WAARSCHUWING: het volgende artikel bevat spoilers voor: Donkere Feniks , nu in de bioscoop.
Donkere Feniks blijft in het begin relatief trouw aan het bronmateriaal. Jean Gray sluit zich aan bij de X-Men op een wanhopige reddingsmissie in de ruimte. Terwijl ze buiten de wereld is, krijgt de jonge superheld een band met een mysterieuze kosmische entiteit die bekend staat als de Phoenix Force, waardoor haar telekinetische en telepathische krachten dramatisch worden versterkt, maar met het toenemende risico de controle te verliezen... met destructieve gevolgen. Hoewel dit echter weergeeft hoe de Phoenix Force voor het eerst in de strips verschijnt, waardoor beide verhalen in beweging komen, is het plotpunt ook rechtstreeks in tegenspraak met Jean's eerdere filmische weergave in 2016's X-Men: Apocalyps .
Vindt plaats ongeveer een decennium vóór de gebeurtenissen van Donkere Feniks , de eerdere film had Jean constant in oorlog met haar eigen duistere potentieel als een knipoog naar haar kwaadaardige wederhelft, volledig onthuld in 2006's X-Men: The Last Stand . Net als bij de derde X-Men-film houdt professor Charles Xavier Jean nauwlettend in de gaten om haar te helpen omgaan met haar capaciteiten en innerlijke duisternis.
In de loop van Apocalypse , werd gesuggereerd dat Charles telepathische grenzen had gesteld aan Jean's capaciteiten om te voorkomen dat ze werd verteerd door haar gemene persoonlijkheid, alleen voor de eerbiedwaardige professor om Jean eindelijk te overtuigen haar volledige potentieel te omarmen tijdens de climax van de film tegen Apocalypse.
Jean arriveert met de rest van de X-Men in Caïro om Professor X te redden van de Apocalyps en te voorkomen dat hij een nucleair Armageddon ontketent. Jean neemt aanvankelijk een ingetogen rol in de eindstrijd, waardoor haar teamgenoten Apocalypse fysiek moeten confronteren terwijl Professor X tegenover de schurk staat op het astrale vlak. Maar als Apocalypse Professor X en de rest van het team begint te overweldigen, roept de oprichter van X-Men Jean op om eindelijk haar ware potentieel te omarmen en Apocalypse te vernietigen met haar latente telekinetische kracht.
Jean laat haar angsten los en ontketent haar volledige kracht, en vernietigt Apocalypse op het astrale vlak voordat hij hem fysiek confronteert. Jean keert eigenhandig het tij van de strijd tegen de almachtige schurk en desintegreert hem volledig terwijl de vurige vorm van de Phoenix zich om haar heen vormt.
Biedt een meer hoopvolle incarnatie van de Feniks dan voor het eerst gezien in Het laatste verzet , lijkt het erop dat Jean haar potentieel heeft gekanaliseerd zonder zichzelf te verliezen, maar dit roept bredere vragen op over wat de exacte rol van de Phoenix Force in Donkere Feniks echt is.
firestone dubbele krik
Vrijwel elke incarnatie van Jean Grey, zowel in de stripboeken als in verschillende media-aanpassingen, heeft gespeeld met het concept van de volledige reikwijdte van haar krachten die worden onderdrukt uit angst dat ze de controle zou verliezen en een regelrechte schurk zou worden. De vurige aard van Jean's ontketende potentieel en zijn vermogen om zijn doelen te desintegreren, wordt echter nooit volledig uitgelegd in Apocalypse ; ze lijken zeker geen natuurlijk gevolg van haar telekinese te zijn.
lagunitas sessie ipa
Meer verwarrend is de verschijning van het Phoenix-symbool dat Jean overspoelt terwijl ze haar latente vaardigheden ontgrendelt tijdens de laatste confrontatie van de 2016-film. Zowel het symbool als het vuurelement werden niet geassocieerd met het personage in de strips tot Jean's ontmoeting met de kosmische Phoenix Force, waardoor ze hier vooral raadselachtig werden.
Met Simon Kinberg die Bryan Singer vervangt als regisseur Donkere Feniks , weerspiegelen de verborgen oorsprong van Jean's Phoenix-personage en uitgebreide bevoegdheden waarschijnlijk een aantal verschillende factoren. Ten eerste stelde de creatieve opschudding achter de schermen Kinberg in staat om het verhaal te vertellen dat hij altijd al wilde vertellen, dichter bij hoe het verhaal zich afspeelde in de stripboeken, zij het met aanzienlijke creatieve vrijheden, zoals te zien in vrijwel elke afzonderlijke aflevering van Fox's X - Mannenfilms.
Ten tweede is het een duidelijke stap om deze nieuwste film verder te distantiëren van X-Men: Apocalyps , een aflevering die bij de eerste release moeite had om contact te maken met zowel het publiek als de critici. Afgezien van de terugkerende jongere generatie X-Men, doet de nieuwe oorsprong van Jean's connectie met de Phoenix Force in feite alsof veel van de gebeurtenissen in de bekritiseerde vorige film niet hebben plaatsgevonden.
Net als X-Men: The Last Stand in 2006 het einde van de originele X-Men-trilogie had bewerkstelligd, Donkere Feniks eindigt niet alleen de Eerste klas tijdperk van de filmfranchise die begon in 2011, maar de ambtstermijn van Fox met het pand als geheel. Echter, in een poging om trouw te blijven aan het bronmateriaal van het stripboek en afstand te nemen van het slecht ontvangen X-Men: Apocalyps , bleef de film afwijken van zijn eigen gevestigde continuïteit om een onafhankelijke versie van de 'Dark Phoenix Saga' te creëren, compleet met kosmische oorsprong in plaats van onderdrukte persoonlijkheden.
Het is verwarrend voor degenen die een bekende kijk op Jean Gray en de Phoenix verwachten, maar het publiek zal gewoon moeten vergeten wat ze wisten over het vurige begin van het personage terwijl ze Marvel's Merry Mutants nog een laatste rit zien maken in Dark Phoenix .
Geregisseerd en geschreven door Simon Kinberg, Donkere Feniks met James McAvoy, Michael Fassbender, Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Sophie Turner, Tye Sheridan, Alexandra Shipp, Kodi Smit-McPhee, Evan Peters en Jessica Chastain.
