WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor Hoofdstuk #137 van Attack on Titan, 'Titans' door Hajime Isayama, Dezi Sienty en Alex Ko Ransom, nu beschikbaar in het Engels bij Kodansha.
Sinds de kolossale titaan voor het eerst zijn kop boven de muren van Paradis Island uitstak, is de vraag wat? Aanval op Titan 's titulaire monsters echt zijn, heeft de personages en fans van de serie gefascineerd en verbijsterd. 137 hoofdstukken later en Hajime Isayama's manga heeft de meest solide verklaring tot nu toe gegeven. Sterker nog, aangezien we nog maar twee delen verwijderd zijn van het einde van het verhaal, zullen velen deze nieuw onthulde oorsprong aannemen is een definitieve.
Omdat Hoofdstuk #137, 'Titans', maakt ook een einde aan het gerommel -- een wereldverpletterende catastrofe in gang gezet door Eren's Founding Titan -- het is bijna gemakkelijk om deze even explosieve informatie over de ware aard van Titans over het hoofd te zien. Maar hoewel de wetenschap erachter een beetje logisch is, is het feit dat het is de wetenschap blaast enorme delen van de vorige verklaring -- volledig gebaseerd op het bovennatuurlijke -- uit het water.
Dit nieuwe oorsprongsverhaal wordt verteld door Zeke zoals hij en Armin zitten samen, gevangen in de vreemde dimensie tussen leven en dood die bekend staat als het Pad. Het rijk verbindt ook alle Eldians met elkaar en voordat Eren haar bevrijdde om de Rumbling uit te voeren, was het 2000 jaar lang de gevangenis van de oprichter, Ymir (de eerste Founding Titan). Zeke legt aan Armin uit dat er eens een tijd was dat er niets anders op aarde bestond behalve 'louter materie [...] Toen ontelbare massa's van sommige dingen verschenen en verdwenen, en weer verschenen, overleefde een van hen uiteindelijk. We kennen het nu als 'leven'. [...] Het leven stopt nooit in zijn verwoede zoektocht om zich te vermenigvuldigen. Dood en uitroeiing van de soort druist in tegen het doel van vermenigvuldiging. Daarom worden we geconfronteerd met de straf die bekend staat als angst. En waarom dat kind [Ymir] zo wanhopig probeerde om zo'n pijn te vermijden. Iets sterkers. Iets groters. Ze baarde een onsterfelijk lichaam. En toen vluchtte ze naar een wereld die vrij was van zelfs de dood.'
Het verhaal dat Zeke opnieuw vertelt, is hoe Ymir Fritz de eerste Titan ter wereld werd. De slavin werd duizenden jaren geleden ten onrechte doodgejaagd in opdracht van de toenmalige Eldische koning, met als gevolg dat haar lichaam naar beneden viel in wat leek op een put in een oude boom. Illustraties in Eldische geschiedenisboeken beweren dat Ymir een deal sloot met de duivel van de hele aarde voor macht, terwijl de manga het lichaam van het meisje weergeeft dat verbonden is met wat lijkt op een zwevende ruggengraat. Titan-serum komt uit ruggenmergvocht en Titanen zijn kwetsbaar in de nek, dus het is (raar) logisch dat de stichter werd gevormd uit een ruggenmerg.
Hoofdstuk #137 plaatst het grote ontbrekende stukje van de puzzel op zijn plaats: wat was dat vreemde ruggengraat-achtig ding waarmee Ymir versmolten is? Tot nu toe konden we alleen maar aannemen, uitsluitend gebaseerd op de bovennatuurlijke aanwijzingen die werden gegeven, dat het een magische daad was - of het nu satanisch of goddelijk was, moest worden geïnterpreteerd. Zeke's uitleg haalt religie volledig uit de vergelijking: waar Ymir haar tweede leven aan verdiende, lijkt een soort onmenselijke levensvorm te zijn geweest die sluimerde in de oersoep van die boom. Het wezen klampte zich aan haar vast en creëerde wat alleen kan worden omschreven als een nieuw, hybride wezen: Titans. Ymir's kinderen aten haar lichaam op, erven de parasiet en veranderden de genetica van iedereen die na haar kwam om deze hybride soort voort te zetten.
Koud, hard bewijs komt rechtstreeks uit de eigen ruggengraat van de Founding Titan wanneer het wordt gescheiden van Erens hoofd -- nu twee keer iets binnen deze ruggengraat heeft met een eigen wil gehandeld om het lichaam weer aan de hersenen te bevestigen, waardoor we ons afvragen of Eren of de parasitaire entiteit in hem echt aan het stuur zit.
Dit wil echter niet zeggen dat alle Aanval op Titan 's overlevering kan nu worden toegeschreven aan science-fiction in plaats van fantasie. Het bestaan van het Pad -- behalve dat het een soort gedeelde, massale hallucinatie is -- kan niet zo gemakkelijk worden ontkracht. Het idee van geheugenovererving, dat alle Titan Shifters bezitten, is ook iets dat de wetenschap ook niet echt kan verklaren. Om nog maar te zwijgen van kleinere dingen zoals het vermogen van de Beast en Founding Titans om hun eigen soort verbaal te bevelen. Aan de andere kant zijn magie en religie vaak stand-ins voor dingen die de wetenschap nog moet verklaren, dus wie weet -- misschien Aanval op Titan is altijd al een sci-fi-epos geweest in een pre-technologisch tijdperk.
Wat betreft de wortels van de serie in de echte Griekse en Noorse mythologie, deze hebben al lang aanwijzingen gegeven over hoe het verhaal van Isayama zal eindigen - vooral dingen als Ragnarok. Maar echt, op dezelfde manier dat Neon Genesis Evangelion alleen in beeld invloed ontleent aan theologische bronnen, Aanval op Titan De verwijzingen naar deze mythologieën hebben weinig te maken met de kernthema's van de serie, die politiek en existentieel zijn. Ze maken deel uit van de architectuur van het verhaal, maar niet noodzakelijkerwijs de inhoud ervan.
Net zoals de verschillende interpretaties van Ymirs veronderstelde deal met de Duivel, kunnen lezers hun eigen uitleg en betekenis in Aanval op Titan . Zeke's Thanos-apende kilheid over het leven en zijn gebreken zou hem tot een onbetrouwbare verteller kunnen maken, ondanks ondersteunend bewijs van het tegendeel. En met Erens lot in de lucht, valt er misschien nog meer te ontdekken.
