Strips kunnen een wispelturige minnares zijn. Bedrijven zoals Wonder , DC Comics , Afbeelding , en Donker paard ze brengen allemaal al tientallen jaren geweldige strips uit, met visionaire makers die werk doen waar fans van houden. De meest bekende boeken zijn geliefd bij zowel fans als critici, maar dat betekent niet dat ze de enige geweldige strips zijn die op een bepaald moment uitkomen. Sterker nog, zo vaak als niet, zuigen ze de lucht uit de kamer voor minder bekende boeken.
Door de jaren heen zijn er een aantal fantastische strips geweest die vanwege de concurrentie nooit de kans hebben gekregen om groots te worden. Hoewel ze niet allemaal mislukkingen zijn, zijn ze zeker lang niet zo groot als ze verdienden te zijn.
10 Laat het aan het toeval over dat de eerste borstel van de afbeelding volwassen was
Jaren 90 Image was niet de prestigieuze uitgever die het nu is. Het stond bekend als de plek waar de grootste artiesten in de industrie werkten, en hoewel de boeken er geweldig uitzagen, was het schrijven niet altijd de beste. Dit is de omgeving die schrijver James Robinson en kunstenaar Paul Smith's Laat het aan het toeval over debuteerde in. Het verhaal volgde Chance Falconer en haar huisdierendraak, St. George.
Laat het aan het toeval over was niet het typische Image-tarief van die tijd. Een paranormale serie toen Image helemaal over superhelden ging, het had een respectabele run en was een kritische favoriet, maar het was niet de blockbuster die het had moeten zijn. Het boek probeerde in 2002 een comeback te maken, maar daar kwam niets van terecht.
kokos porter maui brouwen
9 Wildstar betrapt nooit zoals andere beeldboeken
Al Gordon en Jerry Ordway waren lange tijd artiesten in de stripindustrie en leverden jarenlang kwaliteitswerk voor DC. Ze brachten hun expertise naar Image with wilde ster . Wildstar kreeg zijn symbiotische superpak van zijn toekomstige zelf en zat vast in een tijdlus, een die altijd eindigde met de slavernij van de aarde.
De eerste miniserie deed het goed, en er werd een lopende serie uitgebracht die maar drie nummers duurde. Dit is weer een geval van Image-fans die niet echt in het boek zijn en de algemene overvloed aan superheldentitels van het midden van de jaren 90 die een aantal echt geweldige titels begraaft. wilde ster falen is altijd een raadsel geweest, gezien het talent dat erbij betrokken was.
8 De rode ster was ambitieus
De rode ster, door schrijver/kunstenaar Christian Gossett, was een beeldboek dat in 2001 in première ging. Het boek was in feite een alternatieve kijk op de Sovjet-Unie, gericht op een fictief communistisch land genaamd 'Lands of The Red Star' dat geavanceerde technologie en magie combineerde. Het boek ging door verschillende delen, die allemaal de geschiedenissen en oorlogen van het land beschrijven.
alcoholgehalte alpha king
De rode ster stond altijd aan de vooravond van grootsheid, met behulp van ultramoderne 3D-beelden. Het was een optie voor videogames en films, maar het boek zelf sloeg nooit echt aan. De vroege jaren '00 hadden zoveel andere keuzes voor lezers dat De rode ster nooit de kans gehad om zo groot te worden als het verdiende te zijn.
7 De Maxx was te surrealistisch voor beeldpubliek
Wanneer de meeste mensen denken aan schrijver/kunstenaar Sam Keith's de Maxx, ze denken aan de MTV tekenfilmserie . De strip, die gedurende het grootste deel van zijn serie mede werd geschreven door Bill Messner-Loebs (evenals Alan Moore voor één nummer), was echter een surrealistisch meesterwerk, wat een deel van het probleem was. Beeldlezers waren niet klaar voor het verhaal van een maatschappelijk werker die te maken kreeg met de misstanden uit haar verleden terwijl ze probeerde een dakloze man met waanideeën te helpen die misschien niet zo waanvoorstellingen heeft.
De Maxx wordt nu beschouwd als een cultklassieker, maar het kon gewoon niet blijven hangen in vergelijking met de grote naam Image-boeken, evenals de output van Marvel en DC. Als het vandaag werd uitgebracht, De Maxx zou vrijwel zeker een enorm succes worden. Maar zelfs met de cartoon had hij in de jaren '90 geen kans.
toont als een geest in de schaal
6 De terugverdientijd was een geweldig idee dat te snel debuteerde
Donny Cates is een grote pruik in de stripindustrie , maar dat was niet altijd zo. Nieuwere fans van de schrijver die die van hem en die van kunstenaar Geoff Shaw lezen oversteekplaats ontmoette een team van helden genaamd de Paybacks, een eerdere creatie van hen, samen met co-schrijver Eliot Rathal. De terugverdientijd volgde een team wiens hele taak was om ervoor te zorgen dat supermensen hun leningen terug betaalden.
