Als je in de jaren tachtig bent opgegroeid, heb je waarschijnlijk dierbare, vage herinneringen aan de wankel geanimeerde en uitbundig ingesproken tekenfilms van die tijd. Sommige waren ongelooflijk vermakelijk, sommige waren ongelooflijk verschrikkelijk, en velen, van He-Man en de meesters van het universum naar De zorg beren , dingen die achteraf gezien veel te donker en onnodig verontrustend waren voor hun jonge doelgroep. In feite was de 'Children's Television Act' van de FCC - uitgevaardigd in 1990 - een direct antwoord op de bezorgdheid van ouders over cartoongeweld (evenals de commercialisering van hersenspoeling). Maar misschien schadelijker waren shows uit die tijd die ook terloops racistische of seksistische personages of thema's in bepaalde afleveringen.
VERWANT: 15 keer vielen de censors in slaap tijdens tekenfilms
Dit wil niet zeggen dat al deze shows als geheel problematisch waren (hoewel sommige dat zeker waren), maar alle op deze lijst bevatten minstens een of twee afleveringen waarvan je geschokt zult zijn dat ze het hebben uitgezonden. Pacts met demonen en stand-ins voor de duivel kwamen ook verrassend vaak voor, waarschijnlijk ingegeven door de 'satanische paniek' van de jaren '80 en vroege jaren '90 die werd aangewakkerd door de associatie van gevallen van kindermishandeling en moord met satanisme. Als je je hele kennis van het decennium zou baseren op de geanimeerde media, zou je denken dat kinderen net zoveel gevaar liepen te worden ontvoerd door een bloeddrinkende geitencultus als dat ze drugs kregen aangeboden door een man in een busje. Hier zijn enkele van de ergste dingen in tekenfilms uit de jaren 80 waar je tegenwoordig niet mee wegkomt.
vijftienDE TRANSFORMATOREN
De eerste Transformatoren serie liep van 1984 tot '87 en - samen met de eerste film - vestigde de franchise als een juggernaut van kindermedia. Hoewel geliefd, zijn er veel twijfelachtig dingen daaruit die bewijzen dat Michael Bay verre van het eerste verdeeldheid zaaide dat het merk overkwam. In 'Sea Change' van seizoen twee verandert Seaspray op onverklaarbare wijze in robo-Aquaman nadat hij is gevallen voor een zeemeermin met behulp van een magisch zwembad.
Niets verontrustends of storends voor ouders hier - het is gewoon veel te dom om vandaag in een iteratie van de franchise te komen. Wat Vast en zeker ook nu niet zou doorbreken (en toen niet zou moeten) was de frequente racistische stereotypering van Arabische schurken in de show, van wie er één regeerde over 'De Socialistische Democratische Federatieve Republiek CARBOMBya'. De Libanese stemacteur Casey Kasem verliet de show eigenlijk uit protest.
14DE SMURFEN
In 1989 werd de immens populaire Smurfen serie eindigde de serie van meer dan 250 afleveringen van charmante smurfinness... en een gruwelijke kerstspecial uit het tweede seizoen. De aflevering bevat een antagonist die bekend staat als 'The Christmas Stranger' (wat al klinkt als de naam van een Holiday-horrorfilm), die door Gargamel twee verweesde, dakloze kinderen wordt verkocht. Kinderslavernij? Waarom niet!
De man gebruikt de kinderen vervolgens in een vurig satanisch ogend ritueel waarvan hij hoopt dat het een poort opent naar hun 'laatste reis'. De duivel in vermomming? Zeker! Gelukkig komen de Smurfen opdagen en zingen tegen hem totdat hij verdwijnt, schreeuwend van de pijn. Achteraf gezien is de show ook algemeen bekritiseerd vanwege de antisemitische karakterisering van Gargamel, terwijl de genderstereotypering van het symbolische vrouwelijke personage naam gaf aan een erkende seksistische trope: 'The Smurfin Principle'.
13HE-MAN EN DE MEESTERS VAN HET HEELAL
He-Man is een van de best herinnerde tekenfilms van de jaren '80, maar zonder de show in je volwassen jaren opnieuw te bezoeken, bereikte de nauwelijks verborgen homo-erotiek van de wereld van Eternia waarschijnlijk je onderbewustzijn als kind. In 'Quest For He-Man' wordt de titulaire held getransporteerd naar de planeet 'Trannis' via een regenboogportaal waar hij de lispelende, roze konijnenheerser, Plunder The Spoiler, confronteert.
