De titel van de recente serie, Rascal droomt niet van Bunny Girl Senpai , leidt de kijker op het verkeerde been. Het is verre van een show over konijnenmeisjes, het is een verhaal over het omgaan met adolescentie. De iconische bunny girl-outfit die in de show te zien is, doet echter denken aan de diepgewortelde publieke perceptie van het 'bunny girl', dat over de hele wereld is gebruikt voor fanservice. Laten we eens kijken hoe en waar deze trope zo prominent werd in anime, en misschien nog belangrijker, hoe het zal blijven evolueren.
Konijnen Begin
De eerste verschijning van het 'bunny girl' in anime is van GAINAX's 'Daicon IV Opening Animation'. Inderdaad, de krachtpatser die de werken heeft gemaakt zoals Evangelion , FLCL en Gurren Lagann was ook de kracht achter het eerste konijnenmeisje dat in anime verscheen. In dit vroege werk neemt een meisje in een schaars geklede outfit het op tegen monsters, mecha's en meer in een spervuur van popcultuur. De elementen van haar kostuum zijn bijna een kopie van de Playboy Bunny-outfit, het uniform van vrouwelijke serveersters in Amerikaanse Playboy-clubs. Aangezien GAINAX werd opgericht door otaku, werden in de vroege creaties de populaire afbeeldingen en iconen van die tijd gekanaliseerd - Playboy was daar een van. De korte film op zichzelf kan echter niet verklaren waarom het zo iconisch werd.
Om te ontdekken hoe konijnenmeisjes een hoofdbestanddeel van anime werden, is het nodig om één belangrijk element van de Japanse popcultuur uit te leggen: moe. De wereld is afgeleid van het werkwoord moeru, of branden, en verwijst naar de intense gevoelens van 'pure liefde' die een fan ervaart met betrekking tot een fictief personage.
Dit fenomeen is direct gerelateerd aan moe antropomorfisering, of het veranderen van niet-menselijke onderwerpen in schattige, gehumaniseerde karakters. Dit concept bracht allerlei genres voort, waaronder catgirls, monster meisjes en zelfs Hetalia gehumaniseerde landen. Een andere iteratie van dit concept is gap moe, een vorm van schattigheid die is afgeleid van een kloof tussen het uiterlijk en de persoonlijkheid van een personage.
Fluffy Fanservice
Afbeeldingen van konijntjesmeisjes spelen in op de combinatie van onschuld en seksualiteit en creëren moe in de vorm van schattige konijntjesoren in combinatie met een zwoele, alles onthullende outfit. Net als bij catgirls, benadrukt het gebruik van een huisdier zoetheid en benaderbaarheid. In tegenstelling tot katten impliceert het specifieke beeld van een konijn echter ook een zekere mate van hulpeloosheid en kwetsbaarheid. Deze symbolische eigenschappen creëren een roofdier-en-prooi-dynamiek tussen het personage en het publiek, een die bijzonder effectief kan zijn geweest als een manier om seksuele fantasieën te vervullen. Dit kan verklaren waarom konijntjesmeisjes zo gewoon zijn als een fanservice item.
Het schattige, onschuldige karakter van veel moe-personages is een belangrijk onderdeel van wat ze aantrekkelijk maakt. De afbeelding van vrouwen en vaak minderjarige meisjes in moe-werken kan echter de fetisjisering van jonge meisjes aanmoedigen, en de trope van het konijnenmeisje heeft vaak als middel daarvoor gediend. Zelfverklaarde 'lolicons' betreden het gevaarlijke terrein van seksuele aantrekking tot personages die kinderen zijn of lijken te zijn. Moe in een dergelijke vorm kan worden gebruikt om indirect de seksualisering van minderjarige kinderen te ondersteunen, en deze roofzuchtige implicaties kunnen niet over het hoofd worden gezien.
Desalniettemin blijft moe als geheel een centraal onderdeel van de Japanse popcultuur, hoewel de publieke perceptie ervan langzaam kan veranderen.
Moderne interpretaties
Tegenwoordig begint het beeld van het geseksualiseerde, maar onschuldige 'konijnenmeisje' te worden ondermijnd. In Rascal droomt niet van Bunny Girl Senpai , Mai gebruikt haar kostuum om haar vermoedens om onzichtbaar te worden voor de wereld te bevestigen; men kan ook beweren dat er een symbolische betekenis is dat praktisch niemand haar erin kan zien. Ze draagt het uit eigen wil voor haar eigen doeleinden, wat niet alleen de plot vooruit helpt, maar ook als een vorm van empowerment fungeert. In een andere geest, BEASTARS heeft een letterlijk konijnenmeisje, Haru, dat wordt beoordeeld op basis van uiterlijkheden in een gecompliceerde en vaak donkere realiteit: ze wordt zowel neergekeken als seksueel geobjectiveerd door haar klasgenoten omdat ze een konijn is.
Een ander, ongebruikelijker voorbeeld van de subversie van zowel moe als de bunny girl-trope is VTuber Tomari Mari, een schattig bunny girl-personage wiens sterke aantrekkingskracht op fans van gap moe meer dan 75.000 abonnees op YouTube heeft verzameld. Met behulp van een stemmodifier en bewegingsbesturing van een roze, donzig 3D-model van een jong meisje, streamt ze games live met andere VTubers, maar adverteert ze ook met het feit dat ze in feite wordt gespeeld door een man van middelbare leeftijd. In het verleden was de ontdekking dat een gebruiker met een vrouwelijke avatar een man was misschien een punt van schaamte of afkeer, maar de online gemeenschappen en cultuur van vandaag lijken een verrassende verscheidenheid aan zelfexpressie met open armen te verwelkomen.
Met voortdurende evoluties van en afwijkingen van de traditionele trope van het konijnenmeisje, is het mogelijk dat het op een dag volledig onherkenbaar zal worden.
