilen, bijvoorbeeld als de oorspronkelijke acteur niet beschikbaar is of niet langer geïnteresseerd is. Wat betreft de MCU, acteur Edward Norton portretteerde het personage Bruce Banner in 2008 De Hulk , om daarna nooit meer in de MCU te verschijnen.
Fans zijn dol op Mark Ruffalo's kijk op het personage, maar als je teruggaat, voelt het vreemd om te zien De ongelooflijke Hulk besteed zoveel tijd aan deze versie van het personage, wetende dat hij op het punt staat te verdwijnen.
sierra nevada zomerfeest abv
9 De schurken zijn niet erg goed
In het begin was het verrassend eenvoudig om de MCU te bespotten omdat hij zwakke of saaie schurken had, met de gekke god Loki als enige uitzondering. Deze Phase One-schurken leverden nauwelijks een prestatie toen de MCU jong was, en vergeleken met latere schurken zoals Thanos, Erik Killmonger en Xu Wenwu , ze zijn gewoon afschuwelijk.
Phase One trakteerde MCU-fans op mensen als de onaangename Justin Hammer, de vergeetbare Red Skull en Obadiah Stane, en het opnieuw bekijken van Phase One betekent dat je de verveling moet doorstaan van te doen alsof deze schurken een serieuze bedreiging vormen. Het is niet leuk als een hele film gaat over vechten tegen mensen als Justin Hammer en Ivan Vanko.
d&d leuke magische items 5e
8 Black Widow wordt ondergewaardeerd in fase één
Het is waar dat Natasha Romanoff/Black Widow een magische hamer of een hoogtechnologisch harnas mist, maar zelfs dan is de eerste fase van de MCU behandelde haar personage meer als een symbolische superspion dan als een substantieel onderdeel van de MCU. Latere films zoals die van 2014 Kapitein Amerika: De Winter Soldaat en die van 2021 Zwarte weduwe heeft dat later wel opgelost.
Fase één opnieuw bekijken betekent Black Widow op haar slechtst zien. Ze voert een aantal coole vechtsporten uit, maar verder voelt ze zich bijna als een symbolisch 'het meisje' -personage, en dat is een enorme verspilling, zelfs in sommige opzichten beledigend. Phase One was gewoon niet aardig voor haar karakter.
7 De humor van Phase One was enigszins zwak
De humor van de MCU was nooit verschrikkelijk , maar als je de eerste fase van de MCU opnieuw bekijkt, moet je grappen horen die fans veel te vaak hebben gehoord. Trouwens, de humor van de MCU is sindsdien geëvolueerd met zijn personages, en iedereen was nog steeds dingen aan het uitzoeken in Phase One.
In die tijd had Tony Stark wel zingers, zoals hij gewoonlijk doet, maar de machtige Asgardiaanse Thor had geen echte humor in tegenstelling tot beide Thor: Ragnarok en Thor: Liefde en Donder . In Phase One was de humor van Steve Rogers ook zwak, zelfs voor een soldaat als hij.
6 De inzet voelt nogal laag in de films van Phase One
Het is begrijpelijk dat de MCU klein moest beginnen met de inzet en geleidelijk moest opbouwen tot universum-bedreigende schurken zoals Thanos. Het zou vreemd zijn om de MCU te starten met de hele kosmos in gevaar. Dat gezegd hebbende, de meeste films van Phase One hebben een lage inzet, en dat kan teleurstellend zijn bij het opnieuw bekijken.
Captain America ik kan dit de hele dag doen
Captain America: The First Avenger de uitkomst van de Tweede Wereldoorlog op het spel stond , maar iedereen weet hoe die oorlog eindigde, wat leidde tot een zwakke inzet. Ondertussen maakt het bijna niemand uit of Obadiah Stane zijn eigen Iron Monger-pak maakte en tegen Tony vocht om de controle over Stark Industries. De latere fasen van de MCU hadden veel betere inzetten dan dat.
5 Fase één ging bijna nooit de ruimte in
De reikwijdte van de MCU breidde zich fysiek uit toen fasen twee en drie naar de sterren gingen, zoals bij de twee Beschermers van het universum films en de interstellaire reis van Oneindige Oorlog en het kan me niet schelen . Fase één verliet echter bijna nooit zijn huis op aarde.
Marvel heeft veel sci-fi-elementen, waaronder avonturen in de ruimte, en dat was grotendeels afwezig in Phase One. De Wrekers en Thor speelde wat met buitenaardse instellingen en scènes, maar niet veel. De aarde is het hoofdpodium voor alle Phase One-evenementen en inmiddels voelt het nogal krap aan.
4 Fase één miste magische krachten
Niet alleen fase één ontbrak Dokter Stephen Strange , ontbrak in die fase ook de volledige vechtstijl en magische kunsten van Doctor Strange. Niemand in de MCU gebruikte magie voordat Doctor Strange dat deed, dus het ontbrak fase één erg aan tovenarij en tovenarij.
Dit betekende dat Phase One een vreemd droog sci-fi-gevoel had, zoals hightech lasergeweren en vuistgevechten aan boord van gigantische vliegende schepen. Dat is niet erg, maar het betekende ook dat de actiescènes en esthetiek van Phase One een magische component misten om dingen af te ronden.
nieuwe belgische dikke band ibu
3 De gebeurtenissen van de eerste fase voelen grotendeels irrelevant voor latere fasen
Onder Phase One's films zijn het voornamelijk 2012's De Wrekers dat heeft een serieuze impact op latere bogen en de MCU als geheel. De meeste films van Phase One dienen als enige doel om de kernpersonages te introduceren, en anders voelen ze zich op zichzelf staand.
Op de lange termijn maakt het niet uit of Ivan Vanko wraak wilde, en het kan de MCU ook niet schelen wat de originele Hulk deed. Phase One voelt bij een rewatch enigszins los van de rest van de MCU, waardoor het aanvoelt als een op zichzelf staande mini-MCU.
hoe je je naam kunt veranderen fallout
twee Fase één had zwakke romantiek
Liefde en relaties hebben geholpen om MCU-personages te vermenselijken , waardoor ze het gevoel hebben dat veel meer dan actiefiguren tot leven komen. Dit zijn tenslotte nog steeds mensen en ze hebben emoties en persoonlijke behoeften die het best tot uiting komen in hun romantische avonturen. Solide paren zijn onder andere Steve/Peggy, Tony/Pepper, Peter/Gamora en Thor/Jane.
Bij het opnieuw bekijken van Phase One kunnen fans echter een teleurstellend gebrek aan romantiek tussen deze personages opmerken, waardoor die personages een aantal herkenbare persoonlijke inzetten worden beroofd. Deze films duiden op toekomstige romances, wat goed is, maar er is praktisch geen uitbetaling in Phase One zelf.
1 Fase één is bijna volledig Origin Stories
Het is waar dat Fase twee en drie hebben ook oorsprongsverhalen , zoals voor de kleine held Ant-Man en Doctor Stephen Strange, maar wanneer fans teruggaan naar Phase One voor nog een keer kijken, zullen ze merken hoe vervelend het is — bijna al deze films zijn originele verhalen.
De enige uitzondering is 2010 Iron Man 2 , en fans waren niet zo ontvankelijk voor deze film. Zelfs die van 2012 De Wrekers is de oorsprong van hoe het team bij elkaar kwam, wat betekent dat zelfs op zijn best, Phase One meestal alleen maar oorsprongsverhalen is. Nu fans inmiddels zo gewend zijn aan deze personages, voelen de oorspronkelijke verhalen een beetje gek om te zien.
