Het tweede seizoen van Da Vinci's demonen ging zaterdag van start toen een van de beroemdste figuren uit de geschiedenis zijn vaag accurate avonturen voortzette terwijl hij er onberispelijk anachronistisch uitzag. Tom Riley keert terug als de uitvinder en kunstenaar, die nu in Zuid-Amerika is in de tijd van het Inca-rijk - alle ervaringen zijn trouw aan de geschiedenis, maar met net weinig genoeg details om de maker van de serie David S. Goyer de kans te geven om boeiende, uitzinnige -tijds drama.
Riley ging zitten met Spinoff Online op de recente persdag in Los Angeles voor het Starz-drama, waar hij sprak over het vinden van een groove als Da Vinci en zijn hoofd bleef wikkelen rond de mysteries van een van de grootste geesten uit de geschiedenis. Naast het uiten van kritiek op de weergave van Da Vinci's seksualiteit, bood hij inzicht in hoe de show hoopt het personage verder te verkennen, en reflecteerde hij op de uitdagingen om fans tevreden te stellen terwijl ze hen dingen gaven die, zoals hij het zegt, ze niet deden zelfs weten dat ze wilden.
Spin-off online: Heb je na één seizoen van Da Vinci's Demons het gevoel dat het personage volledig in je stuurhut zit, of is het nog steeds een soort van voortdurend ontdekkingsproces?
Tom Riley: Het is altijd een continu proces van ontdekken. Ik denk dat zodra je stopt met proberen te verbeteren, je verloren bent. De dingen die ik voor dat eerste seizoen over Leonardo ontdekte, waren zo ver verwijderd van alles wat ik in mijn hoofd had van wie hij was, dat ik een beetje moest heroverwegen hoe ik het moest benaderen. Omdat hij op de pagina echt arrogant en eigenwijs was, en alles wat ik over hem lees is dat hij arrogant en eigenwijs is - maar niemand denkt dat over hem. Iedereen denkt dat hij een ongelooflijk wijze oude man is en dat altijd was. Altijd een wijze oude man geweest. Dus ik vond het een beetje leuk om dat soort arrogante arrogantie te nemen en hem een beetje nederig te maken of hem te laten beseffen dat de manier waarop hij zich gedraagt, misschien niet de beste manier voor hem werkt en dat het hemzelf net zoveel aantast omdat het de mensen om hem heen beïnvloedt. Dus je kijkt zeker naar wat eraan vooraf is gegaan en probeert te verbeteren. En hopelijk kom ik volgend seizoen drie terug en doe ik hetzelfde opnieuw.
Vind je dat de schrijvers karakterdetails en dingen beginnen te creëren op basis van jouw interpretatie van het personage, of heb je het gevoel dat je nog steeds een soort van jezelf toepast op hun interpretatie?
Ik denk dat een show het beste werkt als iedereen elkaars hand vasthoudt. Jullie duwen allemaal in dezelfde richting en ik denk dat er momenten zijn dat ze gaan, dat vinden we leuk vanaf seizoen 1; we gaan daar meer van inbrengen - voor ons allemaal, voor alle personages. En soms hebben we hem dit zien doen, laten we iets anders proberen. Dus ik vind het gewoon een heel interessante mix van het tweede seizoen.
Waar moet je als voortdurende uitdaging het meest op letten? Is het alleen het script, of moet je kijken naar de historische context hiervan omdat er zoveel heruitvinding is?
anker stoom liberty ale
Zeker in het eerste seizoen heb ik alles proberen te vinden over de historische periode. Ik probeerde alles te weten te komen over de patronen en samenzwering en alle verschillende dingen die in en uit de fictie en de fantasie verweven zijn. En het tweede seizoen zijn we begiftigd met deze periode in zijn leven van 27 tot 32, waar letterlijk niemand weet waar hij was. Hij valt van de kaart. Er zijn geen records. Dus ik hoefde deze keer niet zo hard te onderzoeken met het Inca-rijk omdat het niet bestaat. Het is Davids idee van wat als dat zo is? Dus dat spul bevrijdde ons een beetje om wat sneller en losser met historische waarheid te spelen.
