Superman/Batman: Apocalyps is geen aanfluiting, zoals de vorige Superman/Batman animatiefilm, Openbare vijanden , was. Het was geen belediging voor mijn gevoeligheden of een ineenkrimpfeest van 80 minuten. Maar het is ook geen bijzonder goede film, en draagt een groot aantal zonden op zijn schouders, waaronder onhandige expositie, slechte tot ronduit verwarrende karakterisering, zinloze dialogen en verrassend slordige animaties.
Van daaruit wordt ze ontvoerd door Darkseid, die haar probeert te hersenspoelen zodat ze Big Barda kan vervangen als de leider van de Female Furies, zijn elite erewacht (hoewel ze alleen maar met elkaar lijken te vechten). Het laatste derde deel van de film bestaat uit het heroïsche trio van Superman, Batman en Wonder Woman (met Barda mee voor de rit) die Apocalypse infiltreren om Kara te redden.
Het helpt niet dat de motivaties en moraal van de personages lijken te veranderen volgens de fantasieën van het plot. Halverwege is er een scène waarin de helden, samen met een stel Amazones, moeten gaan liggen om een leger Doomsday-klonen te verspillen. Ze waden er volledig in en lijken zich niet al te veel zorgen te maken over het verminken of doden van de monsters. Zelfs Batman kan er een aantal hacken met een bijl ter grootte van Gimli. Het resulterende bloedbad wordt achteraf gemakkelijk weggevaagd, waarbij Diana zegt: 'ze leefden toch niet echt' (d.w.z. ze bloedden niet), maar dat wist je niet echt toen je voor het eerst met dat zwaard begon te zwaaien, of wel? En worden sommigen van jullie toch niet verondersteld een soort van code te hebben tegen doden?
DC's opknapbeurt van Supergirl kwam aanvankelijk onder vuur te liggen vanwege de nogal openlijk seksuele en seksistische weergave van het personage. Hoewel eerdere DCU-films er niet bepaald voor terugdeinzen om zich te richten op deze specifieke fanboy-niche, Apocalypse gelukkig is een relatief kuise aangelegenheid. Er moet echter melding worden gemaakt van de onvergeeflijke scène waarin Kara tegen Clark zegt dat ze wil leren hoe ze een Aards meisje is en dus hij neemt haar boodschappen mee voor schoenen en kleding, want niets zegt 'moderne Amerikaanse vrouw' zoals hersenloze consumptie.
Het stemwerk is over het algemeen een van de hoogtepunten van de film. Iedereen in de cast vergelijkt zichzelf goed, vooral Kevin Conroy als Batman, Tim Daly als Superman en Andre Braugher als Darkseid. Helaas worden de meeste acteurs slecht bediend door de fantasieloze, clichématige dialoog, vooral Braugher, wiens Darkseid meer lijkt op je gemiddelde superschurk van de maand dan de grote, machiavellistische dictator die zijn maker Jack Kirby voor ogen had.
De dvd bevat ook een korte film van Green Arrow waarin hij een mogelijke ontvoering verijdelt en vecht tegen Merlyn en graaf Vertigo. Het is in orde, Green Arrow-fans zullen er zeker van genieten, maar om eerlijk te zijn heeft het niet veel indruk op me gemaakt, behalve een schouderophalen.
Wat mijn aandacht trok, en niet op een goede manier, zijn een paar zelfgenoegzame documentaires, die beide mijn achterste tanden op scherp zetten. De eerste is over Jack Kirby's originele Fourth World-saga, die meer tijd besteedt aan het proberen je te vertellen hoe cool een schurk Darkseid is dan te praten over Kirby en zijn meesterwerk. En hoewel Walter Simonson en Bruce Timm enig dankbaar inzicht bieden, heeft de rest niets van enige betekenis te zeggen. Sterker nog, ze zien vaak dingen verkeerd. Was Mark Evanier of een van de talloze Kirby-geleerden niet beschikbaar? Moeten we Dan DiDio en de rest van de WB-staf constant naar buiten draven om eindeloze banaliteiten te spuien over mythische archetypen en de grootsheid van personage X of verhaal Y?
Superman/Batman: Apocalyps heeft zijn momenten — het laatste gevecht, af en toe een pittige oneliner van Batman — maar het is een vreemd onsamenhangende en ongemakkelijke film die uiteindelijk niet samengaat in iets dat lijkt op solide entertainment. We wensen je meer succes met de aankomende All-Star Superman-film.