Het is een leuk idee, maar er waren twee dingen tegen: het viel voor Cates en Shaw's God Land kreeg ieders aandacht en het eerste nummer kwam uit in september 2015, toen Marvel alle zuurstof opslokte door hun hele lijn opnieuw te lanceren tijdens het geheel nieuwe, geheel verschillende Marvel-tijdperk.
5 Een verre bodem is briljante sciencefiction die nooit zo groot is geworden als zou moeten
Er zijn een aantal briljante sci-fi-strips geweest , maar niet alle zijn het grote hits. Een verre bodem, van schrijver/kunstenaar Colleen Doran, is daar een mooi voorbeeld van. Doran combineerde sci-fi en Arthur-thema's en speelde al sinds haar twaalfde met het idee voor de strip. Het verhaal is een epos over meerdere generaties dat politiek, religie, genderidentiteit en nog veel meer raakt.
Doran geeft het boek al meer dan dertig jaar uit bij verschillende bedrijven. In de loop der jaren werd het voortdurend overschaduwd, hoewel het een cult-aanhang heeft die erbij zweert, en het wordt nog steeds gepubliceerd.
4 The Invisibles was al vroeg op het hakblok en steeg nooit naar de hoogten die het had moeten zijn
De onzichtbaren is een cultklassieker en beschouwde schrijver Grant Morrison's opus. In tegenstelling tot veel van hun werk was het echter nooit een blockbuster. Morrison werkte de hele tijd samen met briljante artiesten als Steve Yeowell, Jill Thompson, Steve Parkhouse, Phil Jimenez en Chris Weston. De onzichtbaren ' rennen bij Vertigo. Het boek debuteerde echter in 1994, toen De zandman was koning van de afdruk.
Het boek leed onder een lage verkoop en kon annulering nauwelijks voorkomen. Zelfs nadat De zandman eindigde, De onzichtbaren nooit naar de eerste plaats bij Vertigo gestegen, met Prediker en lichte blazer het verslaan in de verkoop. Het boek heeft een toegewijde aanhang onder Morrison-diehards, maar het kon zijn concurrentie niet verslaan.
3 The Nightly News kreeg nooit de verkoop die het verdiende
Jonathan Hickman is tegenwoordig een favoriet bij de fans, met fans die speculeren over wat hij hierna gaat doen . Hij bouwde zijn fandom echter op in het midden van de late jaren '00 met enkele stellaire Image-miniseries. Het nachtelijke nieuws is gemakkelijk de meest briljante van hen. Met behulp van infographics over de nieuwsindustrie vertelt Hickman het verhaal van The Voice, een geheim genootschap dat zich toelegt op het vertellen van de 'waarheid' aan het Amerikaanse volk.
zeven hoofdzonden van de sterkste tot de zwakste
Het nachtelijke nieuws is een geweldige strip, maar het kwam uit op een moment dat er een game in de stad was bij Image, en het overschaduwde al het andere bij de uitgever: De levende doden. Hoewel de juiste mensen het boek uit 2006 te zien kregen, zegt het feit dat het destijds geen enorme hit was veel.
twee Fonogram viel weg voordat de beeldrenaissance begon
fonogram, door schrijver Kieron Gillen en kunstenaar Jamie McKelvie, volgt de avonturen van Britse phonomancers, een soort goochelaar die muziek gebruikt om hun spreuken te creëren. Meer dan drie delen volgde het een draaiende cast van Londense phonomancers terwijl ze te maken hadden met de zonden van het verleden, nostalgie en meer . Het hielp om Gillen en McKelvie op te merken, maar het leed aan dezelfde dingen die... Het nachtelijke nieuws deed.
fonogram viel in 2007, dus het was een van de vele boeken die genegeerd werden voor De levende doden. Het verkocht goed genoeg om in de loop der jaren door te gaan voor de volgende twee delen, maar het kwam vóór de grote Image-renaissance van de jaren '10, hoewel Gillen en McKelvie erin slaagden het in De goddelozen + het goddelijke.
1 De Skrull Kill Krew is een vreemde mislukking
Als de meeste mensen denken aan Grant Morrisons tijd bij Marvel, ze denken aan hun run in 2000-2004 bij het bedrijf . Morrison probeerde echter veel eerder hun geluk bij Marvel, samen met hun protégé en toekomstige superster Mark Millar en kunstenaar Steve Yeowell. De Skrull Kill-crew speelde een groep mensen die hamburgervlees aten gemaakt van de drie Skrulls die in koeien werden veranderd Fantastische vier #2.
samuel adams pompoen patch
Dit spoort hen aan om op jacht te gaan naar de gedaanteverwisselaars. De Skrull Kill-crew kwam uit in 1995, toen Marvel meer ging over het pushen van de X-Men en Spider-Man dan over een C-lijstboek van DC-jongens. Tussen dit en Azteekse bij DC, is het raar dat Morrison en Millar twee briljante maar genegeerde samenwerkingen hebben.