Hoe vind je dan iets waarvan je denkt dat het niet alleen dramatisch overtuigend is, maar ook authentiek voor wat we wel van hem weten?
Om eerlijk te zijn, de moeilijkste uitdaging, de grootste balans, het slappe koord maakt het grootste genie dat ooit in de menselijke geschiedenis is vastgelegd, ook vaag herkenbaar. Dat mensen in het publiek zullen gaan, ik identificeer me een beetje met hem. Ik voel me daar slecht voor. En dat is moeilijk, want als een man constant alles zo oplost en in staat lijkt te zijn om alles te doen, is het moeilijk om het leuk te vinden. Dus dat zijn de dingen die ik heb geprobeerd - dat is mijn manier om binnen te komen, de menselijke aspecten van hem. Die moeilijke relatie met een ouder, al dat soort dingen. De machteloosheid, het najagen van genegenheid, al die dingen die mensen zouden krijgen, terwijl ze de techniek of het uit de lucht halen van trigonometrie niet per se kunnen begrijpen en het over mijn gezicht op het scherm laten dansen.
Wanneer je een zin leest als, Hij ontgrendelt een deel van zijn geest dat informatie bevat waarvan hij niet wist dat hij die had, hoe creëer je iets waar je je als acteur mee kunt identificeren?
dupont honingbier
Dat is zwaar. Dus je houdt vast aan de emotionele kant ervan. Hoe voelt dit voor hem, en dan laat ik de effecten en het script de rest doen. Want anders, als je het verhaal te hard probeert te vertellen, vergeet je de persoon te zijn, dan word je gepakt. Dat moet je aan andere mensen overlaten. En ik ga, komt dat over? Gaat dat lukken? En dan moet je gewoon gaan, het maakt niet uit, laat het gewoon. Doe je ding en hoop van wel.
Met zoveel geschiedenis om alle verhalen van de show in een context te plaatsen, hoe moeilijk is het voor jou om het hele seizoen alleen maar verhalend te blijven?
Nou, voor mij had ik het geluk dat ik producer ben van het tweede seizoen, dus ik had het geluk om scripts vanaf het begin te zien en ze helemaal door te zien en het de hele weg te volgen van begin tot midden tot einde, tot conceptie tot de montage, dus ik heb het gevoel dat ik het dit jaar weet. Het eerste seizoen, ja, ik leek te denken, Oh, wacht even, wie is dat personage dan? Er zijn er zoveel, wat niet goed is omdat de acteur gaat, ik ben hier al zes weken. Het is moeilijk, maar ik denk dat omdat het seizoen meer in series is, het publiek meer kans krijgt om te investeren en daardoor mensen beter leert kennen.
Hoe gretig ben je, als producent of als acteur, om de feitelijke gebeurtenissen, dingen van zijn leven hierin te verwerken, vooral zonder dat het als een Mr. Peabody & Sherman reeks vignetten?
Eerlijk gezegd maakt het me niet uit. Ik denk dat we de historische achtergrond hebben neergezet. We hebben heel duidelijk gemaakt dat het een historische fantasie is en dat het plot uiteindelijk door het personage moet worden gedreven. En we hebben deze karakters opgezet en ze moeten gaan waar ze gaan. En als je probeert goed te gaan, zou dit niet cool zijn, dan begin je betrapt te worden. Ik ben er dus altijd voor om de personages het verhaal te laten bepalen. En ja, je moet niet alleen lippendienst bewijzen, maar je moet ook echte historische momenten beleven.
deschutes black butte porter calorieën
Dus terwijl hij in het Inca-rijk is, gaat hij de Mona Lisa niet bij elkaar gooien of iets dergelijks?
Oh, je zou verbaasd zijn. Ik zou niet te veel willen verklappen, maar je zult verrast zijn.
Ik weet dat de producenten hebben gesproken over het feit dat ze Da Vinci's seksualiteit niet verkeerd willen voorstellen of van tafel willen laten. Hoeveel van dit nieuwe seizoen onderzoekt dat en hoe belangrijk is het uiteindelijk voor het vertellen van verhalen?
