Een paar maanden na de verrassende aankondiging dat prins Anders, Jasmine's blanke aanbidder uit 2019 Aladdin , krijgt zijn eigen Disney+-serie , Disney is er weer mee bezig: deze keer wordt de live-action Beauty and the Beast gedolven voor spin-offmateriaal voor de streamingdienst van de studio, en de keuze in hoofdpersonages is even verbijsterend - - Gaston en LeFou van Luke Evans en Josh Gad, het gemene, gemene duo uit de film.
Er is heel weinig bekend over wat deze spin-off van zes afleveringen zal inhouden, behalve dat het waarschijnlijk een musical is, aangezien de componist van de film uit 2017, Alan Menken, is gevraagd om terug te keren, en dat de serie een prequel zal zijn. Hoewel, voor iedereen die bekend is met Gastons tragische traject in zowel de geanimeerde klassieker als de live-action remake, het laatste detail bijna vanzelfsprekend is. Het is ook in dit detail waar het geplande project ons om vraagt -- zoals de mantra van veel Disney-fans is geworden terwijl we door het remake-tijdperk blijven ploegen -- waarom ?
De twijfels of Prins Anders een soloverhaal krijgt, zijn sterk geworteld. Van alle Aladdin 's geliefde en interessante personages, het kiezen van een origineel personage uit de 2019-versie die niet bepaald een doorbraak werd, fan-favoriet is een verbijsterende beslissing. In tegenstelling tot Anders zijn Gaston en LeFou veel bekender en geliefder, dus dat is het niet net zo verbijsterend waarom de studio denkt dat het publiek misschien meer van de komische dubbelact wil zien. Er was ook veel furore rond LeFou's' exclusief homo moment ' in de film (nadruk op de moment , deel), dus het is mogelijk dat meer tijd die je met het personage doorbrengt, de mogelijkheid biedt om zijn seksuele identiteit verder te verkennen. Hoewel, gezien Disney+'s preutse behandeling van LGBTQ-content op zijn platform, fans misschien de verwachtingen hiervan moeten verlagen.
Gaston zelf, hoewel niet in dezelfde klasse als Scar, Jafar of Ursula als het om populariteit of macht gaat, is ook een van Disney's beste haatdragende schurken. Luid, kleurrijk en huid kruipend slijmerig, Belle's achtervolger zorgt voor een fantastische tegenhanger van haar uiteindelijke romantische match, de Prins/Beest, die op het scherm verschijnt als een perfect gevormde klootzak. En dat is voordat zijn solo, eierverslindende nummer komt langs om zijn alfamannelijke schtick verder te vestigen. Meer ter zake, door zijn overgespierde lichaamsbouw, baritonstem en sociale status, is Gaston een Disney-prins die verkeerd is gegaan. En vanaf het moment dat hij Belle's pad betreedt naar publiek van elke leeftijd, is het duidelijk dat deze man, in tegenstelling tot de knappe, zingende mannen van de andere Princess-films van de studio, niet die voor onze heldin. Als een pantomime-personage is hij er in plaats daarvan om uitgejouwd, gesis en uitgelachen te worden -- en we doen het graag. We genieten van rooten tegen hem.
Een prequel-serie waarin een personage als Gaston centraal staat, zal onvermijdelijk enige sympathie voor hem moeten opwekken om te kunnen werken. Dit wil niet zeggen dat hij gemaakt moet worden sympathiek -- protagonisten/antagonisten hebben deze kwaliteit niet nodig om interessant te zijn -- maar verhalen over de oorsprong van schurken moeten het pad van goed naar kwaad geloofwaardig maken. Sympathie is daarbij traditioneel het sleutelwoord. Disney heeft al redelijk succes geboekt om dit te doen voor Schone Slaapster 's Maleficent, maar dat betekent niet per se dat alle van zijn schurken moet zich op deze manier opnieuw toe-eigenen. Terwijl de motieven en het achtergrondverhaal van de tovenares in de klassieker uit 1959 vaag genoeg waren om... rechtvaardigen om uit te breiden , Schoonheid en het beest 's Gaston heeft heel weinig uitwerking nodig om te begrijpen wat hem drijft.
Gaston is zeker een stereotype, maar wel een die precies functioneert zoals het hoort in de context van zijn oorspronkelijke verhaal. The Beast is 'lelijk' aan de buitenkant, maar mooi diep van binnen, terwijl Gaston tegen het einde het tegenovergestelde bleek te zijn - het verhaal waar schurk. Door nog meer toe te voegen aan de derde dimensie die de live-action film al heeft gebouwd, dreigt dit evenwicht te verslechteren. Schoonheid en het beest heeft al een complexe antagonist in het Beest. Ter vergelijking: Gastons eenvoud is een sterk, verhalend tegenwicht.
En in ieder geval als een problematische feministische favoriet , is het vanaf het begin van de film al overduidelijk wat Gaston heeft gevormd tot de narcist met vierkante kaken die hij is geworden: sociaal gefokte en toegestane toxiciteit. Het publiek heeft weinig baat bij het ontdekken van de historische bron van zijn lompheid dan het in gevaar brengen van een klassiek sprookje.
![High School Musical: The Series stelt [SPOILER] in als eerste schurk](https://nobleorderbrewing.com/img/tv/27/high-school-musical-series-sets-up.jpg)
