Veel van Bleken De schurken zijn simpelweg niet meer te redden, omdat ze alleen macht willen, vaak ten koste van anderen. Kapitein Sosuke Aizen stal het onderzoek van Kisuke Urahara en bedacht een groots plan om de troon van de hemel te bestijgen, en hij creëerde de ontmaskerde Arrancars om hem te helpen. Maar één Arrancar was anders: Nelliel Tu Odelschwank.
Nelliel behoorde tot een eerdere generatie van haar soort voordat Ichigo in het hoofdverhaal tegen Ulquiorra en Grimmjow vocht. Vanaf het allereerste begin had Nelliel een goed hart en beloofde ze een verandering ten goede onder haar soort te vertegenwoordigen. Helaas maakte verraad dat idee kort.
Een reden om te vechten
Nelliel was ooit een machtige Menos Grande en werd een Arrancar. Ze verleende de rangschikking van #3 onder de machtige Espadas, de beste volgelingen van Aizen. De Espada's waren een bende bloeddorstige, egocentrische schurken, maar Nelliel was anders: ze vocht nooit in de strijd voor zichzelf, in plaats van te vechten voor duidelijke doeleinden, zoals het beschermen van haar dierbare fracciones of gewoon om zichzelf te verdedigen. Voor haar was strijd geen weg naar glorie of eer; het was een bloedig instrument dat werd gebruikt om de onschuldigen te beschermen tegen kwaad. Hoewel Nelliel een van de sterkste Arrancars van haar tijd was, maakte haar houding haar tot een doelwit, en Nnoitora en Szayelaporro Grantz verachtten haar.
Vooral Nnoitora Gilga zocht macht boven alles; hij kon alleen zijn waarde bewijzen door de sterkste vijanden aan te pakken en te verslaan. Zijn persoonlijke doel was niet anders dan dat van Grimmjow, en het maakte hem het tegenovergestelde van Nelliel. Nelliel's meelevende karakter viel duidelijk op naast Nnoitora's egoïstische en gewelddadige manieren, wat leidde tot een vete die culmineerde in Nelliels verdrijving van de Espada's. Nelliel weigerde haar kracht te misbruiken om de zwakken te pesten of oppervlakkige bevestiging te zoeken bij het winnen van veldslagen. Als ze haar zin kreeg, had ze haar zanpakuto nooit meer hoeven tekenen, maar ze tekende hem elke keer dat Nnoitora haar uitdaagde.
Nnoitora werkte uiteindelijk samen met Szayelaporro Grantz om Nelliel voor eens en altijd uit beeld te halen. Ze leidden haar af met een explosief dat haar fracciones verwondde, toen viel Nnoitora haar in een hinderlaag en verwondde haar hoofd met zijn mes. Nelliels spirituele druk lekte uit haar wond en Nnoitora wierp haar verzwakte lichaam van het dak van het paleis van Las Noches en de Hueco Mundo-woestijn in. Nelliels medelevende manieren hadden haar in de steek gelaten... voorlopig.
Haar ware kracht
Nelliel keerde terug als Nel, een peuter zonder herinnering aan haar vorige leven. Ze ontmoette Ichigo, Uryu en de anderen toen ze Hueco Mundo binnenvielen, en ze was aanwezig toen Ichigo tegen de Espadas vocht. Toen Ichigo door Nnoitora in het nauw werd gedreven, was Nel radeloos en keerde haar volledige kracht terug, samen met haar volwassen vorm en herinneringen. Nogmaals, Nelliel vocht voor anderen, niet voor zichzelf, en dat getuigde duidelijk van een sterk karakter en lichaam. Nnoitora's constante streven naar macht was zinloos, maar Nelliels medeleven en barmhartigheid beschermden de levens van andere mensen en hielpen een betere wereld te creëren.
Nelliel riskeerde haar leven om Ichigo veilig te houden en hem terug te betalen voor het beschermen van haar tot nu toe. De enige reden waarom ze het gevecht tegen Nnoitora niet afmaakte, was dat haar tijdelijke volwassen vorm versleten was. Tot dan toe bewees Nelliel echter dat zelfs onder de Arrancars in de wrede wereld van Hueco Mundo, mededogen en vertrouwen in anderen altijd de egoïstische ambitie en verraad overtroeven.
