Labels als shonen, shojo, seinen en josei dienden ooit een heel specifiek doel: het beschrijven van de demografische doelgroep voor elke manga en daaropvolgende anime. Wekelijkse Shonen-sprong was gericht op een publiek van jonge jongens, terwijl Wekelijkse Manga Goraku en andere seinen-tijdschriften waren gericht op jonge volwassen mannen. Tegenwoordig voelen de labels subjectiever aan, vooral vanwege het grotere publiek dat anime aantrekt. Als klap op de vuurpijl zijn veel moderne anime helemaal niet gebaseerd op manga, maar op visuele romans, games of originele teksten.
Toch blijven deze oude labels bestaan, en fans proberen ze toe te passen op anime. Vaak, wanneer een anime-serie eindelijk wordt uitgezonden, zijn fans verrast om te horen dat deze is aangepast van een shonen-publicatie vanwege de volwassenheid van de inhoud en de besproken thema's. Het is een feit dat deze labels fans nog steeds helpen ontdekken wat ze leuk vinden, en soms valt niet te ontkennen dat anime die op de markt wordt gebracht als shonen onmiskenbaar volwassener aanvoelt. Met andere woorden, meer seinen.
10Aanval op Titan luidde een tijdperk van donkere Shonen in
In het verleden waren de meest gewelddadige manga's zoals: Berserk , Parasiet, en Gantz werden gepubliceerd in seinen-tijdschriften. Aanval op Titan , een van de meest grafische manga in de recente geschiedenis, werd in plaats daarvan maandelijks geserialiseerd in Bessatsu Shonen Magazine.
Verbrokkeling, kannibalisme (van een soort) en dood zijn de laatste jaren veelvoorkomende thema's geworden, vooral in tienerfictie. Het lijkt er steeds meer op dat wat een serie aanduidt net zo shonen is de collectieve leeftijd van de protagonisten in plaats van de inhoud van het verhaal. En misschien beseffen uitgevers die zijn opgegroeid met het lezen van manga de waarheid: tieners kunnen net zo goed om met duistere fictie als ieder ander.
9Death Note bracht psychologische horror naar tienerpubliek
Terwijl shinigami en monsters zijn niets nieuws in shonen, tijdens de vroege jaren 2000 werd duidelijk dat een deel van Shonen Jump Het publiek was ouder dan in het verleden. Een generatie jongvolwassenen groeide op met het tijdschrift en bleef trouwe lezers. Psychologische horror was een logische stap voorwaarts, vooral in het midden van de jaren 2000. Het true-crime-genre had iets van een renaissance, alternatieve rock was de hitlijsten binnengedrongen en de emo-cultuur was beslist in . Zoals elk tijdschrift dat zijn zout waard is, Shonen Jump was gewoon gelijke tred houden met de tijd waarin het werd gepubliceerd Overlijdensbericht .
8Kinderen worden vermoord en opgegeten in het beloofde Neverland
Aanval op Titan bewees dat er weinig grenzen waren als het ging om het verwerken van horrorelementen in een shonen-publicatie. Maar op de een of andere manier, Het Beloofde Nooitgedachtland blijkt soms bijzonder verontrustend, zelfs gezien dit precedent. Aanval op Titan 's universum is universeel gewelddadig, maar de specificiteit van geweld in Nooitgedachtland voelt beslist slechter. Kinderen, in het bijzonder wezen, zijn slachtoffers van een samenleving die niets om hen geeft . Misschien vanwege dit Dickensiaanse drama, Het Beloofde Nooitgedachtland resoneert zowel bij volwassenen als bij een jonger publiek. Het besef dat volwassenen vreselijke mensen kunnen zijn, is een les die het best vroeg wordt geleerd en vaak wordt herhaald.
7JoJo's bizarre avontuur heeft altijd de genredefinities getrotseerd
Zelfs in de jaren 80, toen volwassen karakters vaker voorkwamen in shonen, JoJo's Bizarre Avontuur barstte ongegeneerd van de thema's voor volwassenen. Geïnspireerd door klassieke kunst, tekende Araki zijn personages met realisme in gedachten om zijn kunst een uniek gevoel te geven.
Voor een serie die zo sterk het paranormale in zijn hart bevat, JJBA haalt veel inspiratie uit klassieke mysterieverhalen en rollenspellen. Om te zeggen dat dit altijd een ongebruikelijke benadering van het publiceren van shonen is geweest, is een understatement. Aan de andere kant hebben al deze misplaatste functies bijgedragen tot de oprichting JJBA als de geliefde serie die het vandaag is.
6Claymore had nooit Shonen-attributen
Hoge fantasieverhalen zijn altijd enorm populair geweest bij tieners . De jaren 80 produceerden een behoorlijk deel van de donkere fantasiemanga, en gaven geboorte aan Berserk en Bastaard!!! . Alleen omdat fantasie donker is, wil nog niet zeggen dat het niet als geschoren kan voelen. Integendeel.
