Het lijkt erop dat de godin Hylia eindelijk de gebeden van heeft verhoord Zelda ventilatoren overal. Op 8 november 2023, Nintendo officieel aangekondigd dat is een live-action De legende van Zelda film is momenteel in ontwikkeling. Dit zou waarschijnlijk niet zo’n grote verrassing moeten zijn, gezien het enorme succes dat het was Super Mario Bros film, maar het was niettemin een schok voor oude fans van de serie die ervan droomden Link tot leven te zien komen op het grote scherm sinds ze het origineel voor het eerst speelden. TLOZ ruim drie decennia geleden.
Een deel van het tot leven brengen van Link betekent echter dat hij waarschijnlijk meer leven in zich zal hebben dan ooit tevoren. Link staat bekend als de link tussen spelers en de wereld van Hyrule, en dat zou in de film niet anders moeten zijn. Omdat spelers echter niet letterlijk de controle over zijn bewegingen en acties overnemen, zal Link meer dan ooit zijn eigen persoon moeten worden, en dat betekent hij zal waarschijnlijk moeten praten . Normaal gesproken spreken Link's acties luider dan zijn woorden, maar wanneer de tijd rijp is voor zijn debuut op het grote scherm, heeft Link niet de speler om voor hem te praten.
Link praat zelden in The Legend of Zelda-franchise
In vrijwel elke game in de Legende van Zelda franchise heeft Link nauwelijks een woord gesproken. Dat betekent echter niet dat hij niet in staat is. Vaak wordt Link's toespraak tot andere personages eenvoudigweg geïmpliceerd in hun reacties op hem, wat aantoont dat Link wel praat en een persoonlijkheid heeft, maar spelers zien het gewoon niet meteen. Dit wordt gedaan om spelers in staat te stellen hun eigen persoonlijkheid voor Link af te leiden en zelfs een beetje van zichzelf in het personage te injecteren. Het werkt omdat De legende van Zelda heeft altijd een soort rollenspelelement gehad, ook al is het in hoge mate een actie-avonturenreeks. Door het gebrek aan spraak van Link kunnen spelers gemakkelijker zelf de rol van held op zich nemen, en Link fungeert slechts als de avatar van de speler: een grotendeels leeg vat waarin spelers rechtstreeks verbinding kunnen maken met de wereld van het spel.
Er zijn slechts enkele voorbeelden van De legende van Zelda media buiten de games waar Link dialooglijnen heeft, en zelfs stemacteurs. Het meest beruchte geval van dit laatste is dat van 1989 De legende van Zelda animatieserie, waarin Link verreweg zijn meest spraakzame is en ineenkrimpende grappen spuit die de ergste oneliners die de MCU te bieden heeft ver overtreffen. Als je bedenkt hoe vroeg in de geschiedenis van de serie de show uitkwam (alleen de eerste twee Zelda s voor de NES op dat moment was uitgebracht), is het logisch dat Link nog steeds zijn positie als personage zou vinden. Dat is echter niet het enige opmerkelijke voorbeeld waarin Link een substantiële dialoog voert. Een ander opvallend voorbeeld is de Zelda manga. Deze strips, geschreven door Akira Himekawa, dienen als een dramatische hervertelling van de verhalen in elk van de hoofdspellen, zij het met enkele gewijzigde of toegevoegde details. Verreweg de interessantste toevoeging aan deze boeken is de dialoog van Link. Hoewel hij nog steeds niet veel zegt, krijgt hij veel meer te zeggen dan in welke game dan ook waarop de verhalen zijn gebaseerd. Toch wijkt zijn persoonlijkheid niet ver af van wat spelers hadden verwacht na het spelen van de games. Link is een stoïcijnse, serieuze en soms dwaze jonge zwaardvechter met een sterk rechtvaardigheidsgevoel, en de verhalen profiteren er alleen maar van als ze hem die beter gedefinieerde persoonlijkheid geven.
