FILM STEDELIJKE LEGENDE : Twee 'F-Bombs' in een film verplaatsen deze automatisch van PG-13 naar R.
Toen de Motion Picture Association of America (MPAA) in 1968 het filmclassificatiesysteem invoerde, was de aanpak heel anders dan nu. Er waren vier beoordelingen, G (voor algemeen publiek), M (voor volwassen publiek, dat in 1972 PG werd), R (beperkt) en X (alleen voor volwassenen, dat in 1990 NC-17 werd). De enige classificaties die leeftijdsbeperkingen vereisten waren R (niemand toegelaten onder de 16 zonder voogd - later veranderd in niemand onder de 17) en X (niemand toegelaten onder de 18 periode - later veranderd in niemand onder de 17). De G-rating was destijds niet bedoeld als kindertarief, maar bedoeld dat de film gewoon geschikt was voor een 'algemeen publiek'. Als gevolg hiervan werden eind jaren zestig en begin jaren zeventig een aantal films uitgebracht met G-ratings die vandaag verrassend lijken, zoals echte grit , Planeet van de apen , Het aparte stel en Luchthaven . Meer dan een derde van de films die in 1968 werden uitgebracht, kreeg de classificatie G. Deze films werden waarschijnlijk beoordeeld zoals ze waren vanwege verwarring over de M-classificatie, de middenweg tussen 'open voor algemeen publiek' en 'beperkt'. 'Volwassen' gaf de verkeerde connotatie, omdat films met een M-rating geen leeftijdsbeperkingen hadden, maar het leek alsof 'volwassen' meer volwassen tarief suggereerde, terwijl het alleen bedoeld was om ouders te laten weten dat de film bijzonder ongeschikt zou kunnen zijn voor kleine kinderen . De PG-classificatie werd in 1972 geïntroduceerd en werd al snel de meest populaire classificatie voor niet-R-films. Zoals je je misschien kunt voorstellen, varieerde de inhoud in PG-films enorm, aangezien PG alleen voor alle films was die niet aan de norm voor een R voldeden.
Dit werd uiteindelijk een probleem toen filmmakers en ouders van mening waren dat sommige van de PG-films in de jaren tachtig, met twee films waar Steven Spielberg bij betrokken was, Indiana Jones and the Temple of Doom en Poltergeist, werden uitgekozen als bijzonder flagrant gebruik van de PG beoordeling. Ze waren een stuk scherper dan het 'standaard'-tarief, maar ze waren allebei duidelijk ook niet van R-rated materiaal.
wat is er gebeurd met de ouders van spider man
Dus de MPAA kwam met de PG-13-classificatie om films aan te duiden die volwassener waren dan een standaard PG-film, maar niet helemaal op het niveau van een R-rated film. De eerste film die de classificatie PG-13 kreeg, was de historische fictiefilm uit de Koude Oorlog, Red Dawn, over een communistische gewapende invasie van de Verenigde Staten. Uiteindelijk werd PG-13 de meest populaire beoordeling in de hele filmindustrie, waarbij filmmakers hun films specifiek op die beoordeling richtten. Dit komt omdat ze zo volwassen mogelijk willen zien, maar zonder de leeftijdsbeperking te krijgen die bij een R-rating hoort. Het is nogmaals belangrijk op te merken dat er geen leeftijdsbeperking is voor PG-13-films. Het succes van het Marvel Cinematic Universe maakte dit duidelijk, want iedereen is gewend om kleine kinderen bij die films te zien, toch? En toch heeft elke afzonderlijke film in het Marvel Cinematic Universe de classificatie PG-13 (Marvel gebruikt niet de godslastering die in de films is toegestaan, maar in het X-Men-filmuniversum heeft Wolverine de neiging om elke keer een 'F-Bomb' te gebruiken over een tijdje). Dus in de loop der jaren zijn steeds meer films specifiek aan het kappen met hun geweld om in de PG-13-classificatie te komen om hun potentiële publiek te verbreden.
Ik heb een paar andere legendes gedaan over de MPAA-richtlijnen, zoals hoe Star Wars is verplaatst van G naar PG en hoe Scarface verplaatst van X naar R .
