DC's Legends of Tomorrow en De flits lijken in sommige opzichten erg op elkaar. Ze zijn allebei Pijl spin-offs die een lichtere, minder broeierige kijk op het superheldengenre bieden. Maar als het erop aankomt een show te zijn, is dat in wezen ' Pijl Met More Silly Sci-Fi Hijinx,' draagt slechts één van deze Arrowverse-shows de kroon en het is DC's Legends of Tomorrow . Het tweede seizoen van DC's Legends of Tomorrow net ingepakt en ik mis het nu al. De flits vult simpelweg de leegte niet, ook al probeert het wanhopig om de laatste paar weken van het seizoen spannend te maken.
VERWANT: 15 redenen waarom de Arrowverse MOET eindigen... IN EEN CRISIS!
Als je een fan bent van superheldenshows, maar je kijkt niet DC's Legends of Tomorrow , je mist wat. Als je ernaar kijkt, maar je denkt De flits beter is, dan begrijp ik je niet. Aan het kijken DC's Legends of Tomorrow is een leukere, meer bevredigende tv-ervaring dan De flits elke dag. En ik kan het bewijzen. Dit zijn de 15 redenen DC's Legends of Tomorrow is beter dan De flits.
WAARSCHUWING: het volgende artikel bevat spoilers voor CW's De flits en DC's Legends of Tomorrow .
vijftienHET PERCEEL BEWEEGT SNEL
De flits heeft alles te maken met het achterhouden van informatie. Het meest recente seizoen kreeg 20 afleveringen van de vraag wie Savitar keer op keer is, in plaats van dingen echt vooruit te helpen. Echter, elke aflevering van DC's Legends of Tomorrow voelt als een eigen avontuur, met constant nieuwe ontwikkelingen. Ze zitten niet te wachten tot Vandal Savage of het Legion of Doom hun volgende zet doen. In plaats daarvan doen ze dingen, van het ontvoeren van hun vroegere zelf (Last Refuge) tot debatteren over het al dan niet doden van een kind (Nakomelingen) tot inmenging in de Revolutionaire Oorlog (Turncoat).
Zelfs in filler-afleveringen waarin specifiek wordt vermeld dat ze niet veel kunnen doen behalve wachten, beleven ze avonturen. The Magnificent Eight is een goed voorbeeld: Rip Hunter selecteert het Oude Westen als een plek waar ze kunnen wachten en hopelijk voorkomen dat ze worden aangevallen. Hij zegt tegen de bemanning dat ze rustig moeten blijven, maar in plaats daarvan vecht Ray Palmer tegen een bende, geneest Martin Stein een ziek kind en gaat Kendra Saunders op zoek naar een versie van zichzelf uit een vorig leven. Deze personages kunnen niet anders dan actie ondernemen. Je kunt af en toe een whiplash krijgen van hoeveel er gebeurt, maar je zult je zeker nooit vervelen.
14ELKE EPISODE IS ONDERSCHEIDEND
Veel van De flits vervaagt samen. Barry Allen voelt zich slecht over dingen en rent weg. Joe West geeft hem een peptalk. Cisco Ramon is snauw en wordt niet gewaardeerd. Af en toe is er een uitzonderlijk sterke meta-van-de-week zoals Hartley Rathaway of Mark Hamill's Trickster, maar de meeste afleveringen missen een echte haak. In elke aflevering van DC's Legends of Tomorrow , wordt de bemanning in een leuke nieuwe setting gegooid. Of het nu het Oude Westen, Camelot, de ruimte of een dystopische toekomst is, je weet dat elke week iets anders zal brengen.
pabst bier recensie
Natuurlijk, de unieke instellingen zijn een cosmetisch verschil, maar ze gaan een lange weg om de show fris te houden. Elke week ontdekken de personages iets nieuws. Je kunt er verschillende kanten van zien, zoals de obsessie van Ray Palmer en Nate Heywood met George Lucas of het totale comfort van Mick Rory in een anarchistische samenleving. Elke week biedt ook een nieuwe kans voor gedenkwaardige gastpersonages, van Jonah Hex tot Stargirl.
