Voor Freddy Krueger, Leatherface, Michael Myers en Jason Voorhees geïntroduceerd een nieuw tijdperk van slashers met krachtige moordenaars die geen tijd verspilden met het elimineren van slachtoffers. Maar met Een nachtmerrie op Elm Street , werd een nieuw type slasher geboren dat grappen maakte en niet bang was om degenen die ze terroriseerden te beschimpen en uit te lachen. Sterker nog, Freddy's bestaan veranderde slashers omdat het aantoonde dat soms de luidste moordenaars ook de machtigste waren, vooral met het vermogen om in de dromen van zijn slachtoffers te reizen.
Terwijl Freddy is inmiddels geworden bekend als de quippy slasher die creatieve en humoristische manieren had om zijn slachtoffers te doden, neigde zijn eerste optreden naar mysterie en terreur. Hij was een wandelende nachtmerrie met heerschappij over de onbewuste wereld, en daarom verscheen hij pas in minder dan tien minuten in de film. Hoewel dit nu misschien een schok lijkt, werkte het ongelooflijk goed voor Freddy's introductie en toonde het de gruwel voordat het gelach jaren later kwam. De langzame verbranding van Freddy's onthulling leende zwaar van de technieken die beroemd zijn geworden in Kaken en, door te slagen, bewees dat deze techniek zou kunnen werken voor elke slasher-film, onder de juiste omstandigheden.
De langzame verbranding van Jaws profiteerde van de impact ervan
Steven Spielbergs Kaken was een bepalend moment in de wereld van waterwezens en horrorfilms. Gedurende de hele film werd de grote witte haai die Amity terroriseerde nauwelijks getoond, afgezien van een vin boven het water van een zijaanzicht terwijl hij iemand at. De grote onthulling werd strikt overgelaten aan het derde bedrijf toen de hoofdrolspelers van Jaws de zee op gingen om op de haai te jagen. Op het moment dat het achter Brody verscheen, leidend naar de regel 'Je hebt een grotere boot nodig', diende om perfect vast te leggen hoe gevaarlijk de haai was, van zijn grootte tot zijn intelligentie. De enige reden waarom de scène werkte, was echter dat Spielberg gedwongen werd de haai langzaam te onthullen.
Bruce was een enorme animatronische haai dat zou moeten werken in zout water. Maar het presteerde niet en dwong de bemanning om creatief te worden met zijn haaienscènes door POV-opnamen en korte glimpen van het dier te gebruiken. Dit leidde tot een langzame verbranding waarbij de meeste van de beste haaienscènes aan het einde waren toen Brody het opnam tegen het wezen. Met meer dan een uur plagen werkte de beslissing om de onthulling tegen te houden en vestigde een techniek die is blijven werken in soortgelijke films zoals Godzilla . Zelfs nog, Een nachtmerrie op Elm Street toonde aan dat wezenskenmerken niet de enige film waren die profiteerde van een langzame verbranding.
De beperkte schermtijd van Freddy Krueger verbeterde het personage
Wanneer fans aan Freddy denken, zijn het vaak herinneringen aan zijn iconische tv-doden Een nachtmerrie op Elm Street 3: Dream Warriors of toen hij Jason in dienst nam Freddy versus Jason . Een van de beste en meest memorabele scènes kwam echter in zijn debuut toen hij een jong meisje in haar dromen in het nauw dreef. Terwijl hij haar kwelde, gehuld in schaduwen, liet hij haar zijn verbrande gezicht zien en verkondigde: 'Dit is God', voordat hij haar achtervolgde en uiteindelijk doodde. Het was een fantastische eerste kennismaking met de limieten die Freddy zou gaan om een doelwit bang te maken voordat hij ze doodde, omdat hij wist dat hij de controle had. Maar de scène diende ook als een geweldige manier om de trucs van de Boogeyman te onthullen zonder een duidelijk beeld van hem te geven.
Alles aan Freddy's personage was bedoeld om angst op te wekken, van de kleuren van zijn trui tot de gehandschoende hand die hij als wapen draagt. Het engste aan hem in de film was echter hoe hij op elk moment overal kon zijn, zodra iemand in slaap viel. Omdat hij een echte nachtmerrie was, kon Freddy ook de gedaante van iedereen aannemen, wat betekent dat hij zelfs in felle lichten zichzelf kon vermommen en zijn ware gedaante kon verbergen. Dit beperkte ook de schermtijd van het personage nog meer en liet de verbeelding van het publiek over zijn grenzen de vrije loop. Zelfs Een nachtmerrie op Elm Street 'S climax diende als het haaienmoment terwijl er nog steeds een sfeer van mysterie rond de klauwende moordenaar werd behouden.
Toen Nancy ervoor koos vecht terug tegen Freddy en hem in de echte wereld brachten, het veranderde niets aan de bedreiging die hij vormde. Zoals toen Brody de haai in de zinkende Orca bracht, bracht het alle spanning in een arena waar de hoofdpersoon eindelijk de controle over de situatie had. Maar zelfs met Freddy op het terrein van Nancy, had hij nog steeds een angstfactor, aangezien het personage nog steeds in duisternis was gehuld, en, zoals toekomstige sequels bewezen, er waren nog steeds grenzen aan zijn macht die nog moesten worden bereikt. Leuk vinden Kaken , profiteerde Freddy's eerste optreden van een langzame verbranding, maar liet er meer over voor sequels om uit te breiden, waardoor de iconische stijl ontstond die Freddy-fans het beste kennen.
Freddy's Slow Burn bewees dat het voor andere slashers zou kunnen werken
De slow burn-techniek was nooit alleen gebonden aan wezenskenmerken of horrorfilms, zoals films Oceaan 11 of Zeven waren allemaal over de grote climax. Hoewel dit concept niet gebonden was aan een specifiek genre, hebben ze bewezen het beste te werken wanneer ze gekoppeld zijn aan slasher-films. Nadat Freddy de slasher-horror opnieuw definieerde, volgden toekomstige films, waaronder Chucky in het origineel Kinderspel . Hoewel het niet al te veel tijd verspilde aan het introduceren van de moordende pop en zijn verwrongen gevoel voor humor, was er nog steeds anticipatie in zijn onthulling omdat het de vraag beantwoordde hoe een levende pop zo destructief kon zijn. Toch was het meest creatieve gebruik van de slow-burn slasher-methode misschien wel snoepman, dankzij wat de film ervoor koos om niet te onthullen.
In Snoepman , zodra de hoofdrolspeler van de film de moorddadige geest toverde, verspilde hij geen tijd om zijn aanwezigheid kenbaar te maken en levens te nemen. Maar pas op het hoogtepunt werd de tragiek van zijn bestaan onthuld toen hij zwaaide met zijn rotte ribbenkast gevuld met bijen. Op dat moment was het duidelijk dat de geest niet het echte monster was. Maar in plaats daarvan was het de pijn gepersonifieerd in de vorm van bijen. Dit droeg zelfs bij aan de angst, omdat het aantoonde dat Candyman iets enger had dan de haakhand. Uiteindelijk hebben slashers de impact en het succes van een langzame verbrandingstechniek aangetoond, en dit werd het best gedemonstreerd met Freddy Krueger in Een nachtmerrie op Elm Street .
