Anime was vroeger niet zo groot in het Westen als nu. Vroeger in de jaren '90 moesten kinderen anime kijken in de kleine uurtjes van de ochtend, maanden of jaren nadat ze in Japan waren uitgezonden. Maar na de introductie van zo'n Dragon Ball Z , de industrie voor altijd veranderd. Deze serie, gemaakt door Akira Toriyama, heeft na de release duizenden manga's of anime beïnvloed, van Een stuk naar Naruto . Persoonlijk was het een groot deel van onze jeugd, maar als we er nu op terugkijken, heeft het heel veel geweldige ideeën en vreselijke problemen, waardoor onze algemene mening behoorlijk gemengd is. Toch zijn we hier om te praten over wat precies het meest invloedrijk was.
10Anime zou echt populair kunnen zijn bij het westerse publiek
Zoals we in de intro al zeiden, anime was moeilijk om naar te kijken als kind uit de jaren 90. We moesten VHS-banden van geïmporteerde shows doorgeven, omgaan met kijken Mighty Morphing Power Rangers alleen, of wacht tot een animatienetwerk besloot dat een van de meer populaire anime hun tijdslot om 3 uur 's nachts waard was. Dat wil zeggen, totdat Toonami langskwam en iets anders probeerde. En gelukkig voor hen, Dragon Ball Z hielpen hun enorme risico vruchten af te werpen. Daarna was het gewoon een sneeuwbalrol met anime totdat we kwamen zoals de dingen vandaag zijn.
9Transformatiesequenties en het denkproces erachter
Ah, de transformatievolgorde. Het is nu zo ingeburgerd dat we een beetje zijn vergeten waar het vandaan kwam. Dragon Ball Z heeft er veel, en ze verschillen afhankelijk van wie er doorheen gaat. Als het een slechterik is zoals Freiza of Buu, maakt de transformatie ze meestal monsterlijker en minder gezond. Als iets dat ze altijd konden doen, maar ervoor kozen om het niet te doen. Maar als het een held is, komt de transformatie van binnenuit en symboliseert het hun eigen persoonlijke groei. Ze ontsluiten het door pure vastberadenheid. En het wordt nog steeds gebruikt met dingen als Naruto's Sage Mode, Luffy's Pound Man of Gon's Muscle-vorm. Eerlijk gezegd hopen we dat al deze nieuwere Shonen-series hetzelfde krijgen behandeling van videogames die Dragon Ball Z krijgt , Een stuk is de enige serie die zelfs maar in de buurt komt.
8Vermogensniveaus, voedingssystemen en Ki
En nu we het toch over die andere grote Shonen-series hebben, nog iets dat ze allemaal gemeen hebben dankzij DBZ is hun energiesysteem. Nen, Devil Fruits, Chakra, Quirks, noem maar op, het begint allemaal met Ki. Drakenbal meet zijn kracht met Ki in de vorm van vermogensniveaus, of dat is tenminste wat het zegt dat het doet.
Maar dat ging regelrecht uit het raam en het plafond van de macht werd steeds hoger. Oké, het is zeker niet perfect, maar dat is waarom systemen zoals systems HxH's Nen zijn zo geweldig, omdat het is gebouwd met Ki als basis en het niet alleen heeft gekopieerd.
7De tegenpool antagonistische rivaal
Eerlijk gezegd is Vegeta misschien nog steeds de beste. Elke serie heeft zijn eigen Vegeta nodig. Kom op? Een schurkachtige schurk die langzaam naar de kant van het goede draait? Het is gewoon zo'n gemakkelijke emotionele aantrekkingskracht voor het publiek. Zuko van Avatar: TLAB (sssh it's anime) is het beste voorbeeld dat we kunnen bedenken dat zelfs maar in de buurt komt. Maar personages zoals Killua uit HxH , Yuno uit zwarte klaver , Sasuke uit Naruto , en natuurlijk Bakugo uit Mijn Held Academia proberen allemaal dezelfde karaktereigenschap op te roepen. Ze zijn misschien niet allemaal begonnen als schurken zoals de Prins van Saiyans, maar je kunt er zeker van zijn dat al deze auteurs naar hem keken bij het ontwerpen van deze personages.
6De Happy-Go-Lucky One-Track Mind Protag
Maar dat is niet alles, Goku zelf is ook een enorme referentie voor anime protags! Hoewel we eerlijk gezegd niet zeker weten waarom. De man is een vreselijke vader en een behoorlijk egoïstische held. Toch is zijn vrolijke airhead-karakter besmettelijk en lijkt het altijd goed te doen met mangalezers, ook al was dat soms een product van slechte aanpassing.
