Videogames en drakenbal gaan al decennia hand in hand. Terwijl drakenbal 's meest vormende games - althans in de kinderschoenen van de franchise - werden verbannen naar Nintendo-thuisconsoles (en hier en daar een paar handhelds) drakenbal ’s videogame-aanpassingen vonden hun ware stem op de PlayStation en PlayStation 2 .
Hoewel drakenbal zijn PlayStation-carrière niet zo sierlijk begon, is de PS2 de thuisbasis van enkele van de beste games in de franchise. Het gemiddelde drakenbal game is meestal een traditionele vechter tussen beide consoles, maar dat is wel logisch: het zou pas op de PlayStation zijn waar drakenbal games kunnen de anime echt nabootsen.
12Ultieme strijd 22 (1995)
Ultieme strijd 22 werd kritisch beschimpt bij de release in de Verenigde Staten, maar er is een heel belangrijk detail om in gedachten te houden: het duurde Ultieme strijd 22 acht jaar te lokaliseren. De PS2 was al uit toen de 1995 in het westen uitkwam. Uiteraard werd het gezien als een artefact dat geen plaats had in de moderne generatie gaming.
Dat is jammer, want terwijl Ultieme strijd 22 is verre van de beste vechter in de serie, het is een charmante titel met geweldig spritewerk en een verrassende hoeveelheid inhoud om door te spelen. De laadtijden waren zelfs voor hun tijd enorm, maar UB22 verdient zeker niet alle vitriool die het vergaarde. Het was gewoon de verkeerde wedstrijd op het verkeerde moment.
Kona gouden bier
elfDe legende (1996)
De legende heeft nooit zijn weg naar de Verenigde Staten gevonden, vooral omdat het een volledige aanpassing was van Dragon Ball Z op een moment dat het land de serie nog niet had uitgezonden. Waarom Ultieme strijd 22 werd acht jaar later vrijgelaten en niet and De legende is een gok, want de laatste is op alle fronten een veel beter spel.
Een goede Dragon Ball Z simulator in alle opzichten, De legende speelt niet als een typisch vechtspel, met teamgevechten, tussenfilmpjes die midden in wedstrijden kunnen worden gespeeld en een verhaal dat enigszins kan worden gewijzigd, afhankelijk van of spelers zich willen houden aan de gebeurtenissen van de anime (swapping karakters uit in gevechten waar ze niet in zouden moeten zitten, bijvoorbeeld.)
10Laatste gevecht (1997)
laatste gevecht was de introductie van veel westerse fans tot drakenbal , die dateert van vóór de enorme populariteitsstijging Dragon Ball Z spoedig zou zien. Hoewel lang niet zo kritisch beschimpt als Ultieme strijd 22 , laatste gevecht is misschien wel het slechtste spel. Verouderde 3D-beelden, onhandige bedieningselementen en een over het algemeen ongeïnspireerd rooster (voornamelijk van Dragon Ball Z en GT 's Babyboog,) laatste gevecht kan beter worden gezien als een stuk drakenbal geschiedenis - vooral in de context van de westerse release - in plaats van een vechtgame die het waard is om tijd in te investeren.
9Budokai (2002)
Als vervolg op laatste gevecht 's release– en het einde van Dragon Ball GT in Japan - de relatie van de franchise met videogames werd een tijdje in de wacht gezet. Het zou pas in 2002 zijn Budokai op de PlayStation 2 waar de serie terug het medium in zou duiken. Zichzelf stileren na de Dragon Ball Z animatie, Budokai was een triomfantelijke terugkeer waarbij de verhaalmodus een echte aanpassing probeerde te zijn en de gameplay de nadruk legde op het aanpassen van personages. Budokai is niet zo mechanisch geluid als zijn opvolgers, maar het feit dat het de anime zo serieus nabootst, geeft het spel een aantrekkingskracht Budokai 2 en 3 gebrek.
8Budokai 2 (2003)
Budokai 2 is evenzeer een stap terug van zijn voorganger als een flagrante stap omhoog. Mechanisch en in termen van rooster- en personageaanpassing, Budokai 2 is een duidelijke verbetering. Er zijn meer capsules om te verzamelen, personages om te ontgrendelen (met betere ontgrendelingscriteria) en een verbeterd combosysteem.
bier ibu per merk
Helaas, Budokai 2 handelt ook Budokai ’s ongelooflijke verhaalmodus in het voordeel van a Mario-feestje -achtige campagne waarbij Goku van bord naar bord gaat en alles speelt Dragon Ball Z . Budokai 2 gooit de aandacht voor detail en continuïteit weg die het origineel definieerden Budokai , krijgt er weinig waarde voor terug.
