WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor de: Attack on Titan-manga, beschikbaar in het Engels bij Kodansha.
In de afgelopen jaren, Aanval op Titan werd beschuldigd van antisemitisch te zijn vanwege parallellen met het nazisme en de Holocaust, en van verontrustende fascistische subteksten, afkomstig van Isayama die een van zijn personages - Dot Pixis - baseerde op generaal Akiyama van het Japanse keizerlijke leger. Het simpelweg uitbeelden van deze problemen is echter niet het vergoelijken van de fascistische ideologie. Aanval op Titan De algemene boodschap is beslist antifascistisch en antiracistisch, en het is verre van subtiel als je eenmaal dieper in het verhaal gaat.
Aanval op Titan begint in een samenleving waar zogenaamd de hele mensheid ellendig bestaat binnen de grenzen van drie grote muren, met de buitenwereld schijnbaar geteisterd door verschrikkelijke mensetende Titans. De overeenkomsten met het nazisme zijn hier heel duidelijk. De opmerkelijke politieke theoreticus en weerzinwekkende nazi Carl Schmitt legde het concept van een ideale fascistische samenleving uit als een samenleving die het bestaan van ongelijkheid, conflicten en lijden als onvermijdelijk accepteert, en in plaats daarvan probeert de aandacht van haar burgers op een gemeenschappelijke vijand te richten om burgerlijke conflicten. Deze filosofie wordt prominent gezien binnen de samenleving in Aanval op Titan , waar de autoritaire regering mensen ervan heeft overtuigd dat hun ongeluk te wijten is aan de onderdrukking door de Titanen, en dit verhaal gebruikt om de militarisering van de samenleving te rechtvaardigen.
Hoe Attack on Titan het fascisme bekritiseert
De overeenkomsten tussen het nazisme en Aanval op Titan is heel duidelijk. Het verheerlijkt echter niet de fascistische regering die het portretteert, maar breekt het eerder uit elkaar en legt zijn gebreken bloot. In latere ontwikkelingen in de serie komen de hoofdpersonen erachter dat Titans die buiten rondzwerven in feite geen monsters zijn, maar voormalige mensen die werden getransformeerd in Titans tegen hun wil die nu hersenloos op aarde rondloopt in een eindeloze nachtmerrie. Net zoals hoe de nazi's valse propaganda gebruikten om mensen ervan te overtuigen dat het Joodse volk de vijanden waren van de Duitse samenleving, de regering in Aanval op Titan deed iets soortgelijks, waarbij de 'vijanden' mensen bleken te zijn die eigenlijk het slachtoffer zijn van het fascistische systeem, net als de andere gewone mensen.
Nu dit geheim bekend is, beschouwt de regering de Scouts - de groep waar de hoofdpersonen deel van uitmaken - onmiddellijk als verraders en beveelt ze hun arrestatie in een wanhopige poging om de waarheid verborgen te houden voor de rest van de samenleving. Voor het eerst wenden de hoofdpersonen hun aandacht af van de valselijk gepropageerde vijand naar de echte onderdrukkers, de fascisten aan de macht. Dit werd al in seizoen 1 gesuggereerd toen Erwin Eren vroeg wie hij dacht dat de echte vijand was.
Al snel wordt aan het licht gebracht dat de edelen aan de macht de vooruitgang van de technologie en de verspreiding van nieuws hebben belemmerd, en tegen de mensen hebben gelogen over de Titanen om hen af te leiden van hun eigen luxueuze, buitensporige levensstijl, waarbij het leger wordt onthuld als handhavers hiervan liggen. Hange moedigt het krantenbedrijf aan om overheidsbevelen te negeren en in plaats daarvan de waarheid over hun samenleving te publiceren. De edelen worden ontmaskerd als hebzuchtige mannen die niet echt om de mensheid geven, maar alleen om zichzelf. Historia, de erfgenaam van de adellijke familie Reiss, verwerpt de ideeën van haar vader dat het handhaven van de status-quo voor de verbetering van de mensheid is, in plaats daarvan bevrijdt ze Eren en kiest ze voor de ineenstorting van hun fascistische regering.