En er is gewoon iets charmants aan een personage met een eenzijdige geest voor hun eigen soort gerechtigheid. One Piece's Monkey D. Luffy is de beste vergelijking, want hij is eigenlijk gewoon piraat Goku, maar er zijn honderden andere MC's die zijn beïnvloed door deze Super Saiyan.
5De schaal van vernietiging en de schurken erachter
Voordat Dragon Ball Z , we kunnen geen andere anime bedenken die op zo'n constante basis dezelfde omvang van vernietiging had. Bij elk gevecht in de serie voelde het alsof de planeet of de omgeving het nauwelijks bij elkaar hield onder het gewicht van de aanvallen van de Z-fighters. Het was iets dat de kijkers een ander niveau van spanning gaf, omdat ze niet wisten of dit gevecht het laatste zou zijn dat de planeet zag. En het was ook de eerste keer dat we ons kunnen herinneren hoe personages vechten tegen schurken die slecht waren op de schaal van genocide op de planeet. Voor nu waren het meestal gewoon komisch goedkope schurken of klootzakken, geen galactische tirannen.
4Trainen bovenop training bovenop meer training
God, we houden ervan om montages te trainen, daarom Hajime No Ippo is onze favoriete show en de Rotsachtig films zijn zulke klassiekers. Mensen houden ervan om te zien hoe een personage zijn vaardigheden ontwikkelt in een beknopt formaat, het is gewoon logisch. Het trekt aan dat touwtje in je hersenen dat zegt dat je getuige bent van groei. En, Dragon Ball Z introduceerde die spanning in het Shonen-genre. Als je ziet hoe Vegeta alles wat hij heeft in training stopt onder kunstmatig versterkte zwaartekracht, wil je op zijn minst een paar push-ups doen of zoiets.
3Geen Monsters Van De Week Meer
Zoals we eerder vermeldden, hadden de meeste kinderen uit de jaren 90 alleen Power Rangers om naar iets te kijken dat zelfs maar enigszins in de buurt komt van anime, behalve DBZ in de begindagen van anime . En daarin zat altijd wat we een 'Monster van de week' noemen. Kortom, om het toegankelijk te maken voor kinderen die elke aflevering op elk moment bekijken, zouden monsters worden geïntroduceerd, verkend en verslagen in de tijdspanne van de aflevering van meer dan 20 minuten.
Dan, volgende week, komt er een nieuwe schurk binnen. DBZ veranderde dat met op schurken gerichte bogen die meer dan 30 afleveringen aan slechts één schurk besteedden. En het heeft tot op de dag van vandaag een groot deel van het formaat gevormd dat Shonen Jump-manga gebruikt.
tweeLatent potentieel, zelfs voor de nevenpersonages
Nu hebben we echt een appeltje te schillen met hoe Dragon Ball Z behandelt uiteindelijk de rest van de Z-jagers, maar in het begin waren het allemaal respectabele krijgers, zelfs Yamcha terug in de OG Drakenbal . Elk had zijn eigen gimmicks, doelen en vechtstijl die van pas kwamen, afhankelijk van de tegenstander. DBZ gaf ons echt een cast van personages met oneindig latent potentieel, zoals blijkt uit de Grand Elder Guru die zowel Krillin als Gohan's ontgrendelde tijdens de Frieza-boog. Het was zo leuk omdat dit betekende dat de groep vechters een cast kon zijn in plaats van één held die alles oplost. En nogmaals, dit was voordat het pad van 'laat Goku het repareren' begon.
1De kracht van een geweldige anime-schreeuw
We hebben veel aspecten van Dragon Ball Z . We hebben het gehad over de verhaalstructuur, de manier waarop de personages worden behandeld, hoe gevechten werken en meer. Maar tussen al die dingen is er een die boven de rest uitsteekt als het belangrijkste DBZ leerde toekomstige generaties anime. Als je een held wilt zijn, moet je weten hoe je moet schreeuwen. Goku, Vegeta, Piccolo, Gohan en de rest weten hoe ze moeten schreeuwen. Iets met schreeuwen om je volledige potentieel op te roepen, wekt gewoon iets diep in ons op. Luffy doet het, Naruto doet het, Ichigo doet het, Midoriya doet het, zelfs de volkomen normale volleybalstudenten in Haikyu doe het na een grote piek. De schreeuw is alles.
fuzzy baby eendjes bier
