Indiana Jones en de wijzerplaat van het lot is ingesteld om de iconische schatzoeker van Harrison Ford te volgen terwijl hij aan zijn laatste avontuur op het scherm begint. In de voetsporen treden van de geliefde originele trilogie van Indiana Jones films, Wijzerplaat van het lot heeft veel waar te maken. Echter net zo iconisch als de eerste drie Indiana Jones films zijn, ze zijn ook producten van hun tijd.
SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Het origineel Indiana Jones trilogie houdt niet altijd stand bij modern onderzoek. Verschillende elementen zijn in de loop der jaren bijzonder slecht verouderd, van de griezelige romance van Indy en Marion tot witgekalkte casts en eendimensionale vrouwelijke personages.
10 De romance van Indy en Marion is griezelig
Raiders van de verloren ark is een van de beste actiefilms aller tijden , maar niet alles is goed verouderd. De romance tussen Indiana Jones en Marion Ravenwood van Karen Allen is in de loop der jaren onder de loep genomen, vooral omdat de film laat doorschemeren dat ze tien jaar eerder een affaire hadden.
Als Marion 25 jaar oud is tijdens de gebeurtenissen van Raiders van de verloren ark , dan zou ze pas 15 jaar oud zijn geweest toen zij en Indy voor het eerst hun affaire begonnen. Hoewel deze beslissing bedoeld was om Indiana Jones een moreel grijze achtergrond te geven, komt het meestal gewoon griezelig en onnodig over.
cuvee van de keizer blauw
9 De Indiana Jones-films hebben hun cast witgekalkt
De hoofdpersonen in het origineel Indiana Jones films zijn overwegend wit, maar zelfs de POC-personages worden gespeeld door blanke acteurs. Het zou veel passender zijn geweest om gewoon een acteur van dezelfde etniciteit als het personage te casten.
Raiders van de verloren ark bevat een voorbeeld hiervan met Satipo, een Peruaanse man die Indy vergezelt op zijn zoektocht naar het gouden idool. Ondanks zijn Zuid-Amerikaanse afkomst, wordt Satipo gespeeld door de Britse acteur Alfred Molina. Sallah is een personage uit het Midden-Oosten dat wordt gespeeld door de Welshe acteur John Rhys-Davies. Beide castingkeuzes zouden in de moderne cinema zwaar onder de loep worden genomen, ongeacht hoe iconisch een acteur in zijn rol zou zijn geweest.
8 Indiana Jones is angstaanjagend in orde met moord
De Indiana Jones films verschillen in stijl en toon, maar een constante is de schijnbare bloeddorst van het titulaire personage. Of hij nu vecht in Europa, Zuid-Amerika, India of ergens anders tijdens zijn rondreizende avonturen, Indy haalt altijd een angstaanjagend hoog aantal doden.
Hoewel Indiana Jones doodt vaak zijn schurken uit zelfverdediging is dit niet altijd het geval. Bij meerdere gelegenheden bewijst Indy dat hij meer dan bereid is iemand te vermoorden alleen omdat hij tot de verkeerde kant van de voortdurende schattenjacht behoort. Als zodanig blijft Indy een van de meest schietgrage helden van de jaren tachtig.
7 Temple Of Doom bevat schadelijke stereotypen
Indiana Jones en de Temple of Doom is de afgelopen jaren onder vuur komen te liggen vanwege de misleidende weergave van bepaalde culturen. De Indiana Jones vervolg was teleurstellend omdat het sterk gericht was op Indy's reis naar India. Daar komt hij veel verschillende schadelijke stereotypen tegen die de cultuur van de mensen die op het scherm worden getoond op grove wijze verkeerd weergeven.
Temple of Doom 's meest beruchte scène omvat een banket waar Indy en Willie apenhersenen worden geserveerd door hun Indiase gastheren. Terwijl Steven Spielberg dit naar verluidt bedoelde als een ironische grap over het kortzichtige Amerikaanse standpunt (via rijk ), lijkt de scène de spot te drijven met de Indiase cultuur door valse stereotypen te versterken.
6 Meerdere Indiana Jones-films bevatten Race Facing
Naast het vaak casten van blanke acteurs om POC-personages te spelen, de Indiana Jones films zijn zelfs nog verder gegaan met hun witwassen. Beide Raiders van de verloren ark En Temple of Doom omvatten sequenties waarin een blanke acteur in zware make-up is gepresenteerd om eruit te zien alsof ze van een ander ras zijn.
