Als een van de grootste tv-shows aller tijden, Breaking Bad vertegenwoordigde het beste van het beste, en tv wordt gewoon niet beter dan het vierde seizoen van de show. De serie had wat tijd nodig om volledig op gang te komen en struikelde een beetje in het laatste stuk, waar de langverwachte finale een bijna onmogelijke taak voor de schrijvers achterliet. Maar seizoen 4 bereikte dat perfecte middelpunt waar de show gewoon niet beter kon worden.
citrusinensis pale ale
Hoewel het begin van de serie, waarin een scheikundeleraar werd geïntroduceerd die samenwerkte met een ex-student om meth te maken, intrigerend genoeg bleek voor kijkers om het een kans te geven, duurde het even voordat Breaking Bad volledig tot zijn recht komen. Terwijl chemicus Walter White en burn-out Jesse Pinkman afdaalden in de steeds gewelddadiger In het rijk van de criminele onderwereld veranderde de show van het herkenbare niveau van menselijke karakters in een mythisch verhaal over karmische vergelding. Seizoen 4 was waar het die stap bereikte.
Breaking Bad Seizoen 4 opende op 'Box Cutter', waardoor Gustavo Fring effectief de belangrijkste antagonist van het seizoen werd, terwijl hij de keel van een ondergeschikte opende om een punt te maken voor de helden van de serie. Hoewel Walt en Jesse voor Gus werkten en de zuiverste meth op de markt produceerden in ruil voor exorbitante rijkdom, wisten beiden dat hun tijd snel zou afnemen, tenzij ze een manier konden vinden om Gus te verslaan. Het seizoen eindigde toen met die nederlaag, waarbij Gus zijn gelijkspel op beroemde wijze aanpaste vlak voordat hij stierf. Deze gedenkwaardige scènes met de schurk boekten een einde aan seizoen 4 en hielpen om het te definiëren als de beste van de serie.
Niet alleen bracht seizoen 4 Gus uit als een schurk, wat een zeldzaam inzicht gaf in zijn afkomst en motivaties, maar het was ook waar de hoofdpersonen volledig tot hun recht kwamen. Hoewel Walt zijn reis begon te zeggen dat hij voor zijn gezin wilde zorgen en deze wilde beschermen, zag seizoen 4 hem zijn ambities volledig omarmen, niet alleen om zichzelf te verdedigen tegen Gus, maar om hem te vervangen. Jesse's eigen karakterboog, die vaak werd gefrustreerd door besluiteloosheid, spijt en terugval in verslaving, nam een duidelijke richting in de richting van het voltooien van zijn boog, terwijl hij de onverwachte wendingen nam door eerst zijn rol als schurk te omarmen en vervolgens te ontdekken dat hij misschien echt goed zou kunnen zijn ten slotte.
De andere grote kanshebbers voor de beste seizoenen van de serie zijn waarschijnlijk seizoen 3 en 5, maar door ze te vergelijken met seizoen 4 wordt duidelijk dat ze essentiële elementen missen. Seizoen 5 miste personages die zichzelf als een van de beste in de televisiegeschiedenis zouden versterken. Niet alleen was Gus volledig afwezig, maar Mike Ehrmantraut werd op dezelfde manier vermoord en Saul Goodman werd gedegradeerd naar een veel kleinere rol. Hoewel seizoen 3 al deze personages had, hadden ze hun gedefinieerde rollen, persoonlijkheden en relaties met Walt en Jesse nog niet stevig gecementeerd. En met een verhaal dat zo cruciaal gefixeerd is op zijn personages, is het bepalen van het beste seizoen een kwestie van uitzoeken welk seizoen hen het beste liet schitteren. Seizoen 4 doet precies dat.
Er kunnen geïsoleerde scènes in andere seizoenen zijn, zoals de laatste momenten van Walt of de hele aflevering van seizoen 3, 'The Fly', die alles overstijgen dat de serie te bieden had. Maar als het gaat om de algehele kwaliteit en het meten van de afleveringen pond voor pond, is er gewoon geen verslaan Breaking Bad Seizoen 4. In de kern gaat de show over de corruptie en transformatie van een man van een zorgzame vader in een egomaniakaal meesterbrein, en dat wordt het best gedemonstreerd in het vierde seizoen van de show. Het is tenslotte de aflevering van dat seizoen, 'Cornered', die het meest iconische citaat bevatte: 'Ik ben degene die klopt.'