Een van de gebieden waar films zichzelf moeten aanpassen om een PG-13-rating te krijgen, is godslastering. Er is een beroemde overtuiging dat elke PG-13-film één 'F-bom' mag hebben. Het maakte zelfs deel uit van een populaire meme die meespeelde met het idee dat elke PG-13-film een enkele 'F-Bomb' mag hebben en aangezien de Lord of the Rings-films allemaal PG-13 waren, wordt de uitdaging dan 'Waar in elk van die films zou een F-bom gebruiken?'
kersen jane bier
Is dat echter echt waar? Over het algemeen zit er veel waarheid in. Van de MPAA-classificatierichtlijnen , er staat: ''Het eenmalig gebruik van een van de hardere seksueel afgeleide woorden door een film, hoewel alleen als een krachtterm, vereist in eerste instantie ten minste een PG-13-classificatie. Meer dan één van die krachttermen vereist een R-classificatie, net als zelfs een van die woorden die in een seksuele context worden gebruikt.'
Ja, als je een 'F-Bomb' gebruikt om naar seks te verwijzen, dan is dat een AUTOMATISCHE R-Rating. Is dat niet fascinerend? De richtlijn lijkt echter zeker te suggereren dat het PG-13-films tot slechts één beperkt. We weten echter dat dat niet het geval is, aangezien de film, The Martian, twee 'F-Bombs' bevatte. De eerste vond plaats toen de gestrande astronaut losliet na een operatie aan zichzelf...
Drew Goddard, de schrijver van de film, uitgelegd , 'We dachten dat we er maar één zouden hebben, want dat is meestal de regel. Toen ik het script voor het eerst schreef, was de storm in het midden zoals in het boek. Ik wilde beginnen met Mark die wakker werd op Mars, en ik wilde dat het eerste woord van de film 'f---' zou zijn. Het is een beetje de geest van de eerste zin van het boek - 'I'm pretty much f- --red.' Ik hou van de komedie ervan. Op een vreemde manier vertegenwoordigen die vier woorden de film: 'I'm pretty much f---ed.' Het is niet 'ik ben verdwaald'. 'Ik geef de hoop niet op' is echt wat het inhoudt. En ik vind dat leuk. Ik wilde die eerste 'f...' om dat over te brengen. Je kunt niet zeggen: 'Ik ben nogal f---ed' omdat het een soort verleden tijd is, en films gaan veel meer over de tegenwoordige tijd, als dat logisch is. Dus ik wilde dat een beetje visueel begrijpen, daarom hebben we daar zo'n intens soort zelfchirurgie-scène geplaatst. En om het in evenwicht te brengen, laat je hem gewoon 'F---' gaan. Het voelde gewoon goed.
En dan was er later nog een waar Matt zegt: 'F --- jij, Mars,' en het was een ad-lib, en we vonden het zo leuk dat we vochten om het te behouden.'
Dus hoe is dat gebeurd? Zoals later in de richtlijnen blijkt, merken ze op: 'De Rating Board kan een dergelijke film toch PG-13 beoordelen als, op basis van een speciale stemming met een tweederde meerderheid, de Raters van mening zijn dat de meeste Amerikaanse ouders zouden geloven dat een PG-13-rating passend is vanwege de context of de manier waarop de woorden worden gebruikt of omdat het gebruik van die woorden in de film onopvallend is.'
Met andere woorden, genoeg leden van de MPAA waren ervan overtuigd dat, zelfs met de twee 'F-Bombs' erin, The Martian nog steeds aanvoelde als een PG-13-film en niet als een R, dus dat is wat ze het beoordeelden. Fascinerend, toch?
De legende is...
TOESTAND: Onwaar
delirium tremens afgekort
Met dank aan Ben Kuchera voor het ontdekken van die kleine maas in de wet en schreef er een paar jaar terug over .
Kom zeker eens kijken mijn archief van Movie Legends Revealed voor meer stedelijke legendes over de filmwereld.
Voel je vrij (verdorie, ik smeek je!) om je suggesties voor toekomstige afleveringen in te schrijven! Mijn e-mailadres is bcronin@legendsrevealed.com.