Raiders van de verloren ark 's bargevecht bevat een personage gespeeld door stuntman Malcolm Weaver, die zware protheses en make-up draagt om hem Nepalees te laten lijken. Temple of Doom , aan de andere kant, bevat verschillende voorbeelden van blanke acteurs die Indiase karakters uitbeelden. Dit omvat Pat Roach, die de enorme goon speelt die Indy in de mijnen vecht.
5 Willie Scott wordt in de loop van de tijd alleen maar erger
Kate Capshaw speelt Willie Scott, de vrouwelijke hoofdrol en Indy's liefdesbelang in Indiana Jones en de Temple of Doom . Hoewel veel elementen slecht verouderd zijn, is een van de meest beruchte aspecten het personage van Willie, die het grootste deel van het avontuur doorbrengt met schreeuwen tegen alles wat op haar pad komt.
Willie Scott was een van de minst populaire personages in Temple of Doom toen het uitkwam, maar het personage is er in de loop van de tijd ook niet beter op geworden. Door Willie's constante geschreeuw, geklaag en hulpeloosheid lijkt ze een stereotiepe jonkvrouw in nood.
4 Indiana Jones behandelt vrouwen slecht
De vele liefdesbelangen van Indiana Jones zijn gedenkwaardige figuren in de franchise, die zich vaak staande houden tegen de onverschrokken ontdekkingsreiziger. Hoewel Indy meestal aan het einde van elke film de vrouwelijke hoofdrol krijgt, behandelt hij geen van hen erg aardig.
De onbezonnen en vaak norse houding van Indiana Jones resulteert meestal in het spelen van giftige spelletjes met zijn huidige liefdesbelang. Of het nu Marion Ravenwood, Willie Scott of Elsa Schneider is, Indy overschrijdt vaak zijn grenzen. Soms is Indy te ver gegaan; hij heeft vrouwen gekust zonder hun toestemming, het leven van Willie Scott bedreigd en zelfs Marion gebruikt als aas voor zijn nazi-rivalen.
3 De speciale effecten zijn niet goed verouderd
Een herhaling van het origineel Indiana Jones films zullen fans laten zien dat de speciale effecten niet goed zijn verouderd. Hoewel de eerste drie Indiana Jones films de tand des tijds doorstaan door voornamelijk praktische effecten te gebruiken, zijn de scènes die wel door de computer gegenereerde grafische afbeeldingen bevatten behoorlijk opvallend.
Iconische sequenties zoals de gezichtssmeltende scène aan het einde van Raiders van de verloren ark tonen hun leeftijd met gedateerde beelden, en fans kunnen gemakkelijk zien dat een wassen model wordt gebruikt. Gelukkig houden de originele drie films de CGI tot een minimum beperkt, hoewel hetzelfde niet gezegd kan worden Koninkrijk van de kristallen schedel, die sterk leunde op slechte CGI-sequenties.
2 De carrière van Indiana Jones ligt onder vuur
Sommige Indiana Jones kijkers hebben kritiek geuit op het uitgangspunt van de trilogie. Indiana Jones is de held van de franchise, maar hij maakt carrière door oude artefacten te stelen, begraafplaatsen te verstoren en onder te duiken met onschatbare historische snuisterijen die hij vervolgens naar Amerika brengt.
De schattenjacht van Indiana Jones ligt al een aantal jaren onder vuur, omdat het publiek zich afvraagt of hij echt een personage is dat het waard is om voor te rooten. De trilogie lost deze klacht tot op zekere hoogte op, aangezien de meeste films eindigen met de bewering dat elk ontdekt artefact beter met rust had kunnen worden gelaten.
1 Het einde van de laatste kruistocht is geen einde
Indiana Jones en de laatste kruistocht is een van de beste afleveringen in de franchise vanwege het geweldige einde. In de laatste momenten van de film rijdt Indy samen met zijn vader, Marcus Brody en Sallah de zonsondergang tegemoet. Natuurlijk, zoals de geschiedenis laat zien, De laatste kruistocht was nog lang niet het einde voor Indiana Jones.
Indy's perfecte einde zou uiteindelijk verpest worden door Koninkrijk van de kristallen schedel , die bijna twee decennia later uitkwam. De slechte ontvangst van het legacy-vervolg bederft het einde van zijn voorganger, wat bewijst dat de franchise waarschijnlijk beter kon worden afgesloten. Hoe dan ook, Indiana Jones en de wijzerplaat van het lot biedt de franchise een derde kans om een passende conclusie te trekken, maar het valt nog te bezien of de film de taak zal waarmaken.
