Netflix is begonnen met het produceren van een aantal opmerkelijke animatieprogramma's, maar Castlevania is verrassend genoeg een van de meest geprezen inspanningen van de streamingdienst geworden. Castlevania haalt uit Konami's legendarische videogameserie en het niveau van respect en passie dat het op deze serie van toepassing is, is precies waarom het heeft geholpen de 'videogamevloek' te doorbreken toen het komt tot spelaanpassingen .
De animatieserie zit vol liefdevolle paaseieren uit de games en het vierde en laatste seizoen van de serie gaat echt voor het goud. Castlevania probeert te ga naar boven en plak de landing . Deze laatste afleveringen vertegenwoordigen de serie op zijn best en ze mogen de oude fans niet teleurstellen, maar ze zijn ook niet perfect en er zijn bepaalde gebieden waar dingen kunnen worden verbeterd.
nieuwe glarus schreeuw iipa
10Manieren waarop het perfect was: de animatie en vechtchoreografie waren verbluffend
Netflix's Castlevania is als zo'n succes beschouwd omdat er zo'n kunstenaarschap en ontwerp in de look van de animatieserie is verwerkt. Castlevania zag er vanaf zijn debuut al prachtig uit, maar dit laatste seizoen gaat failliet en verbetert de kwaliteit van zowel de animatie als de gevechtsscènes in elk opzicht.
Elke aflevering heeft een subliem actiedecor dat het werk van Trevor, Sypha of Alucard als individu of als team laat zien. Het creatieve gebruik van unieke omgevingen, monsters en vaardigheden helpt elk gevecht prachtig tot leven te komen.
9Manieren waarop het niet was: het zware gebruik van cyclische plotten
Dat wordt gewaardeerd Castlevania's verhaal is goed gedefinieerd, zelfs vanaf de vroegste seizoenen. De serie kan effectief in twee helften worden gesplitst, die zich richten op Dracula's heerschappij en de chaos die uitbreekt na zijn dood. Castlevania's het laatste seizoen voelt enigszins repetitief aan voor seizoen drie, in die zin dat ze zich allebei concentreren op de inspanningen van Trevor en Sypha om de vrede te bewaren en deze nieuwe en onvoorspelbare wereld te bewaken.
De acties van deze personages zijn altijd vermakelijk, maar het valt wel in een patroon als Trevor en Sypha door dorpen reizen om demonen te doden, terwijl Alucard aarzelend aanbiedt om anderen te beschermen.
8Manieren waarop het perfect was: kenmerkende wapens worden verkregen
Castlevania is een serie die veel liefde krijgt voor zijn hoofdpersonages en zijn kenmerkende monsters, maar het is ook een franchise waar bijna net zoveel liefde voor de iconische wapens . Castlevania's vorige drie seizoenen bevatten bevredigende wapens en harnassen uit de overlevering van de games, zoals Trevor's kenmerkende zweep of Alucard's Symfonie van de nacht schild.
Castlevania's laatste seizoen rust Trevor eindelijk uit met het overdreven Ruler Sword en het is ongelooflijk om het in actie te zien. Deze laatste afleveringen verspillen hun kans niet om deze laatste wapen- en artilleriedetails te vervullen.
7Manieren waarop het niet was: de focus is te verdeeld
Castlevania's laatste seizoen wordt soms verrassend complex en bevat de meest uiteenlopende plotthreads en personages uit de hele serie. Al deze personages hebben op zichzelf sterke motivaties, maar ze zijn enigszins verzwakt als er zoveel inhoud is om tussen te bewegen.
De missies van sommige personages, zoals de Raad van Zusters , Hector en Alucard kunnen hun impact verliezen wanneer het wordt verdeeld over zoveel andere inhoud. Het is indrukwekkend dat Castlevania kan met succes zoveel ballen tegelijk jongleren, maar er zijn momenten waarop een eenvoudiger bereik en meer karakters samen nuttig zouden zijn.
6Manieren waarop het perfect was: Trevor & Sypha's Romance & Teamwork
Castlevania is in de eerste plaats een actieserie met gothic horror invloeden, wat altijd weer zo verrassend is als het uitstekende gevoel voor humor van de serie zich aandient. Een groot deel van de komedie van de serie komt uit de Vreemd stel -Leuk vinden teamwork tussen Trevor en Sypha.