13MEERDERE (EN BETERE) INTERACTIES VAN KARAKTER
De flits draait grotendeels rond Barry Allen, wat betekent dat de meeste primaire relatie van de personages met Barry is. Soms duikt er een geweldige relatie op, zoals het prachtige geklets tussen Harry Wells en Cisco Ramon of de familiedynamiek tussen de Wests. Vaak worden relaties echter buitenspel gezet. Als Cisco Caitlin Snow zijn beste vriend noemt, is dat vaak na weken van nauwelijks contact met haar. De personages vielen al snel in gevestigde patronen. Hoewel seizoen 3 een perfect moment is om dingen door elkaar te halen en te experimenteren met dynamiek, is het zeldzaam om een scène te krijgen tussen, laten we zeggen, Caitlin en Iris West of Cisco en Joe West.
Aan DC's Legends of Tomorrow , de patronen zijn lang niet zo in steen gebeiteld. Martin Stein en Mick Rory zullen samen een plot hebben in één aflevering, de volgende zal helemaal over Jefferson Jackson en Amaya Jiwe gaan. Het plezier van het verplaatsen van de hoofdpersonages om verschillende vriendschappen en conflicten te creëren, is een eenvoudige, effectieve manier om de amusementswaarde van de show te vergroten.
12LGBTQ+ VERTEGENWOORDIGING
De flits De pogingen van LHBTQ+ vertegenwoordiging zijn op zijn best halfslachtig. David Singh is in een behoorlijk aantal afleveringen verschenen, maar heeft geen echte karakterontwikkeling. Hartley Rathaway is meeslepend, maar komt zelden voor. Ik denk dat ze samen bijna één fatsoenlijk homo-personage vormen? Hoewel Hartley ongelooflijk charismatisch en leuk is, De flits slaagde erin om zijn schrijven bij elke beurt te verknoeien. Hij werd als een schurk behandeld, zelfs nadat werd onthuld dat hij probeerde te voorkomen dat Harrison Wells/Eobard Thawne veel mensen zou vermoorden. Het teken dat hij verlost was, betekende dat hij plotseling zijn ouders vergaf omdat ze hem hadden verstoten. Nadat het in één aflevering leek alsof hij weer een vast onderdeel van de groep zou zijn, verdween hij zonder vermelding.
Sara Lance daarentegen schittert absoluut in DC's Legends of Tomorrow . Ze krijgt in zowat elke aflevering haar eigen verhaal, heeft een rijk innerlijk leven, heeft zich in de loop van de tijd ontwikkeld en heeft haar biseksualiteit nooit terzijde geschoven.
hoe oud is ahsoka tano in rebellen
elfVECHT SCNES MET MEER VERSCHEIDENHEID
Misschien is het oneerlijk om te oordelen De flits omdat hij veel scènes heeft, moet hij gewoon heel snel rennen. Het is tenslotte een tv-programma over The Flash. Maar stel je voor dat elke afzonderlijke aflevering van episode Pijl draaide om de vraag of hij met zijn boog steeds preciezere doelen zou kunnen raken. Dat zou snel oud worden en daarom De flits snel oud geworden.
DC's Legends of Tomorrow heeft alles. Er is alles, van man-tegen-man gevechten met Sara Lance tot enorme explosies met Firestorm, tot het midden van de speciale wapens van Captain Cold en Heatwave. Bovendien zijn er tal van extra speciale sequenties, zoals toen Ray Palmer zichzelf gigantisch maakte om tegen een gigantische robot te vechten. De climaxsequenties betrekken werkelijke creativiteit. Kijk maar naar de reeks waarin de hele bende, op hun eigen unieke manier, hielp naar het Pentagon te gooien. Dat was ongelooflijke televisie en het is maar één voorbeeld. Elk gevecht op DC's Legends of Tomorrow is uniek. Het is veel leuker dan voor de miljoenste keer een bliksemschicht door de straten van de stad te zien schieten.
