WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor The Babysitter: Killer Queen, nu beschikbaar op Netflix.
In De oppas: Killer Queen , het vervolg op de originele horrorkomedie van Netflix uit 2017 De oppas , is tienerhoofdpersoon Cole Johnson twee jaar teruggekeerd na het overleven van een satanische sekte geleid door zijn babysitter. Het vervolg ziet de sekte uit het graf opstaan voor wraak, terwijl het opnieuw probeert het schattige buitenbeentje te doden en zijn onheilige opstanding op aarde te verstevigen.
Onder de sekteleden die haar bloedige vendetta najagen, is Sonya, gespeeld door Hana Mae Lee. In een exclusief interview met CBR besprak Lee de terugkeer naar haar personage na een aantal jaren afwezigheid, haar diepe liefde voor het horrorgenre en het plezier van het hanteren van een vlammenwerper op de set.
die jaren 70 laten zien waarom Eric vertrok
CBR: Het is een paar jaar geleden dat je dit personage was, die terug is uit het graf voor het vervolg. Hoe gemakkelijk was het om terug te glippen in deze rol?
Hana Mae Lee: Het voelde heel gemakkelijk in te glijden. [ lacht ] Ik hou van dit personage. Ze is een echte favoriet van mij om te spelen, want ik hou van horror en ik hou ervan om schurken te spelen en ik kan niet te veel schurken spelen. Ik denk dat ik in het verleden drie schurken en één slachtoffer heb gespeeld, en deze is echt leuk omdat ik echt in de duistere kunsten kom en niet alleen een fan ben van gewoon doden. Het is een beetje de bedoeling om Cole te pakken te krijgen en zo. Ik vind dat gewoon geweldig omdat het dit meer realisme naar het Sonya-personage brengt, wat ik erg leuk vind.
Hoe speelt het af op de rest van de sekte en Judah Lewis als Cole?
Het is geweldig omdat iedereen zo'n beetje zijn eigen agenda heeft van waarom ze Cole willen hebben en om welke reden. Het is geweldig omdat we allemaal in een team werken om uit Cole te halen wat we willen. En het is gewoon zo raar, want toen we de eerste schoten -- ik weet dat hij een paar jaar geleden uitkwam, maar we schoten hem in 2015 -- was Juda misschien 4'10'! Hij was klein, hij was als een kleine baby. En nu is hij meer dan 1,80 meter met gezichtshaar. Het maakte me zo bang, zoals: 'Oh mijn God! Hij is zo gegroeid!'
Wat betreft het spelen van Sonya, met Cole helemaal volwassen, het was leuker omdat we hem altijd bang maken, ongeacht zijn leeftijd. [ lacht ]
Hij heeft nu een vierkante kaak. Het wierp me steeds af.
Rechtsaf?! Is dat niet gek?! En hij heeft gezichtshaar! Hij moet zich elke dag scheren! [ lacht ]
Je hebt zeker eerder donkere projecten gedaan, maar je komt ook uit drie Pitch Perfects en Jem en de hologrammen . Hoe was het als artiest om over te schakelen naar deze donkere, bloederigere acteerrollen?
Ik hou ervan. Horror komt een beetje natuurlijker voor mij omdat horrorfilms de eerste plaats op mijn lijst van go-to-films waren als mijn ouders er niet waren. Ik zou gewoon altijd naar een Freddy Krueger-film of een horrorfilm kijken in plaats van naar een rom-com of een komedie; Ik was een raar kind, jongens! En ik denk dat ik echt dol ben op het gevoel dat horror ons geeft, die angst zoals wanneer je 's nachts niet kunt slapen omdat je denkt dat er iets onder je bed ligt of je je gezicht wast en je sluit je ogen en [ hapt naar adem ] omdat je denkt dat er iets achter je ligt, maar er is niets. Het is het enige genre waar je bang bent voor het onbekende als je alleen bent.
Dus het aangaan van rollen als deze is erg leuk voor mij en ik omarm het gewoon; hoe meer horror hoe beter! Ik denk dat ik vorig jaar drie of vier horrordingen heb gedaan. Het enige is dat als je bloederig wordt, het bloed super plakkerig is, dus het wordt een beetje vies, maar afgezien daarvan hou ik van de uitkomst van wat horror kan brengen. Psychologische horror, thrillers en zo. Ik hou ervan!
Voordat we begonnen te rollen, als Koreaans-Amerikanen, hadden jij en ik het over de verschillen tussen Koreaanse en Japanse horror en westerse horror. Hoe breng je die gevoeligheden over als je vanuit die culturele achtergrond deze rollen mag spelen?
Iedereen die dit hoort: huur me in voor wat J- en K-horrorfilms! [ lacht ] Het is totaal anders, daar ben ik het mee eens, omdat ik denk dat met Koreaanse horror, het een beetje meer psychologisch is, en Japanse horror... zo veel Japanse horrorfilms zijn hier in de VS opnieuw gemaakt en ze hebben een Amerikaanse draai die ik niet Maakt niet uit, want het is een beetje sprookjesachtig, een beetje minder complex dan de Aziatische horrorfilms. Het zou geweldig zijn als we Aziatische horrorfilms naar Amerika zouden brengen en ze opnieuw zouden maken, maar met de complexiteit die de Aziatische [hebben].
samuel smith portier
Je karakter, Sonya, gaat echt door de wringer. In de eerste film wroet ze in de kelder voordat ze aan flarden wordt geblazen. En met deze gaat je karakter hard naar buiten. Hoe werd het fysiek voor deze rol?
