Fullmetal Alchemist was een van de meest populaire anime-franchises in de jaren 2000 en werd een vast onderdeel van de golf van anime-fandom uit die tijd. De populariteit van de franchise zorgde ervoor dat het de gebruikelijke inval kreeg van videogames, speelgoed en andere randartikelen die verband houden met de bekende serie '- inclusief twee films.
Zoals de meeste shonen anime, de, Fullmetal Alchemist franchise heeft films toegevoegd aan zijn inhoudslijst, hoewel lang niet zoveel als andere series, zoals drakenbal , Naruto of Een stuk . Ook, in tegenstelling tot de films van die series, FMA films vielen niet geheel buiten de continuïteit. Ondanks hun potentiële belang, worden geen van beide veel genoemd wanneer de franchise wordt besproken, waardoor hun kwaliteit enigszins twijfelachtig is. Hier is een overzicht van waar de films over gaan en of fans ze moeten bekijken.
Veroveraar van Shamballa
De eerste film van de franchise, Fullmetal Alchemist the Movie: Veroveraar van Shamballa, werd uitgebracht in 2005 en ging in tegen de gebruikelijke anime-trend om niet-canon te zijn. De film speelt zich af na het einde van de originele anime-serie uit 2003 en is de juiste canonieke afsluiting van die tijdlijn. Het gaat over de gevolgen van Edward Elric nadat hij zijn lichaam en ziel had opgeofferd om zijn broer, Alphonse, te redden met zijn boetedoening waarbij hij werd meegenomen naar een parallelle wereld die wordt geregeerd door wetenschap in plaats van alchemie.
Edward vecht wanhopig om een weg terug naar huis te vinden vanaf een parallelle aarde - waar hij zich in het Duitsland van de jaren twintig bevindt - en ontmoet mensen die sterk lijken op die uit zijn verleden. Ondertussen blijft Alphonse proberen zijn broer terug te brengen, terwijl de Duitse samenleving na de Eerste Wereldoorlog ongelooflijk rusteloos wordt na hun nederlaag in de andere wereld. Dit zorgt ervoor dat de Thule Society op zoek gaat naar mysterieuze middelen om hun gevallen natie opnieuw te machtigen.
De film werd goed ontvangen bij de oorspronkelijke release, namelijk als een bevredigend en waardig einde van de anime-serie. De primaire klacht was het gebrek aan thematische diepgang of actuele discussie in vergelijking met de show, wat logisch is gezien het kortere tijdsbestek. Dit tijdsbestek verminderde ook hoe lang de film oorspronkelijk bedoeld was, wat de kritiek verklaart. Afgezien hiervan genoten fans en critici ervan, en het moet worden bekeken om het ware einde van de show te begrijpen.
De heilige ster van Milos
De tweede animatiefilm was uit 2011 De heilige ster van Milos , vrijgelaten na Fullmetal Alchemist: Brotherhood . Desondanks is het niet zo duidelijk in canon als de eerste film was en is het veel meer een zijverhaal. Het verhaal zit vol met film-exclusieve personages, wat het in de ogen van sommige fans verder versterkt als vulmiddel.
In het complot helpen Edward en Alphonse een vrouw genaamd Julia Crichton, die hoopt de glorie van haar dorp, Milos, te herstellen in het licht van de onderdrukkende tirannie waarmee ze worden geconfronteerd vanuit de natie Creta. De opstand van Milos omvat uiteindelijk het artefact waar de broers al die tijd naar op zoek waren - de steen der wijzen - waardoor ze hun plaats in de strijd in twijfel trekken.
De film speelt zich waarschijnlijk af rond aflevering 21 van de of Fullmetal Alchemist: Brotherhood anime, die zelf een veel nauwere aanpassing van de manga was. De twee versies zorgden ervoor dat sommigen zich afvroegen of ze de originele serie wel of niet moesten bekijken, en het idee van nieuwe aanpassingen om het bronmateriaal beter te matchen, is een trend geworden in anime. Dit heeft echter niet noodzakelijk geleid tot De heilige ster van Milos tot een must-watch onder de fandom.
De heilige ster van Milos positieve recensies ontvangen en is over het algemeen goed gewaardeerd, maar de vulstatus maakt het veel gemakkelijker om over te slaan dan het overtuigende Veroveraar van Shamballa . Fans hadden ook kritiek op de meer afgeronde kunststijl, wat waarschijnlijk bijdroeg aan het gevoel dat het een onnodig zijproject was binnen de bredere canon. Hoewel het nog steeds de moeite van het bekijken waard is, kan het gemakkelijker worden gemist dan zijn voorganger.
