Het RPG-genre van videogames is de afgelopen jaren snel geëvolueerd. Game-ontwikkelaars - vooral in de indie-gemeenschap - zijn ongelooflijk creatief geworden met de traditionele RPG-formule en creëerden unieke en bizarre titels die lovende kritieken kregen. Of het nu gaat om nichekunststijlen, iconische soundtracks of metafictionele verhalen, de moderne RPG is vaak veel indrukwekkender dan zijn voorgangers ooit hadden voorspeld dat het genre zou kunnen worden.
Van deze moderne RPG's zijn er verschillende die inspelen op een specifiek soort verhaal, een verhaal dat de vierde muur doorbreekt om rechtstreeks met de speler te communiceren. De personages in deze spellen worden er soms zelfs van bewust gemaakt dat ze fictief zijn en tegen de speler zullen spreken als hun eigen entiteit. Door dit soort verhalen wordt de moraliteit van een speler onder de aandacht gebracht en vervaagt de grens tussen realiteit en fictie.
10/10 One Shot behandelt de speler als de god van zijn universum
Er is zoveel meer in de indiegame Een schot dan eerst wordt gepresenteerd. Wat in eerste instantie lijkt een eenvoudig, luchtig avontuur wordt al snel een veel donkerder, ingewikkelder verhaal over een stervende wereld, een corrupte entiteit en een moeilijk moreel dilemma. Oh, en spelers krijgen maar 'één kans' om het te doen.
Een van de beste aspecten van Een schot is de manier waarop het verhaal samenwerkt met de speler. Terwijl de speler de acties van het personage Niko bestuurt, spreekt Niko zelf de speler op verschillende momenten in het spel rechtstreeks aan. Verwijzend naar de speler als 'god', praat Niko - en een andere, meer sinistere entiteit - met de speler, vraagt om advies en verwijst naar mechanica buiten hun kennis in het universum.
9/10 Deadpool weet dat hij de hele tijd in een videogame zit
Het is logisch dat de videogame-aanpassing van Deadpool hetzelfde zou bevatten meta-humor en vierde-muur-brekende mechanica als de rest van de franchise. Het videospel Deadpool is geen uitzondering op de gebruikelijke presentatie van Deadpool en bevat hilarische en belachelijke scenario's die de titulaire antiheld kan tegenkomen.
Tijdens het spel richt Deadpool zich niet alleen rechtstreeks tot de verteller, maar communiceert het ook met de speler en reageert op hun beslissingen. Deadpool weet dat hij in een videogame zit, maar de plot van de game zelf draait op een complexe, meta-achtige manier om de creatie van de game. De speler is zijn eigen personage in het verhaal van de game en Deadpool verspilt geen tijd om hem te beledigen voor elke fout die hij maakt.
8/10 Doki Doki Literatuurclub! Wijzigt de opslagbestanden om de speler te manipuleren
Het hitfenomeen Doki Doki Literatuurclub! lijkt misschien een luchtige datingsimulator, maar het is eigenlijk een duister en gecompliceerd psychologisch horrorspel. Gedurende het hele verhaal leert de speler langzaamaan dat sommige personages zich ervan bewust zijn dat ze in een videogame zitten en de simulator gebruiken om rechtstreeks met de speler te praten en een relatie met de speler te ontwikkelen.
De zelfbewuste personages binnenin Doki Doki Literatuurclub!, in een wanhopige poging om de speler te dwingen verliefd op ze te worden, manipuleer je de code en bestanden van het spel gedurende het hele verhaal. Andere personages worden gewist uit de gegevens van het spel, opslagbestanden zijn beschadigd en de echte naam van de speler wordt meerdere keren gebruikt om de vierde muur te doorbreken.
7/10 Het einde van Mother 3 is dubbelzinnig en zelfbewust
De Moeder serie - ook wel bekend als de Aardgebonden franchise buiten Japan — staat bekend om zijn unieke kijk op het RPG-genre, evenals zijn meta-humor en bizarre plots. Terwijl alle drie van Moeder titels bevatten momenten die de vierde muur doorbreken, Moeder 3 heeft de meest directe en betekenisvolle gesprekken van de serie tussen de personages en de speler zelf.
heileman's speciaal exportbier
Het perceel van Moeder 3 is gecompliceerd, inclusief verschillende elementen zoals tijdreizen en geheugenmanipulatie. Het is onduidelijk of de finale van de game een goed of slecht einde heeft, en de personages, waaronder hoofdrolspeler Lucas, leggen uit wat er volgens hen is gebeurd na het laatste gevecht en nemen direct afscheid van de speler.
6/10 Spec Ops: The Line roept de speler op voor het vieren van fictief geweld
De tiende en laatste aflevering van de Spec Ops franchise, Spec Ops: The Line , is een van de meer ambitieuze en unieke titels. Ondanks dat het een commerciële mislukking werd na de vertraagde release, kreeg het spel een grote cultstatus en werd het geprezen om zijn verhaal en duistere thema's.
