Universal Studios heeft een hele reeks iconische monsters geïntroduceerd als onderdeel van zijn gedeelde horrorfilmuniversum. De laatste hiervan was de Wezen uit de Zwarte Lagune , een monsterlijke amfibie uit een vergeten deel van de wereld die aasde op ongelukkige ontdekkingsreizigers en wetenschappers die zijn pad kruisten over verschillende films.
is de speciale canon van de star wars vakantie?
Hier is de geschiedenis van de gelijknamige Gill-Man, zijn verschillende filmische optredens en wat hem speciaal maakt in vergelijking met de andere Universal Monsters.
Oorsprong
Tijdens een diner met de Mexicaanse cameraman Gabriel Figueroa tijdens de productie van burger Kane , hoorde producer William Alland van Mexicaanse verhalen over half mens/half vis die in de Amazone-rivier leefden. Geïnspireerd liet Alland in het daaropvolgende decennium zijn aantekeningen over de lokale mythen door schrijvers ontwikkelen tot een volledige behandeling en script. Regisseur Jack Arnold stond aan het hoofd van de originele film uit 1954, met het monster ontworpen door Disney-animator Milicent Patrick.
Wezen uit de Zwarte Lagune volgt een expeditie diep in de Braziliaanse Amazone nadat een gefossiliseerde hand met zwemvliezen een verband suggereert tussen de evolutie van de mensheid en waterdieren in de regio. De expeditie ontdekt de titulaire Black Lagoon, een tropisch paradijs onaangetast door de beschaving, en wordt gevolgd door de Gill-Man, die een aantal van de groep uit elkaar scheurt. Nadat de expeditie de ontsnapping uit de lagune heeft geblokkeerd door de rivier af te sluiten met boomstammen, ontvoert de Gill-Man een jonge vrouw in de groep genaamd Kay voordat ze wordt gered en het monster wordt neergeschoten.
oud engels alcoholgehalte
de vervolgen
Uitgebracht als onderdeel van de eerste golf van 3D-films, Wezen uit de Zwarte Lagune was een kritisch en commercieel succes. Dit bracht Universal ertoe twee directe sequels in opdracht te geven. De film uit 1954 Wraak van het schepsel gekenmerkt Arnold's terugkeer als regisseur. Clint Eastwood maakte ook zijn filmdebuut in een kleine, niet genoemde rol. Het vervolg onthulde dat Gill-Man het had overleefd, maar werd gevangengenomen en vastgehouden voor studie en observatie in Florida. Toen hij zich losmaakte voor een nieuwe razernij, werd het monster blijkbaar doodgeschoten door de autoriteiten aan het einde van de film.
Universeel dan groen verlicht Het schepsel wandelt onder ons , het enige deel van de trilogie dat niet in 3D is gefilmd of niet is geregisseerd door Arnold, die in plaats daarvan zijn assistent-regisseur John Sherwood voor de taak voorstelde. In de film uit 1956 is de Gill-Man hersteld en teruggebracht naar de beschaving, waar wordt ontdekt dat hij zich langzaam aanpast en evolueert naar de oppervlaktewereld door zijn kieuwen af te werpen. Ten onrechte beschuldigd van een moord, gaat de Gill-Man op een nieuwe razernij voordat hij ontsnapt naar de oceaan waar hij blijkbaar verdrinkt vanwege zijn onlangs verloren kieuwen.
De nalatenschap
Veel van de universele monsters vertegenwoordigen ofwel gevaren uit de oude wereld (Dracula en de mummie) of de dwaasheid van roekeloze wetenschappelijke experimenten (het monster van Frankenstein en de onzichtbare man). The Creature from the Black Lagoon slaagt erin om de twee stijlfiguren samen te smelten tot één iconisch monster in drie op zichzelf staande films. Een groep wetenschappers die de lokale cultuur en de heiligheid van de natuur niet respecteren, stuiten op een Lovecraftiaans wezen dat rechtstreeks uit De schaduw over Innsmouth .
Er is ook een gevoel van gedoemde romantiek met de Gill-Man, die zich altijd aangetrokken voelt tot een vrouw, maar wordt geweigerd vanwege interspeciesbeperkingen en zijn eigen monsterlijke uiterlijk. Dit zou filmmaker Guillermo Del Toro diep inspireren om de Academy Award-winnende te maken De vorm van water , met een soortgelijk monster dat met succes romantische liefde vond met een menselijke vrouw.
sake in roze fles
De Universal Monsters zijn grotendeels sociale paria's en buitenbeentjes, daarom zijn de Wolf Man en het monster van Frankenstein constant geïsoleerd en op de vlucht. De Gill-Man is daar een van de duidelijkste voorbeelden van; zelfs na aanpassing aan de mensheid in zijn laatste film, wordt het personage door het grote publiek nog steeds gezien als een monster, niet in staat om in de beschaving of zijn waterhuis te passen op het meest tragische moment voor een van de Universele Monsters.