Als dat nog niet duidelijk genoeg voor je was, wat dacht je dan van 'Fisto's Forest?' In deze aflevering wordt een brute man met een gigantische, gepantserde hand, creatief genaamd Fisto (laat die erin bezinken...) betrapt op het lastigvallen van jonge Elfenjongens door witte, plakkerige banden op hen te schieten. Hoewel deze naïviteit uit de jaren 80 nu objectief hilarisch is, is het moeilijk voor te stellen dat het tegenwoordig niet de wenkbrauwen van netwerkmanagers zou doen fronsen.
12DONDER KATTEN
Als je ooit hebt gekeken He-Man en dacht, 'Hmm, niet slecht - maar heeft meer katten nodig ,' dan Donder katten was de show voor jou. Het is niet verwonderlijk voor een serie over katachtige humanoïde aliens met magische zwaarden en ruimteschepen, het is gevuld met tal van rare, verknoeide momenten. PSA's van Lion-O over de gevaren van alcoholgebruik door minderjarigen werden uitgezonden naast afleveringen als 'The Garden of Delights', dat manier hun onderwijstaak tegen drugs overschreden.
In de aflevering vermomt Mumm-Ra zichzelf als een griezelige, baby, plantenfee om Tygra verslaafd te maken aan een geestverruimende vrucht, waardoor hij hallucineert over vliegen en vervolgens naar zijn dood stort. Als slaaf van de vrucht stemt hij er nog steeds mee in om zich tegen zijn vrienden te keren en Mumm-Ra het Zwaard van Omens te brengen. Over het algemeen waren de Thundercats ook veel naakt, wat even ongepast lijkt.
dubbele hond ipa calorieën
elfSCOOBY-DOO EN SCRAPPY-DOO
Deze kortstondige spin-off-serie die liep tussen 1979-80 is opmerkelijk in Scooby Doo geschiedenis voor een ongelooflijk onthullende aflevering over het duistere oorsprongsverhaal van Scrappy-Doo. In 'Scrappy's Birthday' herinnert Shaggy zich de dag waarop de honden-antichrist werd geboren (een gebeurtenis die Shaggy eigenlijk bewusteloos was.) Slechts enkele minuten oud, verspilt de puppy geen tijd aan het aanvallen van de dokter, een daad die hem zijn naam van zijn moeder, Ruby-Roo.
Hij gaat dan op een gewelddadige razernij door het ziekenhuis, met inbegrip van het slaan van een rammelaar in het gezicht van een vriendelijke ordelijke poging om hem te paaien. De beloning van de 'heldhaftige' sidekick voor dit alles is om met zijn oom en zijn stonermaatje op mysteriejacht te mogen gaan, waarmee hij een leven van psychotische woede bevestigt. Hoewel het Hanna-Barbera tientallen jaren heeft gekost om het te realiseren, heeft Scrappy-Doo: altijd een geheime schurk geweest.
10MIJN KLEINE PONY
Mijn kleine pony is een franchise die niet bang is voor heruitvinding. De originele toyline bestond uit 10'-pony's met borstelbare manen die er niet veel anders uitzagen dan een gewoon paard. Toen ze ze eenmaal hadden verkleind en de vrouwelijkheid op 11 hadden gezet, hielpen de gekoppelde geanimeerde media hen om hen te hernoemen als wezens van magie, zoetheid en vriendschap. Of tenminste, dat was het idee.
De tv-special uit 1984 -- de allereerste Mijn kleine pony cartoon -- stelde de wereld voor aan een groep schattige, magische paarden die in hoefbevende angst leefden om tot slaaf te worden gemaakt door een gigantische, satanische centaur genaamd Tirek en gedwongen om zijn 'Chariot of Darkness' te trekken. Objectief gezien kan dit een paar coole punten opleveren in niet- MLP ogen van fans, maar lijkt zelfs nu veel te tonaal voor de franchise.
9BEVERLY HILLS TEENS
Voordat 90210 , er was Beverly Hills tieners , een show die de levens van verwende rijke kinderen die in de jaren '80 op het beruchte adres woonden, verheerlijkte en belachelijk overdreven. De hoofdpersonen werden dingen als Larke Tanner en Bianca Dupree genoemd en het weliswaar pakkende themalied nodigde kijkers uit om 'hun fantasieën te laten leven'. In de aflevering 'Robot Romance' blijkt dat een van deze 'fantasieën' blijkbaar de exacte plot is van Rare wetenschap .