De lichamelijkheid en stunts, zoals rijden op die auto, daar hebben we een paar takes van gedaan. Het was een beetje moeilijker dan ik dacht omdat ik op mijn buik in een hoek schreeuwde. Oorspronkelijk was mijn sterfscène veel langer en het was een soort ode aan de zelf-duizendpoot die ik deed in de eerste film, dus deze had een Bot Tomahawk referentie en an Auditie referentie -- over Japanse horrorfilms gesproken. Het werd afgebroken, maar toen ik die dialoog zei, was het een pagina lang, en we gingen in een cirkel in Chatsworth Canyon en ik kon niet ademen. [ lacht ] De wind werd een beetje uit me geslagen omdat we aan het rijden waren en ik in en op mijn buik vastzat, gewoon schreeuwend en schreeuwend. Maar het zag er cool uit en zolang we de foto maken, ben ik helemaal down.
Hoe leuk was het om met een vlammenwerper te mogen spelen?
Ik vond het geweldig! In het begin was ik echt heel bang omdat ik uit L.A. kom en we hebben zoveel branden -- er zijn nu branden gaande -- en dit was daar in het Chatsworth Forest. En ik was zo bang dat ik iets in brand zou steken omdat het geen CGI was, het was echt vuur en het waaide. Maar het was allemaal goed. Ik moest ermee oefenen en de vlam kwam nooit verder dan een meter. Dus niets vloog in brand en iedereen was voorbereid voor het geval er iets zou gebeuren, maar ze beloofden me dat er niets zou gebeuren. En de vlammenwerper was eigenlijk heel licht, niet zo zwaar als ik dacht dat een benzinetank zou zijn. Ik hield van de vlammenwerper, het was echt leuk.
Hoe lang heb je ermee geoefend?
Ik heb ongeveer tien minuten geoefend. [ lacht ] Dit is wat gek was, en ik wil geen spoilers doen, maar ik heb misschien wel of niet iemand moeten aansteken met de vlammenwerper in deze film -- zie het en ontdek het. Ik had maar één kans om het te doen, en het was een echt persoon. En, natuurlijk, ze zijn een stuntman, dus ze zijn bedekt met alles wat te dekken is, maar als ik het verkeerd doe... Ik weet [ Vrijdag de 13e ster] Kane Hodder, en hij verbrandde zichzelf in een stunt waarbij hij levend verbrand moest worden toen hij 21 was. Dus ik dacht: 'Wat als ik deze persoon iets aandoe met Kane Hodder en hij staat echt in brand?!'
Dat was het meest angstaanjagende voor mij, iemand pijn doen, want je kunt niet zomaar zeggen: 'Sorry!' Hun hele leven zou veranderen. Dus gelukkig gebeurde dat niet, en ze beloofden me dat het niet zou gebeuren. En ik dacht: 'Ik weet dat we maar één kans hebben om dit te doen en ik ben ook echt bang dat ik deze persoon pijn zou doen!' Maar iedereen is professioneel, dus alles is goed gekomen.
Ik sprak met McG en hij zei dat hij het verhaal had uitgewerkt voor een mogelijke derde film. Zou je ervoor openstaan om terug te komen en waar zou je Sonya persoonlijk graag zien gaan?
Weet je wat cool zou zijn als Sonya gewoon terug zou komen in kleine versneden lichaamsdelen, want dat is wat me altijd bang maakte toen ik klein was. Ik weet hoe wetenschap werkt -- als het losgekoppeld is van het lichaam, is het dood -- maar toen ik jonger was, was ik bang dat de lichaamsdelen nog leefden en dat ze je zouden pakken. Het zou geweldig zijn als ik afgehakte lichaamsdelen was die wie dan ook achtervolgde, in afgehakte stukjes komen als: 'Ik ga je halen!' Dat soort dingen. [ lacht ]
mijn kamergenoot is een kat haru
Waar ben je het meest trots op als je nog een keer in Sonya's schoenen mag staan? Killer Queen ?
Ik hou echt van alles aan Sonya: de nail art, haar eyeliner, haar Saint Laurent-kleding, haar echte liefde voor de donkere kunsten en satanisme. Dat vind ik echt leuk aan dit personage. Ze is niet bepaald karikaturaal, want ik ken mensen die van de duistere kunsten houden, en ik heb duidelijk geen van de duistere kunsten opgeroepen om in het karakter te komen, maar dat vind ik gewoon heel leuk. Dus ik hoop dat als horrorfans ernaar kijken, ze een beetje zien dat er een soort van echtheid in zit. Ik wilde niet dat het hen voor de gek zou houden, want mensen die van duistere kunst houden, doen dat echt. Het is dus een soort liefdesbrief aan mensen die van duistere kunsten houden. [ lacht ]
Geregisseerd, geproduceerd en mede geschreven door McG, The Babysitter: Killer Queen met hoofdrollen voor Judah Lewis, Hana Mae Lee, Robbie Amell, Bella Thorne, Emily Alyn Lind, Andrew Bachelor, Leslie Bibb, Ken Marino en Jenna Ortega. De film is nu te streamen op Netflix.