GERELATEERD: Van Attack on Titan tot Parasyte: Anime's GROOTSTE heldtransformaties
ballastpunt grunion
Hoe Attack on Titan racisme bekritiseert
Na de val van de regering, de waarheid van de wereld in Aanval op Titan wordt eindelijk onthuld: de mensheid bestaat nog steeds buiten de muren en ze haten het Eldische ras waar de hoofdpersonen deel van uitmaken. Erens vader Grisha blijkt een Eldiaan te zijn uit het land van Marley, waar hij deel uitmaakte van de geheime Eldian Restorationist-groep. In de samenleving van Marley worden Eldians afgeschilderd als de 'vijand' van de samenleving, en de meesten van hen leven in dit land als tweederangs burgers die met armbanden naar de begraafplaatsen worden gedwongen. Dit is een duidelijke parallel met de manier waarop Joodse mensen werden behandeld tijdens de Holocaust, hoewel het verhaal van de Eldians ook parallellen heeft met de geschiedenis van het Japanse volk, Noord-Koreanen en vele andere groepen, dus het is niet geschreven als een exacte 1: 1 metafoor.
De Marleyanen haten de Eldianen vanwege nationalistische propaganda waarin staat dat het oude Eldische rijk veel wreedheden heeft begaan tegen niet-Eldianen, waaronder de Marleyanen. De Eldische restaurateurs geloven echter dat het Eldische rijk grote muren en bruggen heeft gebouwd en eigenlijk goed was voor de mensen die het veroverde. De restaurateurs, waaronder Grisha, wilden het Eldische rijk herstellen en bevrijd worden van de Marleyanen. Wanneer dit alternatieve verhaal wordt onthuld aan de Eldians die vastzaten binnen de muren, ontstaat er een nieuwe fascistische factie die fans de 'Yeageristen' hebben genoemd en die onmiddellijk de macht grijpt door een staatsgreep. Gevoed door de wens om hun 'vijanden' te doden en vrijheid voor zichzelf te krijgen, besluiten de Yeageristen om een wereldwijde genocide te plegen op hun onderdrukkers.
Hier ontkent het verhaal het racistische en xenofobe verhaal van beide fascistische regimes. Gabi, een internering Eldian, die fel gelooft dat de Eldians binnen de muren 'duivels' zijn, wordt gered door een muur-Eldiaans meisje genaamd Kaya. Kaya, zonder medeweten dat Gabi verantwoordelijk was voor de moord op haar pleegzus Sasha, vertelt Gabi dat haar moeder zonder reden is vermoord. Als Gabi zegt dat het komt door de wreedheden die zijn begaan door het oude Eldische rijk, antwoordt Kaya dat noch haar of haar moeder erbij was toen het gebeurde en niet verantwoordelijk zou moeten zijn voor de acties van hun voorouders. Wanneer Kaya er later achter komt dat Gabi in feite Sasha's moordenaar was, wil ze in eerste instantie Gabi vermoorden, maar leert haar uiteindelijk te vergeven nadat ze zich realiseerde dat Gabi's vooroordelen het resultaat waren van de systematische indoctrinatie door de Marleyaanse regering.
Gabi, na het realiseren van de tekortkomingen van haar irrationele overtuigingen, besluit in plaats daarvan om zich bij de hoofdpersonen aan te sluiten om te vechten tegen de bovengenoemde vooroordelen. De hoofdpersonen - nu een onwaarschijnlijke alliantie van voormalige vijanden en bondgenoten die allemaal heel goed weten dat het uitroeien van de 'vijand' nooit de oplossing is - nemen de Herculische taak op zich om de genocide te stoppen die door hun eigen land wordt geleid. vriend, de protagonist-nu-tegenstander Eren Yeager. Dit is hoe Isayama fascistische, racistische of xenofobe argumenten opzet en deze vervolgens weerlegt met zijn zeer genuanceerde verhalen.