Claymore is niet alleen gewelddadig, maar vaak traag en esoterisch in zijn thema's. De meeste shonen-series hebben meestal meer focus dan Claymore en bevatten meestal ondubbelzinnige karakters met duidelijkere doelstellingen. Clare en de andere Claymores doden omdat ze ook zijn aangenomen. Voorbij zijn alle waanideeën dat een held zelfgemotiveerd zou moeten zijn. Voorbij is een wereld die tekenen van verbetering vertoont. Hoe is dit ooit in een shonen-magazine gepubliceerd?
5Hunter x Hunter is het meest gepoetste ding ooit ... behalve wanneer het dat echt niet is
In een oogopslag, Jager x Jager 's personages lijken perfect te passen naast iconische shonen-protagonisten als Naruto en Luffy. De anime staat bol van felle kleuren en kinderachtige ontwerpen. Gon wordt vaak gezien met een korte broek en een hengel vast. Dit is toch zeker een show over kinderen, voor kinderen?
Maar HxH heeft de reputatie plotselinge, onverklaarbare, donkere wendingen te nemen. De Chimera Ant Arc is als geen ander een voorbeeld van deze tendens. In een enkele verhaallijn worden de hersenen van een personage ontleed, een mierenkoningin verslindt twee jonge kinderen, een ander personage rolt speels het uiteengereten hoofd van een vijand in hun schoot en een kleine schurk dwingt twee mensen om op handen en knieën te leven. Hoewel Chimera Ant niet de enige boog is die donker wordt, is het een goede herinnering dat nieuwkomers er niet vanuit moeten gaan dat felle kleuren gelijk staan aan een helder verhaal.
4Dororo was Shonen omdat er niets anders was
Osamu Tezuka's Dororo is geschreven tijdens een tijdperk toen er gewoon niet veel mangatijdschriften waren om uit te kiezen. Wekelijkse Shonen Sunday begon met publicatie in 1959, in dezelfde tijd dat sciencefiction- en fantasypulptijdschriften door het grote publiek vaak als kinderachtig werden afgedaan. Meesters als Tezuka, die aan de andere kant van de planeet werkten, deden het met de beschikbare markten. hoewel Dororo is een verhaal over een mishandelde uiteengereten krijger en een weesmeisje dat op straat leeft, het kon alleen publicatie vinden in een shonen-magazine.
3Chainsaw Man heeft grenzen overschreden
Rare horror heeft de afgelopen jaren een opleving gekregen, met het succes van films als De vuurtoren , Vernietiging , en Midzomer. Shonen-manga is ook vreemder geworden en monsterlijke hoofdrolspelers zijn in toenemende mate een shonen-norm geworden. Zelfs in dit evoluerende landschap, kettingzaag man is mooi daarbuiten. Terwijl de anime pas is aangekondigd en het daglicht nog niet heeft gezien, bereikt de hype voor de MAPPA-productie nu al een hoogtepunt.
De hoofdpersoon heeft een kettingzaag-demon-hond en verandert al snel in een kettingzaag-menselijke hybride, en dat is niet de helft. Het vreemde geweld is zo constant dat de meest vergelijkbare serie is Dorohedoro . kettingzaag man De auteur, Tatsuki Fujimoto, wist dat hij grenzen verlegde en was er zeker van dat een serie met deze duistere humor het niet zou overleven in de Shonen Jump markt. Dat het tegendeel waar werd, suggereert niemand weet echt wat shonen is. Het enige dat zeker is, is dat mensen een goed moment kennen als ze er een zien.
tweeOnizuka voelt niets als de meeste hoofdrolspelers
In de afgelopen jaren is een groot deel van het shonen-publiek de demografische adolescentie ontgroeid. Net zoals YA oorspronkelijk voor tieners is geschreven, maar voor een groot deel door volwassenen wordt gelezen, is shonen breed genoeg geworden om een breed spectrum aan lezers te omvatten.
Geweldige leraar Onizuka liep gewoon voorop. De serie, die tussen 1997 en 2002 werd gepubliceerd in Kodansha's wekelijkse shonen-magazine, bevat een hoofdpersoon van begin twintig die zowel een voormalige gangster als een zelfverklaarde maagd is. Een minder dan hartig karakter dat rookt en drinkt, Onizuka gaat om de verkeerde redenen lesgeven . En toch, zoals elke andere shonen, GTO draait alles om moraliteit en het opbouwen van karakter, en Onizuka ontwikkelt al vrij vroeg een geweten.
1Beastars is absoluut GEEN Zootopia
Interspeciale romantiek tussen een pacifistische wolf en een losbandig konijn klinkt niet per se als een kindvriendelijk uitgangspunt. Beastars verdeelt niet alleen omdat het bevat antropomorfe karakters , maar ook omdat het uitgesproken volwassen thema's omarmt.
Maar nogmaals, is er iets meer geschikt voor een nieuwsgierig tienerpubliek? Tieners zijn geïnteresseerd in geweld en seks in de verwarring van het opgroeien. Waarom zou shonen-manga deze punten niet binnen een creatief kader behandelen? Het is een vergissing om aan te nemen dat shonen-lezers naïef zijn in welke zin van het woord dan ook. Beastars zal nooit voor iedereen een show zijn, maar voor sommige tieners is het precies wat ze zochten.
wat is de afkorting van coors light?