Chester, de computernerd van de bende, is verbitterd dat hij geen date heeft voor de Spring Fling-dans. Dus het seksueel gefrustreerde tienergenie bouwt zichzelf op wat in wezen een robot-seksslaaf is. Hij programmeert haar zelfs voor 'maximale toewijding'. Deze ethisch twijfelachtige verwaandheid zou voorbehouden moeten zijn aan de films en sci-fi dystopieën van John Hughes, niet aan het amusement voor kinderen op zaterdagochtend.
8RUDE HOND EN DE DWEEBS
Deze show is een van de minst goed onthouden tekenfilms van de hele jaren '80 - en met een goede reden. Stel je voor dat Poochie uit The Simpsons had zijn eigen tv-show buiten Simpsons continuïteit, reed in een roze cadillac in plaats van op een skateboard, en had een dik, Brooklyn-achtig accent en dat is in wezen wie Rude Dog is. Niet alleen was de show verwarrend en slecht geanimeerd, maar kreten als 'slam yer eyeballs against dis' maakten je niet bepaald geliefd bij de 'held'.
Over Rude Dog gesproken, hoewel het archetype 'cool bad boy' duidelijk aantrekkelijk is, is het verheerlijken van feitelijke grofheid een rare zet voor een show die op kinderen is gericht. Niet alleen dat, maar Rude Dog's gedwongen uitschelden van zijn bende ongelukkige 'dweebs' zou de grens tussen vriendelijk geklets en regelrechte pesterijen van je vrienden doen vervagen, veel verder dan het comfort voor ouders tegenwoordig.
7FOOFUR
Het uitgangspunt van deze show is zo somber dat je er versteld van zult staan dat het ooit in de lucht was en gericht op kinderen. Geïnspireerd door Disney's Aristokatten , het gaat over een hond die het landhuis van zijn overleden baas erft, het openstelt als een tehuis voor zwerfdieren en vervolgens moet leven onder de constante dreiging van uitzetting door de hebzuchtige advocaat Mr. Escrow ( Escrow , snap je?). Bijna elke aflevering was gericht op schrijnend ongepaste thema's als armoede, dakloosheid en klassenstrijd, verpakt in schattige, dierlijke vorm.
In een van die afleveringen genaamd 'A Moving Experience', proberen de honden te voorkomen dat meneer Escrow het landhuis wegsleept wanneer een dakloze, zwangere hond genaamd Irma voor hun deur verschijnt. Dit veroorzaakt verdeeldheid binnen de groep over de vraag of ze het zich kunnen veroorloven om meer monden te voeden, terwijl Irma misschien moet bevallen in een huis dat op het punt staat gevaarlijk instabiel te worden.
6POOT POTEN
Naast het feit dat hij Scrappy-Doo zijn eigen show gaf (en in de eerste plaats ook Scrappy-Doo uitvond), was een van Hanna-Barbera's andere grote fouten Paw Paws . Het werd in 1985 voor één seizoen uitgezonden en er wordt op teruggekeken als een van de meest expliciet racistische tekenfilmseries ooit gemaakt. Bedacht als een show in de vorm van De Smurfen , het bracht in feite elk schadelijk stereotype over inheemse Amerikanen tot een dorp met schattige beren.
Het dorp werd geregeerd door prinses Paw Paw die op een vliegend paard reed en een 'mystieke maansteen' bezat die ze gebruikte tegen de verschoppeling van de antagonist, Dark Paw. Hoewel de Indiaanse cultuur de meest doorslaggevende invloed was, was de show eigenlijk een hele gênante collage van onwetendheid over wereldwijde stamculturen, met iglo's en wigwams die samen werden gegooid in één grote problematische smeltkroes.
5CHIP 'N' DALE: REDDING RANGERS
Stel je voor dat Indiana Jones en Thomas Magnum in eekhoorns werden veranderd en besloten een detectivebureau op te richten in New York. Dat is wat Chip 'n' Dale: Rescue Rangers is in een notendop. Samen met Darkwing Eend en De Dagobert Duck-serie 'Ducktales , hielp de show Disney eind jaren '80 en begin jaren '90 door te breken op de markt voor tv-animaties, nadat het commerciële succes na de dood van Walt Disney instortte.
Hoewel de show rijp is voor een heropleving, is er één smet uit de oorspronkelijke uitvoering die Disney liever zou vergeten. Of liever, twee onvolkomenheden. In het tweede deel van 'Rangers To The Rescue' ontmoeten Chip en Dale dubbele antagonisten, 'The Siamese Twin Gang', die met hun gebroken Engels, scheve ogen en kostuums beledigende Oost-Aziatische stereotypen zijn. Ze hebben zelfs een illegaal casino en een wasserette.
