Batman: Arkham Knight , de grote finale van de veelgeprezen serie videogames van ontwikkelaar Rocksteady Studios met Batman van DC Comics, heeft veel lof gekregen sinds de release in 2015. Van de verfijning en verbetering van het kenmerkende vechtsysteem van de serie tot de verbluffende filmische beelden en een passend actieverhaal met hoge inzetten, de game heeft talloze lovende recensies ontvangen.
Echter, Arkham Ridder heeft ook enkele fans van de serie verdeeld om een groot aantal redenen, namelijk het verhaal, de gameplay en de technische aspecten van de game. Een nogal universele klacht - zelfs van degenen die van het spel houden - is het aangehaalde overmatig gebruik van de Batmobile, omdat het een integrale rol speelt in zowel de gameplay als in het verhaal, bijna tot een fout.
Sommige recensies op Metacritic en IGDB zijn bijzonder hard. Een speler schreef: , 'De de eerste keer dat je in [de Batmobile] stapt, is het behoorlijk freakin' sweet en de eerste keer dat je overschakelt naar de gevechtsmodus en wat tanks opblaast is leuk, maar de 100e keer dat je door de EXACT DEZELFDE sectie 'schiet veel tanks' gaat, is de nieuwigheid is versleten [...] Ze zijn saai, repetitief en voelen ongeveer net zo on-Batmanachtig aan als maar mogelijk is...'
mijn bloedige valentijnsbier
Anderen bekritiseren het spel omdat het bekende wateren betreedt tot het punt van redundantie, evenals het vereenvoudigen van de gameplay-mechanica om gevechten, stealth en puzzels toegankelijker te maken voor nieuwere spelers - ten koste van het wegnemen van lonende uitdagingen van spelers die meer bekend zijn met de conventies van het spel .
'Weet je nog hoe Hugo Strange en Joker Arkham City zouden beschimpen om de wil van de gevangenen of Batman te breken?' een andere speler schreef in hun Arkham Ridder recensie. 'Hier combineert Scarecrow die twee dingen... slecht. Weet je nog hoe stealth uitdagend maar lonend was? Nu is vaardigheid uit de vergelijking gehaald.'
Meeste van de Arkham games werken meestal in de veronderstelling dat spelers de belangrijkste cast en personages van Batman al kennen, vooral als het gaat om leden van de Bat-familie, zoals Robin en Batgirl. Voor sommigen is het hebben van deze kennis echter zowel een zegen als een vloek, aangezien zelfs een relatieve nieuwkomer in Batman-strips het vrij gemakkelijk kan vinden om een van de Arkham Ridder zo grote plotwendingen lang voordat het spel zelfs maar af is.
'Ten eerste is het verhaal erg voorspelbaar als je iets weet van Batman-strips' schreef een Metacritic-gebruiker . 'Als je niet te veel weet dan [sic], zul je het waarschijnlijk leuker vinden dan ik [sic] . [...] De identiteit van de Arkham Knight kwam ik zes maanden geleden achter toen ze het voor het eerst aankondigden, dus dat viel een beetje flauw.'
Een ander twistpunt over Arkham Ridder 's gameplay is het gebrek aan baasgevechten in vergelijking met eerdere games in de serie, Arkham stad en Arkham Origins . De weinige die aanwezig zijn in Arkham Ridder worden algemeen beschouwd als een belangrijke kwaliteitsvermindering:'Dittitel is geladen met anti-climax non-engagementen met veel van de belangrijkste schurken, en heeft absoluut GEEN baasgevechten . [...] Er is absoluut geen directe betrokkenheid bij een van Batman's rivalen WAT. ZO. OOIT.'
duits pilsener waterprofiel
Sommige van de strengste recensies noemen technische problemen meer dan de daadwerkelijke inhoud van de game. Een speler schreef: 'Dit is een geweldig spel, maar het is bijna volledig onspeelbaar geweest sinds het moment dat ik het in de PS4 stopte. [...] Deze game moest 20 uur in mijn PS4 zitten voordat ik hem volledig kon spelen. Toen ik dat deed, was het prachtig en leuk, totdat mijn opslagbestand werd vernietigd door een gamebreaking-glitch waarbij ik herhaaldelijk door de onderkant van het spel viel en stierf. Deze game was nog niet klaar voor release.'
Opgemerkt moet worden dat ondanks deze kritiek, Batman: Arkham Knight's visuals en sfeer worden overal consequent gecomplimenteerd - zelfs in harde recensies - en afgezien van het verhaal en de behandeling van personages terzijde, zijn de meesten het erover eens dat de stemmencast van de game geweldige uitvoeringen leverde die bijdroegen aan de algehele presentatie.