De twee gaan in dit laatste seizoen door een heel scala aan emoties, maar de twee zijn eindelijk bereid hun gevoelens voor elkaar te omarmen en de zaken naar een hoger niveau te tillen. Castlevania is een serie die absoluut geen romantiek nodig heeft, maar deze relatie ontwikkelt zich zo natuurlijk en wordt het hart van de laatste afleveringen.
5Manieren waarop het niet was: het gebrek aan Dracula
Dit is lastig terrein, aangezien dit laatste seizoen expliciet draait om het verlies van Dracula, maar het valt niet te ontkennen dat de afwezigheid van het personage zeker voelbaar is. Het wordt gewaardeerd hoe Castlevania houdt vast aan zijn wapens en maakt niet onnodig gebruik van Dracula, maar er is nog steeds een middenweg die tussen deze twee uitersten kan worden bereikt.
westvleteren 12 beer
Bovendien gaat het beperkte gebruik van Dracula in een heel andere richting met het personage. Het is uiteindelijk ontroerend dat Vlad en Lisa een soort happy end kunnen bereiken, maar de serie worstelt nog steeds met hoe de leegte van Dracula te vullen .
4Manieren waarop het perfect was: de dood is degene die aan de touwtjes trekt achter de opwekking van Dracula
De belangrijkste antagonist tijdens Castlevania's eerste twee seizoenen is niemand minder dan Dracula, maar de laatste twee seizoenen verkennen de strijd om de suprematie die is ontstoken tijdens zijn afwezigheid. Varney is nieuw in Castlevania's laatste seizoen en speelt een cruciale rol in de opstanding van Dracula.
Het is gebleken dat Varney slechts een dekmantel is voor de ware identiteit van de schurk, de Dood. Deze draai is zeer bevredigend en logisch, zowel in het kader van de animatieserie en de videospelletjes . Het laatste gevecht tussen Trevor en Death is een van de allerbeste uit de serie en trouwe fans zullen het debuut van deze schurk koesteren.
3Manieren waarop het niet was: onnodige nieuwe personages
De eerste drie seizoenen van Castlevania werken heel hard om Trevor, Sypha en Alucard te ontwikkelen, drie van de meer gekoesterde personages die uit de Castlevania serie. Seizoen vier worpen een handvol nieuwe malafide individuen in de mix , wat niet per se een slechte zaak is, maar in dit geval valt niemand echt op en vertroebelen ze alleen het beeld.
Zoveel slechte zielen willen de positie van Dracula overnemen en dat leidt tot personages als Ratko, Dragan, Greta en Zamfir. Geen van deze individuen krijgt genoeg tijd en komt in het slechtste geval over als grove karikaturen.
tweeManieren waarop het perfect was: het potentieel voor wereldopbouw en spin-off
Vier seizoenen is geen uitzonderlijk lange duur voor een televisieserie, maar Castlevania vertelt vol vertrouwen een volledig verhaal in deze tijd en sluit effectief het boek op deze hoek van de serie af. Er is een afsluiting voorzien voor veel karakters, maar veel threads blijven hangen en er is al discussie over geweest een voortzetting of spin-off naar de Castlevania universum, zij het met nieuwe personages en in een andere tijdsperiode.
melk stout linkerhand
Castlevania's laatste seizoen buigt zich niet achteruit om deze verbindingen tot stand te brengen, maar het blijft zijn grenzen verleggen op een manier waarop deze wereld vruchtbaar aanvoelt voor meer verhalen.
1Manieren waarop het niet was: het is te kort
Minder kan vaak meer zijn en veel Netflix-series hebben last van opgevulde seizoenen die langer zijn dan nodig is. Castlevania heeft gewerkt met korte seizoenen en seizoen vier, net als zijn voorganger, is slechts tien inzendingen lang. Tien afleveringen dekken wat ze nodig hebben, maar aangezien dit is aangekondigd this als het laatste seizoen , het zou op prijs worden gesteld als ze wat meer konden krijgen.
Zelfs een seriefinale van twee lengtes zou een lange weg hebben afgelegd. Het is natuurlijk gunstig dat Castlevania blijft zijn welkom niet te lang, maar het is ook niet nodig om dit laatste stukje van de puzzel te haasten.