10PERSONAGES ZIJN BEWUST DAT ZE GESCHROEFD ZIJN
Dit is een grote. De regel van de voice-over in elke aflevering die zegt dat je ons geen helden noemt, is misschien cheesy, maar het komt echt op iets fundamenteels uit in deze show. DC's Legends of Tomorrow wordt gedefinieerd door het moment in de pilot waarop Rip Hunter wordt ontmaskerd als een complete fraude en hij toegeeft dat het team is samengesteld op basis van de enige kwalificatie dat het niet relevant is voor de geschiedenis. Dit is een show die niet alleen over moeilijke keuzes gaat, maar over flat-out mis keuzes. Rip geeft toe Jefferson Jackson in gevaar te hebben gebracht omdat hij in leven wilde blijven om zijn gezin te redden. Hij wist dat het verkeerd was. Wat nog belangrijker is, het verhaal weet dat het verkeerd is. Het is dwingend omdat het begrijpelijk is, maar niet gerechtvaardigd.
Een van de meest frustrerende dingen over De flits is dat elke keer dat het morele ambiguïteit nadert, ze zich haasten om een monoloog in te voeren over hoe Barry Allen te hard voor zichzelf is of speciaal omdat hij zo'n geweldig persoon is. Dingen als Barry die een illegale, onmenselijke gevangenis runt, worden volledig onder het tapijt geveegd. De flits ’s behandeling van Barry staat lijnrecht tegenover zijn daadwerkelijke acties. De bemanning van de Waverider is regelmatig egoïstisch of gewoon incompetent, maar dat is omdat ze geacht worden voor het verhaal te zijn. Dit belangrijke verschil is een belangrijke reden voor: DC's Legends of Tomorrow het succes van een verhaal.
9PREMIE MAAKT VERSCHEIDENHEID AAN LEUKE CONCEPTEN
De bemanning van de Waverider heeft een schip dat door ruimte en tijd kan reizen. De bemanning bestaat uit mensen met een enorm scala aan vaardigheden en agenda's. Het is een winnende formule voor aflevering na aflevering van unieke, high-concept avonturen. Dit is vooral belangrijk bij bingewatchen. De flits wordt snel oud, terwijl DC's Legends of Tomorrow biedt het ene unieke uitgangspunt na het andere. Het combineert de leukste elementen van een superheldenshow met iets meer als een Star Trek show, waarbij elke aflevering zijn eigen mini-avontuur heeft ingebouwd.
Het feit dat elke keer dat je afstemt, ze mogelijk interactie hebben met samoerai-krijgers of de tafel van de ridders van koning Arthur, is een enorme aantrekkingskracht. De flits 's enige teller is het meta-van-de-week-formaat en het lijkt erop dat er steeds meer komen, ze nemen niet eens de moeite om er leuke in te gooien. En toen ze probeerden een leuk concept te doen met de muzikale aflevering, viel het tegen plat omdat het zo'n vertrek was. DC's Legends of Tomorrow maakt vakkundig van elke excursie, hoe bizar ook, een natuurlijk verlengstuk van de show.
8MAAKT BETER GEBRUIK VAN DE ROGUES
Een van de belangrijkste trekpleisters van de canon van The Flash zijn de Rogues; specifiek, de relaties tussen hen. Het feit dat de schurken van The Flash rondhangen, zelfs als ze geen plannen maken, is iets dat hen uniek maakt. Echter, in The CW's De flits, dit element is nauwelijks aanwezig. Captain Cold en Heatwave maakten een beetje grappen in hun afleveringen, maar hun relatie kwam nooit echt tot leven. De chemie tussen Wentworth Miller en Dominic Purcell deed veel van het zware werk voor wat eendimensionaal schrijven. De relatie tussen Top en Mirror Master kon niet holler aanvoelen. Pied Piper en Trickster hebben niet eens contact gehad met hun mede-schurken. Het falen om de kameraadschap tussen de Rogues naar het scherm te vertalen, is een grote tekortkoming van deze aanpassing.
Toen ze echter verhuisden naar DC's Legends of Tomorrow , werd de relatie tussen Captain Cold en Heatwave meteen een rijke bron van zowel drama als pittige dialogen. Ze werden niet gladgestreken tot heiligen en ze zijn ook niet onherstelbaar. In plaats daarvan hebben ze de moreel dubieuze diepte waarop je hoopt van The Flash's Rogues.