4G.I JOE: EEN AMERIKAANSE HELD
De Joes zijn sinds 1983 in en uit de lucht, met de Amerikaanse held serie die liep tussen 1985 en '86 is de best herinnerde. Het is sinds 1996 niet meer in de lucht, en echt, een cartoon die eruitziet als één grote wervingsadvertentie voor het Amerikaanse leger dat zich een weg baant in wereldaangelegenheden, zou gewoon niet zo smakelijk zijn in het huidige politieke klimaat - vooral niet in een post- Team Amerika wereld.
Daarnaast maakten bepaalde afleveringen van de grotendeels onschuldige serie Cobra plotseling tot meesters van psychologische oorlogsvoering. In 'There's No Place Like Springfield' raakt arme Shipwreck onbewust gevangen in een gesimuleerde versie van de toekomst waarin hij een vrouw en kind heeft die hij zich niet herinnert. Later smelt iedereen om hem heen plotseling en proberen zijn vrouw en kind hem te vermoorden, hem dwingend hen te doden terwijl zijn 'huis' om hem heen afbrandt.
3JEM EN DE HOLOGRAMS
Jem en de hologrammen was een voor de hand liggende poging van Marvel en Hasbro om een vrouwelijk publiek te bereiken dat ze hun actiegerichte shows voelden, Transformatoren en G.I Joe, kwam niet tegemoet. Geanimeerd door Toei, leende het zwaar van een bepaald anime-subgenre - Magical Girls wiens krachten hen in staat stellen om van gewoon naar popster te gaan met slechts een draai en een pruikwissel.
Hoewel erg leuk, was de show meestal net zo flauw en tandeloos als de generieke, computergestuurde popmuziek die Jem en haar band spelen, wat het nog schokkender maakte toen Jem/Jerrica de seksueel expliciete tekst van 'Who Is He Kissing? ' in de aflevering 'Starbright, Part One: Falling Star'. 'Wie kust hij?' ze vraagt zich af over haar schoonheid Ken. 'Ligt het aan mij, of bedrijft hij de liefde met een fantasie?'
paulaner gist witbier
tweeDE INHUMANOIDEN
Lijkt op een post-nucleaire nachtmerrie van muterende mensen, oer-onderaardse monsters en body horror trauma waardig Het ding , Inhumanoïden was visueel indrukwekkend maar enorm traumatiserend voor het jonge publiek. Als ik het nu opnieuw bekijk, is de intensiteit van de meest verontrustende momenten helemaal niet verminderd. Dit is allemaal behoorlijk ongelooflijk, aangezien de show eigenlijk weer een andere Hasbro-speelgoedreclame was.
Alleen al de titel van de vijfdelige serie-opener 'The Evil That Lies Within' klinkt alsof het de naam is van een Metallica-nummer uit de jaren '80 of een vroege Sam Raimi-film. In deze afleveringen wordt een vrouwelijke wetenschapper op gruwelijke wijze getransformeerd in een kwijlend monster met een skelet door een Inhumanoid genaamd D. Compose. Een andere van de Inhumanoids rijst ook op uit de diepten van de aarde in een volgorde die lijkt op de apocalyptische komst van Cthulhu.
1DE ZORGBEREN
De Troetelbeertjes begon met uitzenden in 1985, en hoewel enorm populair onder zijn doelgroep, werd het bekritiseerd omdat het overdreven zoetsappig was. Met namen als het 'Kingdom of Caring' en 'Lotsa Heart' kun je zeker zien waar deze misselijkheid vandaan komt. Net als de rare trend met shows als De Troetelbeertjes , werd de zoetheid van de helden ongemakkelijk afgewisseld met overdreven zure schurken.
Dit is niet meer geïllustreerd dan in De Troetelbeertjes Film II , waarin de irrationele angst van het tijdperk voor satanische moordsekten zich manifesteerde in een verhaallijn waarin een klein meisje haar ziel verkocht aan een vormveranderende demon genaamd Dark Heart om beter te worden in sport. De Troetelbeertjes confronteren de demon, wat ertoe leidt dat Dark Heart het meisje per ongeluk vermoordt. De kijkers werden vervolgens getrakteerd op de beren die haar lijk vasthielden en smeekten om haar te helpen haar weer tot leven te brengen.
Welke tekenfilms uit de jaren 80 zouden volgens jou vandaag nooit meer vliegen? Laat het ons weten in de reacties!