Zowel de manga als de originele animatieserie verschillen enorm van Link's vertolking in de games waarin - in de weinige gevallen waarin Link wel praat - de dialoog van Link bijna altijd plaatsvindt via aanwijzingen op het scherm die de speler keuzes geven over wat Link kan zeggen. In dergelijke situaties wordt de dialoog van Link nooit aan hem overgelaten: het is de speler die via hem spreekt. Dat wil niet zeggen dat Link geen eigen stem heeft. Zelfs in de games zijn Link's strijdkreten, gegrom en gekreun sindsdien ingesproken Ocarina of Time , hoewel hij nog steeds geen samenhangende zinnen hardop uitspreekt. In het medium videogames is de stille hoofdrolspeler niets nieuws. Voor films zijn de problemen die inherent zijn aan het gebruik van dat soort helden echter vanzelfsprekend.
Waarom Mute Link niet zou werken in live-actie
Stille hoofdrolspelers hebben een bewezen staat van dienst werken goed in videogames, maar ze kunnen gewoon niet hetzelfde effect hebben in live-actiefilms. Live action is een medium dat gedijt op realisme en de kijker meetrekt in een fantasiewereld met overtuigende, levensechte beelden die het publiek het gevoel geven dat ze een echte plek zien. Soms kan dat realisme een tweesnijdend zwaard zijn, omdat de gewillige opschorting van het geloof van het publiek veel moeilijker vast te houden is als je echte mensen in actie ziet die onrealistische dingen doen.
Het zou gewoon vreemd en ronduit vreemd lijken in een film die voor realistisch probeert door te gaan. Games bieden een bepaalde mate van speelruimte in dit soort dingen, maar het medium film biedt daar niet echt dezelfde ruimte voor. Als Link een personage zou benaderen zonder een woord te zeggen, alleen om ze te laten reageren alsof hij iets zei, zou er een soort verhalende uitleg in de film nodig zijn; en dat is iets dat de games nooit hoeven te rechtvaardigen. Echte personages zullen gedwongen worden te erkennen dat Link niet de hele film heeft gesproken, anders riskeren ze dat het publiek het vertrouwen in de geloofwaardigheid van het verhaal verliest. Dat risico is er gewoon nooit in een videogame.
Kortom: als het bij een film om het laten zien gaat, dan gaat het bij een videogame om het doen. Bij de spellen is het niet nodig dat Link een NPC vertelt over iets dat hij zojuist heeft gedaan, omdat de speler het zelf al heeft gedaan. Bij een film moet de kijker het scenario getoond en uitgelegd krijgen. Het is aan Link om te dienen als de verbinding tussen het publiek en de wereld van Hyrule, zoals hij altijd heeft gedaan, maar hij zal het anders moeten aanpakken - een manier die deze keer beter past bij het medium van expressie.
Link Talking in de film kan de Spelen daadwerkelijk helpen
Link's gebrek aan spraak in de games is in veel opzichten positief geweest. Het heeft voorkomen dat Link ooit een onaangenaam personage werd, wat op zijn beurt de gameplay voor zichzelf laat spreken. In sommige versies van Link heeft zijn gebrek aan spraak zich zelfs geleend om hem te geven meer persoonlijkheid, en zijn emotionele gezichtsuitdrukkingen en reacties in games zoals Windwaker En Ocarina of Time zijn net zo memorabel geworden als elke dialooglijn in de franchise.
Niettemin zou het voor toekomstige games in de serie een goede zaak kunnen zijn als de Zelda film kan Link een stem geven die voor hem als personage werkt. Link is zo'n iconisch figuur dat als hij in welke vorm dan ook in de serie zou praten, spelers meteen zouden kunnen worden uitgeschakeld, en het zou in strijd zijn geweest met de filosofie van de serie. Door van Link een sterkere persoonlijkheid te maken, kunnen in de toekomst nieuwe deuren worden geopend voor meeslependere en krachtigere verhaallijnen. De Zelda -serie heeft veel geweldige verhalen achter de rug, hoewel dat nog steeds niet een aspect is waar de franchise bijzonder bekend om staat. In vergelijking met de andere grote IP's van Nintendo, zoals Mario en Kirby, is Zelda beslist meer verhaalgericht, maar er kunnen twee of drie games in de franchise zijn die zelfs de ergste games kunnen doorstaan. Finale fantasie 's verhalen. Een groot deel daarvan heeft te maken met de personages, vooral de hoofdrolspelers.