7ROMANTIEKE SUBPLOTS ZIJN MEER CASUAL EN REALISTISCH
Barry Allen en Iris West zijn soulmates en werken. Dat is hun ding en het geeft aan dat ze altijd van elkaar hebben gehouden. Maar relaties zoals Wally West en Jesse Wells of Joe West en Cecile Horton gingen van een flirterige glimlach naar elkaar om in een oogwenk te zeggen dat ik van je hou.
Aan DC's Legends of Tomorrow , Sara Lance en Leonard Snart hadden een heel seizoen van vriendschap en wederzijds respect dat was opgebouwd vóór hun eerste kus. Evenzo verloopt haar relatie met Rip Hunter langzaam - als het zelfs maar een relatie gaat worden. Ondertussen begonnen Amaya Jiwe en Nate Heywood letterlijk als casual vrienden. Deze relaties, waar seksuele chemie gewoon een onderstroom is en de nadruk wordt gelegd op vriendschap, zijn een welkome afwisseling van de meeste superheldenshows die personages dwingen tot instant liefde. (Ja, ik weet dat Ray Palmer en Kendra Saunders in een paar afleveringen verloofd waren, maar ze brachten jaren samen door tussen twee van die afleveringen, dus ik geef het een kans.)
6TRAUMA WORDT NIET GEBORSTELD
Als je een personage bent op De flits en je naam is niet Barry Allen, gefeliciteerd, je kunt er belachelijk goed mee omgaan. Cisco Ramon verliest zijn broer. Caitlin Snow verliest haar vriendje (twee keer). Iris West en Wally West verliezen hun moeder. Dit zijn allemaal dingen die hoogstens een paar afleveringen kregen voordat het personage op magische wijze terugkaatste en het nooit meer noemde.
De bemanning van de Waverider dragen hun trauma's voortdurend met zich mee. Van Ray Palmer's lage zelfbeeld tot Sara Lance's overtuiging dat ze een monster is tot Rip Hunter's roekeloze minachting voor zijn eigen leven, deze personages worden fundamenteel gedreven door de pijn die ze hebben doorstaan en we zien het in al hun acties. Aan De flits , wordt verlies behandeld als een manier om conflicten in een episode te injecteren. Aan DC's legendes van morgen, het is een belangrijk thema dat van invloed is op elke verhaallijn. Het is een show over pijn en hoe ermee te leven, niet voorbij te gaan.
5SEIZOENEN ZIJN MINDER REPETITIEF
In elk seizoen van De flits , verschijnt er een speedster die sneller is dan Barry Allen en hem haat. Team Flash brengt het seizoen door met proberen te achterhalen wie deze slechterik is, en in de laatste paar afleveringen verslaan ze hem. Het is een verhaal dat de eerste keer niet bijzonder interessant was en de tweede twee keer zeker niet interessant.
De twee seizoenen van DC's Legends of Tomorrow hebben ook zeker enkele elementen gemeen: ze jagen door de tijd heen op een krachtige schurk. Seizoen één is echter een verhaal over Rip Hunter en Kendra Saunders en hun respectieve unieke relaties met Vandal Savage. Die emotionele kern dreef alles. Seizoen twee was voornamelijk een verhaal over Sara Lance en Mick Rory en wat ze zouden doen om hun lot in het leven te veranderen. Thema's van macht en wie het zou moeten kunnen beheersen, reden dat seizoen. Beide seizoenen hadden onverwachte wendingen in hun laatste paar afleveringen die op totaal verschillende manieren adembenemend waren. We weten niet wat we kunnen verwachten van het volgende seizoen van DC's Legends of Tomorrow omdat er geen formule is. Dat is spannend.
star wars kloon oorlogen onvoltooide afleveringen
4VERHAAL HANGT NIET AF VAN EEN ENKEL KARAKTER
Als je kijkt De flits en je vindt Barry Allen niet leuk, je bent behoorlijk genaaid, wat betekent dat veel van het succes van de show berust op de sympathie van Barry. Als hij het verknoeit of de steun van het publiek verliest, is dat een groot probleem. Natuurlijk, ondersteunende personages zoals Cisco Ramon en Iris West krijgen momenten om te schitteren, maar ze stimuleren het verhaal niet genoeg voor kijkers die er alleen in geïnvesteerd zijn om zich tevreden te voelen. Als je niet om Barry geeft, dan geef je ook niet om het verhaal.
DC's Legends of Tomorrow is een echt ensemble. Zozeer zelfs dat fanfavoriet Leonard Snart of seizoen één hoofdrolspeler Rip Hunter letterlijk de show voor een lange tijd kan verlaten en het verhaal blijft doorgaan. Het is een duurzaam uitgangspunt. Wat nog belangrijker is, het stelt je in staat om boos te worden en boos te blijven op bepaalde personages, omdat je ze niet hoeft te ondersteunen om van het verhaal te genieten.
3VERMENGT DANKZIJ MET VERDRIETHEID
Aan De flits, de toon is veel moeilijker te navigeren. Te midden van gevaar duiken plotseling emotionele toespraken op. Pogingen tot comic relief worden gegooid op momenten dat ze gewoon vreemd aanvoelen. In plaats van een consistente toon te hebben, verschuift het wild van de ene scène naar de andere. DC's Legends of Tomorrow heeft ontdekt hoe hij legitiem grappig kan zijn zonder de inzet van de show te ondermijnen. De finale van seizoen twee is het perfecte voorbeeld. Het is echt hilarisch, maar het houdt je altijd in het gevaar.
tweeVEEL COOLE SCI-FI DINGEN GEBEUREN
DC's Legends of Tomorrow is ongelooflijk in het verkennen van alles en nog wat op het gebied van sci-fi. Er is een aflevering waarin ze naar de ruimte reizen. Het tweede seizoen draait helemaal om een speer die de werkelijkheid zelf beheerst. Ray Palmer heeft gevochten tegen een gigantische robot. Mick Rory heeft mind control op een heel leger gebruikt. Het is niet alleen een superheldenshow, het is een fantasierijke wereld die voortdurend zijn mogelijkheden uitbreidt. In een enkele aflevering zal de Waverider-bemanning hun vroegere zelf ontmoeten, een gevecht met een leger van honderden Eobard Thawnes en een versie van 2017 waarin dinosaurussen over de aarde zwerven.
Deze geest van spel en eindeloze mogelijkheden zorgen ervoor dat het aanvoelt als een echte liefdesbrief aan sci-fi en niets hiervan voelt ooit inconsistent of abrupt omdat het uitgangspunt zo open is. In plaats van vreemder te worden met het verstrijken van de tijd en ons daardoor onsamenhangend te voelen (zoals zoveel paranormale shows), begon het grillig en stond het vanaf het begin open voor alles.
1DE HELDEN ACHTER ACTIEF SCHURKEN
Elk seizoen van De flits gaat over een speedster die achter Barry Allen aan gaat. Hij is altijd in de verdediging. Als gevolg hiervan zijn veel afleveringen opgedragen aan hem die wanhopig probeert en niet eens genoeg informatie over de belangrijkste slechterik krijgt om ze uiteindelijk te stoppen. Het verhaal voelt al snel niet meer spannend omdat Barry zo'n passieve hoofdrolspeler is.
DC's Legends of Tomorrow gaat over mensen die achter slechteriken aan gaan. In seizoen één had Rip Hunter een heel specifiek doel dat ging over het opsporen en vernietigen van Savage. Na het eerste seizoen begon het team tijdafwijkingen en andere schurken op te sporen en te stoppen. Dit geeft de Waverider-crew de klassieke moed en kracht om gerechtigheid te zoeken en anderen te beschermen die superhelden geweldig maken. Maar het zorgt ook gewoon voor een beter, actiever verhaal. Het zijn spannendere helden om voor te vechten, omdat ze constant op zoek zijn naar een gevecht, in plaats van te proberen bij te blijven met welk gevecht ze ook hebben gevonden.
Hebben we je al overtuigd? Laat het ons weten in de comments als je de voorkeur geeft aan The Flash of DC's Legends of Tomorrow!