Aan verhalen vertellen, ik weet het niet. Maar wat betreft het vertegenwoordigen van hem, denk ik dat het een heel belangrijk onderdeel is van wie hij is, en ik pleit ervoor. En zeker in het tweede seizoen zul je zijn ogen naar mannen zien flitsen, net zoals ze dat naar vrouwen doen. Maar voor ons, wat we probeerden te doen met het seizoen, en ik blijf hier in seizoen 1, is die ene persoon die we dierbaar zijn aan hoe ze schreven en wat ze zeiden, Leonardo zelf is. En hij weigerde actief om zichzelf te definiëren. Veel mensen hebben het sindsdien voor hem gedaan aan beide kanten van het argument en zijn er aan beide kanten zeer militant over geweest, en dat is precies wie hij was. Hij was duidelijk heteroseksueel. Hij was zeker homoseksueel. Hij was zeker biseksueel. En eigenlijk, zeiden we, wat zei Leonardo? Om welke reden dan ook weigerde hij zichzelf te definiëren; hij weigerde. Dus we dachten goed, wat zegt dat? Waarom zou een man dat doen? Dat is interessant. En we kwamen tot het soort dingen dat hij biseksueel was, maar hij vond gewoon dat het er niet toe deed. En hij was gefascineerd door het menselijk lichaam, of het nu een vrouw of een man was. Hij was borderline autistisch. Dus het waren misschien niet helemaal zo emotioneel betrokken mensen als hij zou kunnen zijn. En dus dachten we dat we met dat idee zouden spelen. En ik hoop met dat idee te blijven spelen in dit seizoen en toekomstige seizoenen.
Misschien verder in die richting, of in het algemeen, hoe voorzichtig moet je zijn om niet te vooruitstrevend te zijn? Denk je dat deze mensen waanzinnig achterhaald zijn, of dat ze het updaten om een modern publiek aan te spreken zonder dat het de waarden van die tijd schendt, bijvoorbeeld in termen van de plaats van de vrouw in de samenleving?
Nou, dat is natuurlijk het andere aan de seksualiteitskant van de dingen, dat het enige machtswapen dat de vrouwen hadden, was hoe ze een man konden verleiden. Je weet dat Lucrezia zeker haar lichaam gebruikt omdat ze niets anders heeft, afgezien van haar geest, dat haar in feite vaag in die werelden van autoriteit zal brengen waar ze gewoon niet van zou mogen scheiden vanwege haar geslacht. Dus dat is belangrijk. Voor zover we onze tijd vooruit hebben gedacht en de show altijd vaag anachronistisch is geweest, niet in het minst met het kapsel van seizoen 1 en het leren jack. En dat was altijd de bedoeling. En David wilde dat Leonardo sprak met een zeer eigentijdse, wegwerpstijl, omdat hij wilde dat hij eruitzag als een man uit de tijd. Als een man die 400 jaar in de toekomst was, die daar op de een of andere manier was binnengedoken en gewoon dingen kon zien die andere mensen niet konden zien omdat hij in een periodedrama zit, waarom doen jullie allemaal zo stijf? Een deel daarvan werkte, een deel niet. Ik zou zeggen dat we in het eerste seizoen probeerden het met het tweede weer samen te smelten tot iets meer samenhangends. We zijn er dus altijd van op de hoogte. Het gaat er gewoon om dat de show een eigen stem krijgt.
mickeys moutlikeur
Hoe verdeel je je verantwoordelijkheden als ster en producer? Of waar laat je er een achter?
Ik laat er een achter als ik op de set de scènes doe, en dan maak ik me op vrijwel elk ander moment alleen maar zorgen over de show.
Wat zijn die verantwoordelijkheden?
Oh, het was heel leuk in de post [productie] omdat ik het een soort van persoonlijke arena zie om te blijven vechten voor de karaktermomenten. Want als je eenmaal op het podium komt waar de effecten het gewoon overnemen en het geluid en de gradatie zijn het zeer gespecialiseerde secties en uiteindelijk wil ik dit zo maken en er zo uitzien en je kunt daarna stukjes verliezen in de melee. Je kunt de kleinste kleine nuancemomenten verliezen. En ik heb net geprobeerd ervoor te zorgen dat mensen nadenken over wat ze uitsnijden. Ik denk dat het misschien dit kan betekenen, misschien zal het daar later naar linken en een aflevering kan het waard zijn om te bewaren? Ik heb niet alle veldslagen gewonnen, en het is een ondergeschikte rol, maar ik vond het leuk om voor het eerst in die speeltuin te kunnen spelen.