7Budokai 3 (2004)
Budokai 3 is de heilige graal van de Budokai trilogie, maar het is niet zonder zijn schuld. met name, Budokai 3 bevat elementen van RNG in zijn gameplay-loop - Dragon Rush leidt tot snelle gebeurtenissen waarbij tegenstanders de juiste knop moeten selecteren om schade toe te brengen of te ontwijken. Verder dan hoe onevenwichtig Dragon Rush uiteindelijk wordt, Budokai 3 is gewoon te leuk om een echt probleem te zijn.
Een verbazingwekkende selectie, de beste personageaanpassing van de PlayStation 2-games en het verbazingwekkende Dragon Universe - een verhaalmodus waarin elk lid van het Dragon Team zijn belangrijkste evenementen in Dragon Ball Z – maken Budokai 3 een must-play voor iedereen drakenbal ventilator.
6Sagen (2005)
Sagen werd gehyped als de volgende grote drakenbal game– een terugkeer naar het RPG-genre dat zich afspeelt in een open wereld die de Dragon Ball Z animatie. Of dat is tenminste wat de marketing fans deed geloven. Eigenlijk, Sagen eindigde een van de slechtste games in de serie en misschien wel de slechtste drakenbal videogame tussen de PS1 en PS2. Met basisniveau-ontwerp, repetitieve baas-AI en een koddige sfeer die de speler lang voordat het spel voorbij is, verslijt, Sagen kan beter in de annalen van de geschiedenis blijven.
keizerlijke donut pauze
5Budokai Tenkaichi (2005)
Met de Budokai trilogie voorbij, drakenbal gedraaid naar een nieuwe subreeks: Budokai Tenkaichi . In plaats van 2D-vechters te zijn, Budokai Tenkaichi games speelden zich af in 3D-arena's die bedoeld waren om de intensiteit van Dragon Ball Z ’s vecht in gameplay. Budokai Tenkaichi positioneert zich meer als een DBZ simulator als resultaat.
Er zijn niet al te veel verschillende speelstijlen - een noodzaak die wordt gedicteerd door de uiterst enorme selectie - maar wat? Budokai Tenkaichi gebrek aan diepgang, compenseert het in het vermogen om sommige van te recreëren drakenbal beste gevechten. Helaas, het origineel Budokai Tenkaichi heeft een pijnlijk flauwe verhaalmodus met onvoldoende maatwerk en weinig mechanische diepte.
4Super Dragon Ball Z (2006)
De meest traditionele drakenbal vechtspel op de PS1 en PS2, Super Dragon Ball Z is een crimineel onderschatte vermelding in de franchise. Wat Super Dragon Ball Z mist in een verhaalmodus en tientallen en tientallen fanfavorieten, het maakt het goed met een intiem gemaakte selectie die is ontworpen om elkaar tegen te werken tijdens het spelen Super Dragon Ball Z ’s kernspel. Mechanisch, Super DBZ is veruit de meest complexe drakenbal spel op de PlayStation 2.
3Budokai Tenkaichi 2 (2006)
Budokai Tenkaichi 2 is misschien wel de game die het origineel altijd had moeten zijn. Voorbij is de barebones-verhaalmodus en is in plaats daarvan een variatie op Budokai 3 ’s Drakenuniversum. In plaats van het verhaal karakter voor karakter te spelen, Budokai Tenkaichi 2 is een legitieme aanpassing van beide Dragon Ball Z & GT - gebeurtenissen op volgorde aanpakken met de juiste gevechten en personages.
Budokai Tenkaichi 2 speelt heel erg als een liefdesbrief aan de franchise, met een enorme selectie die wordt ondersteund door de opname van het Potara-aanpassingssysteem - een monteur die voortbouwt Budokai ’s capsules. Budokai Tenkaichi 2 is het hoogtepunt van de subreeks.
tweeBudokai Tenkaichi 3 (2007)
Budokai Tenkaichi 3 houdt zich aan het oude gezegde, ga groot of ga naar huis. Helaas, Budokai Tenkaichi 3 wordt te groot en laat de verhaalmodus uiteindelijk aan de kant vallen - een uiteindelijk onvoldoende verhitte herinterpretatie van wat Budokai Tenkaichi 2 uit het park geslagen. Buiten dat echter, Budokai Tenkaichi 3 's selectie, podia, maatwerk en aandacht voor details maken het een van de meest boeiende drakenbal games in termen van pure inhoud.
1Oneindige wereld (2008)
De laatste drakenbal spel uitgebracht op de PlayStation 2, Oneindige wereld ’s kritische ontvangst is vergelijkbaar met Ultieme strijd 22 . Terwijl Oneindige wereld was geen spel dat acht jaar na de release gelokaliseerd was, het diende ogenschijnlijk als Budokai 4 na Budokai 3 bracht de serie tot een sterk einde. Verder dan dat, Oneindige wereld kwam uit na Burst-limiet al gelanceerd op de PS3 & Xbox 360. Oneindige wereld is misschien geen slecht spel - en waarschijnlijk opgelost Budokai 3 ’s problemen met Dragon Rush, maar het brengt ook weinig op de tafel in termen van selectie, mechanica en verhaal.