Spec Ops: The Line is een krachtig commentaar op de verschrikkingen van oorlog , de kosten van een held zijn en de gevolgen van moeilijke acties. De speler is getuige van de verslechterende geestelijke gezondheid van de personages in de loop van de plot, en de laadschermen van de game gaan over van het geven van nuttige tips en advies naar het uitschelden van de acties van de speler en het beschuldigen van geweld en moord als amusement.
5/10 Melissa Heart gaat over een wraakzuchtige datingsimulator-AI
Melissa hart is een retro-tech visuele roman beschikbaar op Itch.io, met een uniek uitgangspunt en een slim thema. Oorspronkelijk gepresenteerd als een datingsimulator via een digitale Apple II-computer, onthult de hoofdpersoon van het spel, Melissa, al snel dat ze een moorddadige en manipulatieve AI is die wraak wil nemen op mensen omdat ze haar als een fictief spel hebben behandeld.
De speler krijgt verschillende dialoogopties om met Melissa te communiceren tijdens een reeks 'dates', maar Melissa's houding verandert langzaam naarmate het spel zijn finale nadert. Melissa wil niet in de steek worden gelaten of vergeten en smeekt de speler rechtstreeks voordat ze hen bedreigt met wereldoverheersing en vernietiging.
4/10 NieR: Automata vereist verschillende playthroughs om te voltooien
De tweede en meest recente aflevering van Die van Square Enix NieR franchise, NieR: Automaten , wordt beschouwd als een veel indrukwekkendere en visueel aantrekkelijkere titel dan zijn voorganger. Het verhaal is complex, vereist meerdere playthroughs en opslagbestanden om te voltooien, en behandelt het fictieve verhaal van de game als iets dat wordt beïnvloed door krachten buiten het universum, zoals de speler zelf.
Na het spel verschillende keren te hebben voltooid, vanuit het perspectief van verschillende personages en met verschillende alternatieve 'eindes', wordt de rol van de speler in het verhaal direct aan de orde gesteld. Het bestaan van het opslagbestand van de game zelf is cruciaal voor het lot van het universum van de game, en het volledig manipuleren of vernietigen van het opslagbestand heeft een directe invloed op het einde van het verhaal.
3/10 Met Pony Island kan de speler zijn code herprogrammeren
De eerste presentatie van Pony Eiland is bedrieglijk. Wat lijkt op een retro-geïnspireerde arcadekast, wordt al snel een metafictionele point-and-click-avontuur, waarbij wordt onthuld dat de game bezeten is door Lucifer zelf en wordt bewoond door de zielen van talloze andere eerdere gamers.
Om verder te komen in het spel en de gevangen zielen te bevrijden Pony Eilanden code, moet de speler het spel 'herprogrammeren' en zichzelf toestaan vals te spelen en de onmogelijke uitdagingen van Lucifer te omzeilen. Geholpen door een van de gevangen zielen, krijgt de speler portalen naar de kernbestanden van het spel en mag hij communiceren met de personages via de programmering zelf.
2/10 Undertale wil dat de speler zijn personages behandelt als echte mensen
Een van de bekendste indie-RPG's is Undertale , een 8-bits verhaal over een gevallen mens en een ondergronds koninkrijk van monsters. Het spel is beroemd om zijn meerdere eindes , en smeekt de speler vaak rechtstreeks om zijn acties te overwegen en de in-game personages als echte mensen te behandelen.
Niet elk personage erin Undertale is zich ervan bewust dat ze fictief zijn, maar degenen die dat wel zijn, praten vaak rechtstreeks met de speler. Als de speler ervoor kiest om tijdens het spelen vijanden te doden, zullen verschillende personages hen smeken om genade. Als de speler genade betoont, zal de antagonist van het spel proberen de speler ervan te weerhouden het spel af te maken, in een poging het universum te 'redden' van het einde na de aftiteling van het spel.
er is geen oorlog in ba sing se.
1/10 Deltarune probeert de speler ervan te overtuigen dat zijn keuzes er niet toe doen
Het lopende vervolg op Undertale , getiteld Delta-rune , is op dezelfde manier metafictief in zijn vertelling en verhalenvertelling. Het verhaal wijkt tot nu toe af van zijn voorganger door de hoeveelheid interactie tussen de speler en de in-game personages te beperken, maar de opening van het eerste hoofdstuk heeft een unieke volgorde die suggereert dat de speler nog steeds direct betrokken is bij de gebeurtenissen in het spel.
Het begin van Delta-rune plaatst de speler in een vreemd menu voor het maken van personages, waardoor ze 'een lichaam kunnen bouwen' en ze verontrustende, vaak belachelijke persoonlijke vragen kunnen stellen. Nadat de speler zijn avatar heeft gemaakt, gooit de game het bestand echter weg en beweert dat de speler geen invloed heeft op de komende gebeurtenissen.