In deze verschillende beschrijvingen van het personage dat ik heb gezien, gebruiken ze termen of uitdrukkingen, zoals de uitverkorene. In hoeverre zijn de mythes van die held echt van toepassing in termen van het vertellen van verhalen, vooral omdat je dit over zoveel potentiële seizoenen hebt uitgerekt?
Nou, voor de man, voor Leonardo, een heldenmythe, ik weet het niet in de echte Leonardo. Maar wat ons verhaal betreft, hij is een avonturier. We hebben hem op speurtocht gestuurd en hij is, om welke reden dan ook, op speurtocht. En ik heb altijd het gevoel gehad dat The Book of Leaves altijd een symbolisch iets is, net zoals het alle kennis van de wereld bevat, en voor hem is dat iets ongelooflijk verleidelijks. Maar het is ook een symbool van de meest onmogelijke puzzel. En voor een man die kan zien hoe alles wordt gebouwd en onmiddellijk in zijn geest wordt ontleed, is dat een trivialiteit, aangezien dit iets is dat hem echt drijft. De wens om te bewijzen dat daar een wetenschappelijk rationele reden voor is. Dat is zijn zoektocht, zijn heroïsche zoektocht als het ware. En onderweg zal hij een tragische val maken en zich aan al die Griekse, zoals ik zeg clichés, Griekse regels durven wagen. Griekse conventies. En ik denk dat het belangrijk is voor het verhaal, ja. Belangrijk voor de echte man? Niemands leven verloopt ooit echt in een perfecte heroïsche tragische boog.
Is dit voor jou als acteur een ander soort discipline? Heb je ooit echt met zoiets te maken gehad, waarbij je zoveel tijd had met dat ene personage om hem voortdurend te verfijnen en te ontwikkelen?
rode haak ipa abv
Nee. Dat heb ik nog nooit gedaan. Dat is een echte traktatie, om geleidelijk aan iemand te bouwen en te bouwen en gewoon verschillende facetten te onthullen. Het was alsof je lagen van een ui afpelde; het is leuk. Dat heb je eigenlijk nergens, behalve op tv. Ik denk dat dat de reden is waarom tv's genieten van deze gouden eeuw, omdat mensen graag mensen zien groeien, net zoals acteurs graag hun personages laten groeien. Je hebt graag het gevoel he, Jesse was niet zo in seizoen 1. Paul was een leraar, kijk nu eens. Het is leuk. Ik hou van dat spul.
Met een heel seizoen waarop de wereld kan reageren, hoe snel verwacht je dat mensen echt opgewonden of verrast zullen zijn door wat er gebeurt?
Ik denk dat mensen in het middenseizoen gek worden. Ik denk dat we halverwege het seizoen, rond aflevering vijf en zes, ons speelgoed uit de kinderwagen gooien. En het zal op de een of andere manier gaan, en ik kan niet wachten om te zien hoe erop wordt gereageerd.
Zal zoiets als wat dit moment ook is, zelfs als er goed op gereageerd wordt, de hele serie in een andere richting sturen?
Nee, ik denk het niet. Ik denk dat het altijd gevaarlijk is om te sterk te luisteren naar wat fandom zegt, bij gebrek aan een beter woord. Want dan loop je het risico om genotzuchtig te zijn en te gaan, hey, ik zal een beetje een tip van de hoed doen voor de fans waar ze dat soort van doen. En eigenlijk wil ik als fan constant zijn van, oh, ik wist niet dat ik dat wilde en nu geven ze me dat nu ook. En het is moeilijk. Het is gemakkelijk als schrijvers, producenten, regisseurs, acteurs om dit te laten werken, laten we het blijven doen. Het is moeilijker om de grenzen te verleggen - niemand dacht toen we ons Florentijnse eerste seizoen maakten dat we in de nieuwe wereld zouden zijn met het Inca-rijk.
Da Vinci's Demons wordt uitgezonden op zaterdag om 21.00 uur. ET/PT op Starz.