Link is gemakkelijk een van de meest iconische fictieve personages ooit, maar het lijdt geen twijfel dat een groot aspect van zijn herkenbaarheid te danken is aan de homogeniteit van zijn uiterlijk, zoals hij in elke game verschijnt. Als je dat vergelijkt met een personage als Cloud Strife, dat aantoonbaar iconisch is en toch slechts in één game speelde, laat zien hoe een personage met een gedenkwaardige persoonlijkheid in een diep verhaal bij spelers kan blijven hangen. Het beste Zelda games zijn niet alleen degenen met de beste gameplay en het beste verhaal, maar ook degenen die Link de meeste persoonlijkheid geven. De Zelda film zou de perfecte gelegenheid kunnen zijn om Link uit zijn schulp te halen en tot toekomstige games te leiden, waardoor hij in de toekomst een meer gedefinieerde persoonlijkheid krijgt. OTW En TOTK heeft de franchise al overgezet naar stemacteren met personages als prinses Zelda en Ganondorf, maar de film zou de weg vrij kunnen maken voor Link die eindelijk voor het eerst zijn eigen persoonlijke stem zou vinden.
De beste momenten van de legende van Zelda komen voort uit het breken met de traditie
De legende van Zelda is sinds het begin voortdurend geëvolueerd, met 20 games in de hoofdserie en talloze spin-offs, die allemaal interessante en gedenkwaardige personages en concepten introduceren waar fans verliefd op zijn geworden. Sommige van die personages en concepten zijn zo’n vast onderdeel van de franchise geworden dat er zelden een stukje van kan bestaan Zelda media zonder hen erin, en de film zal zijn verhaal zeker met dat feit in gedachten moeten benaderen als hij hoopt dezelfde magie vast te leggen die zoveel spelers keer op keer terug naar het land Hyrule trekt. De stilte van Link is absoluut een van die dingen die spelers net van de serie gewend zijn, maar dat betekent niet dat de film niet iets nieuws moet proberen. Wanneer gedaan met respect voor de klassiekers is het breken met de traditie niet noodzakelijk een slechte zaak.
Een van de belangrijkste redenen waarom de Legende van Zelda franchise door de jaren heen zo innovatief en baanbrekend is gebleven, is te danken aan het vermogen om te evolueren en nieuwe dingen uit te proberen, terwijl het toch trouw blijft aan de essentie. Een link naar het verleden is een van de meest invloedrijke games aller tijden, en die game was een duidelijke breuk met het meer open karakter van Zelda 1 . Ocarina of Time wordt algemeen beschouwd als een van de beste videogames aller tijden, en veel daarvan heeft te maken met de manier waarop het de sprong van 2D naar 3D heeft afgehandeld. Dan is er natuurlijk Adem van het wild , waarvan de breuk met de traditie goed gedocumenteerd is.
Dat is buitengewoon duidelijk De legende van Zelda 's grootste momenten komen vaak voort uit de bereidheid om grenzen te verleggen en afstand te doen van traditie. Het werkt niet altijd (sorry, Hemelwaarts zwaard ) , maar als dat zo is, heeft het het aanzien van gaming keer op keer veranderd. Zelda draait tenslotte allemaal om verkenning, en dat gevoel van verkenning geldt net zo goed voor de ontwikkelaars van het spel als voor de spelers. Het belangrijkste van alles is echter dat dat gevoel van ontdekking niet alleen van toepassing hoeft te zijn op videogames. Zolang het maar de essentie ervan behoudt Zelda , het vooruitzicht van de Zelda film die verder gaat dan de traditie kan potentieel iets geweldigs zijn. Dat komt omdat de ware essentie van Zelda gaat minder over een specifiek element, karakter of zelfs concept; het gaat meer om een gevoel van verwondering en avontuur dat misschien alleen Link voldoende onder woorden kan brengen.
De legende van Zelda
De The Legend of Zelda-franchise begon in 1986 en volgt Link, Princess Zelda en andere helden in videogames en andere media.
- Gemaakt door
- Shigeru Miyamoto, Takashi Tezuka
- Eerste film
- De legende van Zelda
- Eerste tv-show
- De legende van Zelda
- Computerspellen)
- The Legend of Zelda: Majora's Mask, The Legend of Zelda: Wind Waker HD, The Legend of Zelda: Skyward Sword, The Legend of Zelda: Spirit Tracks, The Legend of Zelda: Ocarina of Time, The Legend of Zelda: Triforce Heroes, The Legend of Zelda: Link's Awakening, The Legend of Zelda Breath of the Wild, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom
