Als het aankomt op De oerknaltheorie , is Amy Farrah Fowler van Mayim Bialik zowel briljant als teleurstellend. Bialiks acteerwerk is uitzonderlijk, haar komische timing is goed en haar personificatie van Amy is ongetwijfeld hilarisch. Maar wat betreft de vertegenwoordiging van vrouwen in de show, De oerknaltheorie Amy heeft altijd een slechte dienst bewezen door trots door te gaan met stereotiepe stijlfiguren.
Amy's karakterisering is grotendeels gebaseerd op het seksistische stereotype van hoe vrouwen in de wetenschap moeten zijn - slecht gekleed, opzettelijk mannelijk (omdat ze inbreuk maken op het land van een man), bot en koud. Terwijl de laatste kenmerken van haar karakter snel verdwijnen naarmate de show vorderde, zijn de prominente thema's - haar seksualiteit en uiterlijk - altijd aanwezig als plotinstrumenten om gelach uit te lokken.
Het personage van Bialik werd in seizoen 3 geïntroduceerd als een mogelijke datum voor Sheldon Cooper (Jim Parsons). Op het moment dat ze voor hem viel, verslechterde ze in een dwaas, niet-blond stereotype van een meisje dat wanhopig verliefd is op een man als Sheldon. Ze smeekte bijna om seks met hem te hebben, want, zoals ze zelf zei, hij is de beste die ze ooit zal krijgen en was blij met een overwegend eenzijdige relatie, afhankelijk van het minimale dat haar partner voelde om bij te dragen.
Ondanks dat ze werd afgeschilderd als een succesvolle neurobioloog, werd Amy in feite aan de show toegevoegd als aanvulling op de mannelijke hoofdrol. Haar karakterbeschrijving had de genoemde carrièrekwalificaties om haar geschikt te maken voor Sheldon die alleen zou uitgaan met iemand die overeenkwam met zijn intelligentie. Haar genialiteit is echter ook niet de focus omdat het alleen wordt gebruikt om haar vriend niet te vervelen met haar, maar ook om zijn aandacht te verschuiven.
Amy's beroep en carrière-inspanningen waren ook voer voor de ontwikkeling van hun relatie. In seizoen 7, aflevering 5 The Workplace Proximity,' krijgt ze een grote carrièreonderbreking wanneer ze wordt uitgenodigd om te overleggen over een project bij Caltech, maar in plaats daarvan ligt de focus op Sheldons reactie op het nieuws en de mogelijke impact ervan op hun relatie. Nadat ze zich bij Caltech heeft aangesloten, brengt Sheldon haar niet alleen in verlegenheid tegenover invloedrijke en gevestigde wetenschappers, maar hij zwaait haar werk ook af als 'goofing off', waardoor haar wetenschappelijk onderzoek wordt gekleineerd en het onbelangrijk lijkt. Amy verscheen in de laatste tien seizoenen van de show, en Sheldon die haar werk ondermijnde, was een plotpunt dat schaamteloos en herhaaldelijk te veel werd gebruikt.
In seizoen 12, aflevering 5 The Planetarium Collison,' vond Sheldon Amy's solo-onderzoek te saai in vergelijking met het superasymmetrieproject waaraan ze werkten. Geïrriteerd omdat ze niet meer tijd aan hun project besteedde, ging hij naar de president van de universiteit en kreeg haar lab opnieuw toegewezen. Het is duidelijk dat ze woedend op hem is, maar tegen het einde van de aflevering bekent ze dat ze niet boos was omdat Sheldon aannam dat hij het recht had om haar te verwijderen uit een project waar ze al jaren aan werkte. In plaats daarvan verloor ze haar geduld omdat ze bang was zichzelf in de relatie te verliezen door alleen met Sheldon samen te werken.
De oerknaltheorie bracht haar problematische weergave van Amy rond in de laatste afleveringen waar haar 'happy end' niet eindelijk een Nobelprijs won - het kreeg een make-over. Als ze het nieuws van haar Nobelprijs en haar foto's ziet, is ze geschokt en beschaamd. Ze realiseert zich plotseling dat haar uiterlijk niet voldoet aan de schoonheidsidealen van de samenleving. Ze vraagt Raj: Ben ik echt zo sullig? Zijn oplossing voor haar grote ijdelheidsaanval is een make-over: haar een kapsel, rode lippenstift en een andere outfit bezorgen.
Deze beslist oppervlakkige omweg ondermijnde volledig het feit dat ze een belangrijke carrièremijlpaal had bereikt, waardoor haar uiterlijk belangrijker werd dan haar verdiensten en eigenwaarde. Na al haar prestaties eindigde haar verhaal als een vrouw die meer werd bepaald door haar uiterlijk dan door de prestaties die ze verdiende.
